I'm Fallen

Chapter 4

" Good morning! "  bati sa akin ni Jo-hie. Pagkapasok ko sa loob ng room.

" Good morning din. "  bati ko rin sa kanya.

Kami pa lang dalawa ang tao dito. Maaga pa naman kaya medyo wala pang tao. Isa pa, parang naghuhunan nga kami ni Jo-hie sa pagpasok dito tuwing umaga. Dahil kung hindi siya ang mauuna dito ako yung mauuna. Minsan nga papasok nalang ako sa loob ng campus, naabutan ko pa yung mga janitor na naglilinis dahil sa sobrang aga ko. Kulang na nga lang bigyan nila kami ng award sa pagiging maaga namin sa pagpasok.

Napatingin ako kay Jo-hie na busy sa kakascan ng phone niya. Eh, ako? Ito nakatunganga sa kawalan walang magawa e. Kinuha ko yung phone ko sa bulsa ko ng biglang nag ring yun. Hindi ko tiningnan yung caller ko, basta sinagot ko nalang okay na.

" Hello! "  wala kung kabuhay-buhay na sabi.

[ Kumakain ba? ]  inis na sabi ng kabilang linya.

Agad kung tiningnan yung caller ng phone. At napangiti ako ng makita kung kaninong pangalan ang nakalagay don. Namiss ko din ang isang toh.

" Andrew! "  masayang sambit ko sa pangalan niya.

Naramdaman kung napatingin sa akin si Jo-hie. Hinayaan ko lang siya na nakatingin sa akin at pinagpatuloy ang pag-uusap ko kay Andrew.

[ How are you MJ? " ] tanong nito sa akin.

" I'm fine. Kayo kamusta na? "  tanong ko sa kanila.

[ Ganun pari naman kami, pero namimiss kana namin. ]  sabi nito.

Parang hindi na ito nasanay sa akin. Lagi naman akong wala sa tabi nila ha. Nagpapakita lang ako sa kanila kapag importante, kaya hindi na ako nagtaka ng sinabi niya yun.

" So! Bakit ka napatawag, may kailangan ka ba? "  tanong ko sa kanya.

Ilang segundo pa bago niya sinagot yung tanong ko.

[ Tinawagan ka lang may kailangan na agad? Hindi ba pwedeng namiss ko lang yung boses mo kaya ako tumawag. ]  mahaba nitong paliwanag sa akin.

" O Shut-up! Kilala kita kaya sabihin muna kung ano ang kailangan mo sa akin? "  nababagot kung sabi sa kanya.

Narinig ko naman na tumawa siya sa kabilang linya. Baliw na siguro ang isang to, malamang sa malamang nasa hideout nila ito ngayon. Kaya ganun nalang ang tawa niya. Hindi kasi yan wagas tumawa sa maraming tao. Lagi yan seryuso.

[ Kilala muna na tagala kami no? L By the way, kaya ako napatawag dahil gusto kung imbitahan kang pumunta sa bahay namin. Kung papayag ka lang naman. ] sabi nito sa akin.

Napakunot naman ang noo ko sa sinabi niya. May kailangan ba ito kaya ako pinapapunta sa bahay nila?

" Why, meron ba tayong importanteng pag-uusapan? "  nagtataka kung tanong sa kanya.

[ No! But my auntie want to see you. ] "  seryuso nitong sabi.

Talagang nagtataka na ako, may kailangan ba ang Auntie niya sa akin?

" Fine! Maybe these weekend baka makapunta ako sa bahay niyo. "  sabi ko sa kanya.

" [ Thank you Mandy. ]"  sabi nito.

Nagpaalam na kami sa isat-isa dahil dumating na yung ibang kaklase namin. Pero iniisip ko parin kung bakit gusto akong makita ng Auntie niya.

* Jo-hie POV *

Nagsidatingan na yung iba naming kaklase, late na nga sila e. Pero mas late yung prof namin. Lagpas na kaya ng 7:00 am siya dumating.

