ATEŞ DEMİR
Kenan'la karşılıklı cam kenarı bir masada sorunsuz ve sessiz bir akşam yemeği yedik. Otele dönüyorduk. Arabanın içi sessizdi. Kenan tüm dikkatini yola vermişti. Gözlerimin üzerinde bir ağırlık vardı. Uykum gelmişti. Ve daha fazla dayanamıyacaktım. Sonunda gözlerimi kapadım. Bugün oldukça yorucu geçmişti. Uçak yolculuğu , Arda... O yüzden yorulmuştum. Dinlenmek için gözlerimi kapadım sadece. Onun arabasında uyumam doğru olmazdı. Hem de beni öldürmeye çalışmışken....
Gözlerimin önünde beliren beyaz elbisesi küçük bir kız cocuğu; saçları uzun koyu kahverengi ve örgülü , gözleri kocaman, ve beyaz tenli , dokuzlu yaşlarında bir kız çocuğu. Dikkatli bakınca benim çocukluğumdu. Bana baktı ve arkasını dönüp yürümeye başladı. İçimden bir ses onu takip etmem gerektiğini söylüyordu. İstemsizce onu takip etmeye başladım. Bir ormanın içinde yürüyorduk. Karanlık bir ormandı. Gözlerimi kızdan ayırmıyordum. Bir müddet yürüdükten sonra başımı kaldırıp gökyüzüne baktım. Gökyüzü ormanın aksine aydınlıktı. Bir anda içime bir ürperti doldu. Ve tekrar önüme döndüm. Kız durmuş bana bakıyordu ve tekrar önüne dönüp yürümeye başladı. Ve ben yine onu takip etmeye başladım. Git gide adımları hızlanıyordu. Onu kaybetmemek için bende hızlı yürüyordum. Neden bilmiyorum ama onu kaybetmemem gerektiği düşüncesi vardı içimde. Az sonra ormanın ortasında bir açıklığa geldik. Büyük bir söğüt ağacı vardı ve altında da bir kadın oturuyordu. Beyaz elbiseli ,siyah örgülü saçları ,beyaz teni ve kocaman bir gülüşü vardı. Annem. Bu kadın annem di. Onu sadece resimler de gördüm bunca zaman. Ama simdi karşımda duruyordu. İçimde korkuyla karışık bir mutluluk vardı. Koşup boynuna sarılmak istiyordum. Ayağa kalktı ve önümdeki kıza bakarak seslendi. "Ateş kızım!" dedi kollarını küçük kıza açmıştı. İlk defa sesini duyuyordum. Küçük kız da ona doğru koşmaya başladı kollarını açarak. O kollara ben sarılmak istiyordum. Ağlamak geliyordu içimden, sadece ağlamak. Küçük kızı kıskanmıştım bir an anneme sarılınca. Ne garip ben çocukluğumu kıskanıyordum. Oysa ben sarılmak istiyordum ona. O benim annemdi. Tam yirmibir yılım onsuz geçmişti. En çok benim ona sarılmaya hakkım vardı. Birkaç adım attığım sırada , bir anda babam belirdi. Küçük kıza ve annem sarılırken onlara sarıldı. Sanki endişelenmiş gibiydi. Çok güzeldi. Üçü birlikte çok güzel görünüyorlardı. Ağlamaya başladım. Ayrdıklarında babam küçük kızın kollarından tuttu nasihat verircesine.
"Bir daha izinsiz bir yere gitme olurmu Ateş. Bizi çok korkuttun" dedi ve sarıldı. Bir anda üzüntüyle dolu bir kıskançlık içimde belirmişti. Ben yerine ona sarılıyorlardı. Annem ve babam küçük kıza şefkatle bakıyordu. O an istemsizce onlara doğru yürüdüm. Annemin karşısına geçip bi kez sarılmak istiyordum. Onun kollarında olmak istiyordum. O güzel elleriyle saçlarımı okşasın , yanağımdan öpsün istiyordum. Yirmibir yılın özlemini bu hayalin kollarında gidermek istiyordum. Annemin tam karşısında durdum. Aramız da bir adımlık bir mesafe vardı. Gözlerinin içine bakıyordum.
"Anne." dedim sesim titriyordu. Tüm umutlarını bir kez gözlerimin içine bakarak kızım demesine bağlamıştım. Gözlerimin içine bakıyordu ama beni görmüyordu. Sanki beni duymuyordu. Sanki ben yoktum. Tüm acılarıma rağmen ben yoktum. Beni görmüyordu.
"Anne benim. Bak karşındayım." dedim. Hiç bir tepki vermedi. Çok acı vericiydi bu. Ona bu kadar yakınken sarılamamak .Kalbim de tarifi olmayan bir acı vardı. Ona sarılıp kokusunu içime çekmek istiyordum. Ama olmuyordu.
O sırada babam küçük kızın elinden tutmuş ve bize doğru dönmüştü.
"Hadi artık gidelim hayatım. Çok geç oldu." dedi. Annem onlara döndü ve kafasını salladı. Ve yine aynı gülüşü suratına yerleştirdi. Gülünce gamzeleri belli oluyordu. Ne kadar da güzeldi. Ama ona sarılamıyordum. Neden bilmiyorum ama ona sarılmayı o kadar çok isterken yapamıyordum. Buna engel oluyordu sanki bir şey. Sanki bir hiçtim. Yoktum. Annem o kadar mutluyduki... Bir meleği andırıyordu. Yanından öylece geçip gitti. Elinden tutup onu durdurmaya çalıştıysamda olmadı. Elleri ellerinin arasından kaydı. Sanki hiç tutmamışım gibi. İçinden anne diye bağırmak geldi. Olduğum yere dizlerimin üstüne çöktüm.
