Inlove with a Roleplayer

18

Paggising ko, plano ko na maghanap ng trabaho ulit dahil nga 3 buwan na mula nung nawalan ako ng trabaho dahil sa nawala ang mama ko at wala din si Gerard nung panahong naghihirap ako at naiyak tuwing gabi. At ngayon dahil medyo okay na at mahabang pahinga ay tutulong na uli ako kay Daddy kahit ayaw niya kaya bukas na bukas ay pupunta ako sa kilalang company na bago pa lamang.

Kinabukasan..

Nandito ako ngayon sa company para magpasa ng requirements pero may isang lalaki na nakaagaw ng atensyon ko. Wait..

"Miss" kalabit nito.

Baka siguro familiar lang, nasa ibang bansa yun kaya imposible.

"Ah Ma'am, magpapasa lang ako ng requirements"

"Sige. Give your requirements to me and i'll bring it to the office. Tatawagan ka nalang namin para sa interview."

"Thankyou"

Lumabas na ako ng company at pumunta sa isang Park. Park na may malaking alaala sakin.

Umupo ako sa bench at pinagmasdan ang mga bata na naglalaro.

"Kapag nagka-anak tayo, dito natin sila dadalhin at sasabihin na dito tayo nagkakilala.

"Kapag nagka-anak tayo, dito natin sila dadalhin at sasabihin na dito tayo nagkakilala"

"Ang isip mo talaga anlawak nako"

"Bakit? Mangyayare yon, papatunayan natin"

Anlayo na ng naiisip ko at nabalikan ko ang alaala namin kaya di ko napansin na natawag na pala si Gerard.

S:Hello
G: Kamusta ka?
S: Eto kakatapos lang magpasa ng requirements, ikaw?
G: Lunch namin. Nagtatrabaho na uli ako sa company ni Dad.
S: May company pala kayo?
G: Oo nung last year lang 'to sabi ni Dad doon nalang daw ako sa kanya magtrabaho.
S: Hmm.
G: Kita tayo?
S: Ha?
G: Sabi ko magkita tayo.
S: Hala? Seryoso?
G: Oo nga. Asan ka ba?
S: Sa Ranzo Park, ikaw?
G: Yes! Buti malapit lang dito.
S: Anong kulay ng damit mo?
G: Black, hintayin mo'ko jan.

Namatay na ang tawag at ngayon kinakabahan ako. Ba't ngayon? Jusko naman buti maayos ang damit at itsura ko.

Ilang minuto na akong naghihintay kaya tinawagan ko sya pero may anino sa harapan ko. Anino ng lalaki. At..

"Ba't ka andito?"

Naramdaman kong pumatak ang luha ko nang makita ko lang ang mukha niya dahil sa pagbalik niya ay pagbalik din ng sakit na dulot niya.

Tumayo ako at naglakad ng mabilis pero nahawakan niya ang kamay ko, ba't ka pa nagpakita? Gerard, ba't? Kung kailan unti-unti na kitang nalilimutan.

"Wag mo naman akong iwan dito. Pinuntahan na nga kita oh"

"Sinabi ko ba, ha?!"

Andito nanaman yung galit, sakit at pait. Naramdaman ko nanaman nang makita ko sya.

"Oo. Ranzo Park, di'ba? Alam kong gets mo na"

Nakita ko naman na napalingon sya at may luhang pumatak mula sa mata niya. Ibig sabihin? Wait. Sya si Gerard? Ang Gerard na nakilala ko sa RPW? Hindi, hindi.

" Di pwede to! "

"Hannah? Sorry."

"Ganon nalang? Sorry ulit, ganon? Okay na sana eh. Akala ko nagmahal na ako, akala ko nalimot na kita pero hindi! H-hindi."

Umiyak ako at umupo sa damuhan 'di ko inaasahan na ganto nanaman. Mahal ko pa nga sya. Iisang tao lang ang minahal ko. Si Gerard lang dahil iisa lang sila ng Gerard sa RPW Nakakapanghina, nakakapagod.

"Hannah tignan mo'ko, mahal kita."

Tinaas niya ang baba ko at nakita ko syang naiyak na din. Hindi ba ako dapat ang naiyak dito kase ako nanaman ang kawawa?

"Tama na, Gerard! Ayaw na kitang makita!"

Tumayo ako at pinagpag ang pantalon ko. Hannah, wag kang magmukhang mahina. Kayanin mo, harapin mo.

"Hannah, please magsimula tayo. Hannah, mahal pa kita"

"Tumingin ka naman sakin, Hannah."

Tinignan ko sya sa mata at lahat ng alaala ay bumalik na. Lahat ng sakit, saya, galit at pait.

"Bakit? Para saan pa, Gerard?!"

"Ano? Para saan pa at bumalik ka? 'Di ka ba napapagod saktan ako, ha? Kase ako pagod na ako eh akala ko okay na ako pero hindi G-Gerard!"

"Hannah, please listen to me" pakikiusap niya sakin. Bakit? Para saan? Babalik pa eh aalis din naman.

"Alam kong magaling ka mag-explain but i don't want to hear it. I'm tired Gerard"

"Isa pang chance, please"

"Chance? Gago ka ba? May pamilya ka. Tama na!"

"Hannah,please. Isa pa, Hannah"

Naramdaman ko na nahihilo ako at parang tutumba at unti-unti akong bumagsak.