When I finally found You!

Chapter 19 Cannot escape the past

Before 10 years ago....

------Japan-----

Yi Jung Pov

"Oppa!!!! He--lp!!!" Nanlaki ang aking mata ko na may kumuha kay Sandy. Tatlong lalakeng armado na naka takip ng kanilang mukha ang nakapasok sa aming mansion. Paanong nakapasok ang mga ito? May mga security sa labas at pati na rin sa loob

Ng makarinig ako ng putok!

Bang!

Bang!

Paglingon ko ang isa sa mga personal guard ko ay duguan

Biglang may naramdaman akong isang bagay na humampas sa aking ulo at nakaramdam ng sakit at mayroong pulang likido nilingon ko kung saan naroron si Sandy at nakita ko ito na wala nang malay. Hanggang sa nanlabo na rin ang aking paningin at naging madilim ang paligid.

Nagising ako sa ingay...May umiiyak napabalikwas ako at naramdaman ko na nakatali ang aking mga kamay sa likod habang nakaupo sa isang silya.

"Sandy! Sandy!tawag ko agad sa kanya at ramdam ko pa rin ang sakit sa aking ulo at sa sugat na aking natamo.

"Oppa!!"tawag nito sa akin na halatang kanina pa itong umiiyak at pareho kaming nakatali.

"Im ok Sandy don't worry Oppa is fine"

"Maliit na sugat lang ito kaya wag kang mag alala someone will save us and I will protect you no matter what"

sabi ko ng nakangiti kailangan kong maging kalmado sa sitwasyon ngayon. Hindi ko kayang nakikita syang umiiyak this is the first time na nakita ko itong umiyak na may kasamang takot dahil nangingunig ito sa nangyayari ngayon.

Umiiyak dahil sa sitwasyon namin ngayon. Sa takot at sigurado akong trauma ang pangyayaring ito sa aming dalawa pero mas nag aalala ako para sa pinsan ko.

"Please don't hurt us whatever you like our parents will give it to all of you!"pagmamakaawa ko sa mga kumidnap sa amin

"Hahaha yun ay kung ibigay ng magulang nyo ang kailangan namin hahaha"sabi ng nakakalokong kumidnap sa amin

"Please po marami pa po kaming gustong gawin sa buhay pakawalan nyo na po kami"pagmakaawa nito sa mga halang na kaluluwang mga lalakeng na nakapalibot sa amin.

"Sandy don't worry I'm here and I--- hindi pa natatapos ang sasabihin ko ng dumating ang kanilang master mind na ikinabigla ko.

"Oh well well hi there my lovely Sandy and to you my darling"

Na nakangiti.

"Ikaw!how dare you ano ba kasalanan namin sa iyo? you have everything ano pa ba kulang?"galit kong sabi dito at hindi makita ng malinaw ang mukha nito.

"why?? why your doing to us?"ang curious na tanong ni sandy na nababalot ng takot ang mga mata nito.

"The truth is my dear you are the only one to be here but I don't want an evidence so I change the plan"

Sabay hila sa buhok ni Sandy na agad naman akong nagpupumiglas

"Don't dare to move my dear Yi Jung or else your lovely cousin will be as cold as an ice in front of you"sabay tutok nito ng baril sa sentido ni Sandy.

Parang binuhusan ng malamig na tubig ang aking katawan at sinunod ang utos nito.

"Good!"aniya at sabay tango nito sa isang tauhan nito at nakaramdam ako ng isang matulis na bagay sa aking braso..

"Oppa!!!!! "pag aalalang sigaw niti sa akin.

"I'm fine San---"

At ang pagilid ay naging madilim.

Pagkabukas ng aking mga mata ay agad kong hinanap si Sandy.

"Sandy!"tawag ko sa pangalan nito na nabalutan ng takot na baka huli na ang lahat.

"Oppa!" "Oppa!!!"tugon nito na agad namang pinilit lumapit sa akin pero bago sya makalapit ay napigilan ito ng isang armadong lalake na katabi nito.

"Oops! Kung ayaw mong mamatay agad mag behave ka"sabi ng katabi ko na marami ang tattoo sa braso at isa sa tauhan ng boss nila.

"Ohhhh maganda itong batang ito at sariwa pa"dagdag pa nito na may nakakadiring tingin na inilalapit ang kanyang mukha kay Sandy na agad ko namang tinadyakan sa tiyan na agad namang namilipit sa sakit ang katabi ni Sandy.

"Don't you ever touch her!!!!"

"Subukan nyong hawakan ni dulo ng daliri nya baka mas mauna pa kayong mamatay!"galit na sigaw ni ko. Ayoko na hahawakan ni isa man sa kanila si Sandy. Makakapatay ako kung kinakailangan.

"Aba matapang kang bata ka ik--hindi natuloy ang sinabi nito na susugod kay sa akin ng kinagat ni Sandy ang balikat nito at itinulak naman sya pabalik sa kanyang kinauupuan.

"Tama na yan!hiyaw ng nagmamaneho na parang lider ng mga ito at inihinto ang sasakyan at tumingin sa amin.

"Alam nyo naman na hindi nyo maaaring silang saktan tanging si boss lang ang pwede"

"Hahaha! sige magmatapang kayo pero tignan natin kung saan ang tapang nyo pag nakita nyo ang huling hantungan nyo"dugtong nito na ikinatawa pa ng ibang kasamahan nito.

"Naneun neoleul naui sachon-eulo gippeuge saeng-gaghanda. neoleul saranghae, oppa!"(I'm happy because your my cousin, I love you Oppa) sabay ngiti nito sa akin na tumutulo ang luha sa mga pisingi nito.

At nagising ako na ang pakiramdam na para lang kahapon ang pangyayari sa aking panaginip.

She's 9 years old back then....

Bumalik ang ang sakit at kirot ng kahapon at tuluyang umagos ang aking luha habang yakap ko ang litrato namin na masayang nakangiti at dahil sa pagka miss ko sa pinsan ko na laging nasa tabi ko at naniniwala sa kakayahan ko.

Ang malaking suporta at ang inspirasyon ko dahil ito rin ang gumawa ng isa kong kanta na naging daan upang ako'y maging isang sikat na actor and singer sa Korea at sa ibang bansa.

Tinignan ko ang batang babae na puno ng pangarap at mapasaya ang lahat na nasa paligid nya.

If she's still here she's maybe 22 years old now....

Isang natatanging talento ang ibinabahagi nya sa akin at sa iba kaya mahal ito ng nakakarami pero hindi ko rin akalain na hindi ko kayang protektahan ito tulad ng ipinangako ko kay Hyung Jonghyun.

When there's a nightmare there will be a sweet dreams to arrive.

What's up readers ano naramdaman nyo sa chapter na ito?

Please leave your comment below and don't forget to vote!

Thanks❤🌟