Pero kanina lang hindi pa rin mawala sa isip ko yung mukha ni Mandy kanina. Masaya tapos nagiging seryuso? Parang may kakaiba nga sa kanya at hindi ko alam kung ano yun. Pero mas nagtataka ako kung sino yung kausap niya kanina. Hindi kaya boyfriend niya yun?

" Tara canteen tayo. "  aya ni Mae sa amin matapos ang last two subject namin.

" Kayo nalang muna nakakapagod maglakad e. "  taman nitong sabi.

Ano pa nga ba ang bago? Lagi nalang siyang ganyan parang ayaw umalis sa upuan niya na wala namang ginagawa. Isa pa, matagal ko ng napapansin sa kanya simula nong unang pasok niya dito. Parang may kakaiba talaga sa kanya, minsan ang tahimik nito at napakaseryuso. Para bang ang lalim ng iniisip niya?

Kami nalang apat yung pumunta sa may canteen si Mandy naman, ayun nagpaiwan talaga sa room at nagpabili na lang sa amin kung ano ang kakainin niya. Pero at the same time, kinwento ko sa kanila yung tungkol sa lalaking tumawag kay Mandy kaninang umaga. Curious din sila kung sino si Andrew.

Hindi naman kasi mahilig magtext si Mandy e, isa pa ni hindi nga namin yun nakikitang humahawak ng phone. Kaya nagtataka talaga kami kung sino si Andrew.

Pagkatapos naming bumili ng pagkain namin, bumalik na kami sa room namin. Ito namang si Mae, dahil sa pagiging chismosa niya. Agad niyang tinanong si Mandy tungkol doon sa lalaki. Pero ito namang si Mandy todo iwas kaibigan lang daw nito si Andrew.

" Sige na Mandy. Ipakilala muna kami kay Andrew. "  pangungulit sa kanya ni Mae.

" Ang kulit niyo, sabing kaibigan ko lang  si Andrew. "  medyo inis na nitong sabi.

" Kung magkaibigan lang talaga kayo? Bakit ayaw mong ipakilala siya sa amin. "  sabi ni Analy.

Well! Ganito talaga kami. Kukulitin talaga  namin ang isang tao hanggat hindi namin makukuha ang gusto namin.

" Okay fine! Ipakilala ko siya sa inyo. Pero hindi ngayon busy yun e. "  sabi nito.

" Kailan pa? " tanong ko naman sa kanya.

" Maybe soon. "  sabi naman nito.

" Promise yan ha. " paninigurado sa kanya ni Janen.

Nakangiti namang tumango sa amin si Mandy. Umayos naman kami ng upo dahil dumating na yung prof namin sa last subject.

* Mandy POV *

Maaga natapos ang klase namin dahil wala naman kaming gagawin pa sa room. Pero sa labas meron.

" Nga pala natapos ko na yung letter. "  sabi ko sa kanila.

Sabay naman silang napatingin sa akin na parehong may gulat sa mukha.

" Iba talaga kapag matalino. "  sabi ni Janen na may pailing-iling pa.

" Madali lang natatapos ang lahat. "  sabi naman ni Jo-hie.

Napatawa naman ako sa mga pinagsasabi nila. Kung ano-ano kasi ang iiisip nila.

" Ano ba kayo. Hindi naman sa ganun, tinulongan din ako ni Kuya kaya natapos agad. " natatawang sabi ko sa kanila.

Hindi naman kasi mahirap yung pinagawa nila sa akin. Ang dali lang kayang gumawa ng letter kaya natapos agad.

" Ipasa natin mamaya para makapagsimula na tayo. "  sabi ni Analy.

" Pero bago yan kailangan muna nating kumain. " 

Pareho kaming napatawa sa sinabi ni Mae. Kahit kailan talaga hindi mawala sa isipan niya ang pagkain. Lagi nalang pagkain ang laman ng isip niya. Kaya tuloy tumataba siya.

Pagkatapos naming kumain pumunta naman kami sa sweet taste.

At dahil wala ang may-ari ng store sa employee nalang namin ibinigay yung letter. Babalik lang kami kapag okay na.