When I finally found You!

Chapter 21 Unexpected Bonding

Marinette Pov

Umalis ako palabas ng opisina at wala akong pakialam if makita ako ng co workers ko sa kalagayan ko. I want to go far away from him.Nasasaktan na ako sa mga nangyayari.Paano ako makakatagal sa trabahong ito? He's being so mean he's being too much that I want to quit my job. At nagpatuloy lang ako sa paglalakad ko na nakayuko at sa hindi ko inaasahan ay may nabunggo na lang ako sa isang tao na nasa harapan ko at nawalan ako ng balanse na nasalo naman ako ng isang lalaking mayroong matipunong dibdib.

Baka si Andrei ito...whaaaah!!! I will forgive him na but when I saw his face

O.O---ako

"Sir Jonghyun?!!!!"at kung titignan mo were too close dahil nasalo ako nito at nakapulupot ang braso nito sa akin.Whaaaaahhhhh!!! gusto ko ng lamunin ng lupa now na!!! I want to disappear. Anong mukha ang maihaharap ko dito? Nakakahiya!!!

"Are you ok?"pag alalang tanong nito sa akin.

"Sorry Sir I'm ok"nakayuko kong pag papaumanhin ko dito.My gosh Rine what have you done bakit sa dami ng mabubunggo mo eh ang CEO pa?! Huhu anong gagawin ko? T_T.

At inangat nya ako and he's facing me now. Wow parang close kami ah!

"Take this"sabay abot sa akin ng panyo

"Huh? Thank you Sir but Im ok"tugon ko dito.

"I'm sorry Sir kung nabangga ko po kayo hindi ko po sinasadya"paliwanag ko sa kanya.

Sa hindi inaasahan naramdaman ko na lang na pinupunasan nito ang mga luha ko at biglang hinila ako papuntang elevator.

Kasalukuyan kaming nasa loob ng elevator..at pinindot nya ang numero kung saan kami dapat bumaba pero laking gulat ko na lang ng pindutin nito ang last floor what?! Roof top anong gagawin namin doon?

"Relax gusto kong may makasama sa rooftop since its 10 years that I didn't been here "deretchong tingin nito sa pintuan ng elevator samantalang ako nakatingin lang dito.

My gosh ito yung tinatawag na perfect guy biruin mo isang responsableng lalake bukod sa mayaman ito hindi man ito nagalit ng mabunggo ko at kahit na balibalita na strikto ito pag dating sa trabaho at parang hindi ako makapaniwala eto pa walang ka arte arte na isinama ako sa rooftop pa talaga?!!!

At bumukas ang elevator.

"Sorry kung hinila kita dito I was planning to come here alone but when I saw you I think it can ease the pain that make you cry earlier"

"Is there somethings wrong?"tanong nito sa akin.

"Ah wala po Sir"pag sisinungaling ko.

"You know why I came here?"biglang tanong sa akin na parang nakasulat ba sa mukha ko ang curiousity na tanungin sya kung bakit nga ba kami nandito?

"It's because whenever I feel that the world was on my shoulder I always want to go here and shout, shout until the heaviness that on my chest will be light tutal wala namang nakakarinig sa akin dito haha"paliwanag nito na nakaramdam ako ng simpatya. Oo nga naman sya lang naman ang CEO ng kompanya which is malaking responsibilidad ang nakaatang sa balikat nito.Dahil sa dami na rin ng taong dumedepende dito at kasama na ako doon at lalo na at nawala ang President ng kompanya at Lolo nito sa aksidente. Isang malaking challenge sa kanya ito dahil nakaatang na ang malaking responsibilidad nito na kailangan nyang gampanan cause he has no option but to take it.

"Sir what your shouting here?!!!"curious kung tanong dito hindi kasi ako makapaniwala na ginagawa nya dito.

"Yes I am"