BANA İKİMİZİ ANLAT

KENDİNİ ARAMAK

' Benim için geldin Rüya. Önemsiz bir odaya bakıp ne yapacaksın.'

İçeri geçip kapıyı kapattı. O zaman fark ettim. Kapının kolu yoktu. Tamamen gizlenmişti. Duvarın bir parçası gibi duruyordu. Bunca zaman bu nedenle fark etmemiştim. Oraya doğru yürüdüm. Kapıyı ittirdim ama açılmıyordu.

' Aç şunu Pars. '

' Rüya. Lütfen.'

'Aç yoksa burdan çıkıp giderim. Ve ömrümün sonuna kadar yüzümü bile göremezsin.'

Pars yenilmiş gibi bakıyordu. Kaybetmiş gibi. Tükenmiş gibi. Onu ilk kez böyle gördüğümü fark ettim. Masanın altına elini uzattı. Ve kapı açıldı. İçeri girdiğimde oranında bir ofis olduğunu gördüm. Bir sürü dosya vardı masanın üzerinde. En üstteki dosyayı aldığımda üzerinde çalışmaya yeni başladığım iş ile ilgili olduğunu gördüm. Bütün dosyaların üzerinde Han San Holding yazıyordu. Bunca zamandır çalıştığım mimarlık ofisinin bağlı olduğu şirketti.

.....

Patronun kızının adı Handan dı. Hiç görmemiştim ama öyle diyordu. Han San Handan Sanayi demek sanıyordum.

'bunlar ne Pars.'

'burası Ateş in diğer şirketi Rüya. Seni korumak için seni de bu şirkete bağladık. Söylesek kabul etmezdin. Mecbur kaldık'

'Buranın sadece Ateş e ait olduğuna inanmıyorum.'

'Adından anlayabilirsin. Han San. Hande Saner in kısaltması. Hande evlendi ama Ateş hala hande ye aşık. Sana bunları da anlatamazdım.'

'Sen bana hala hiçbir şey anlatmıyorsun Pars. Ve ben artık yoruldum. Hafızamı kaybettim. Tam diyorum. Hatırlıyorum. Gerçeklerime kavuşuyorum. Ama hangi kapıyı açsam gerçeklere asla sahip olmadığımı öğreniyorum. Sana son şans veriyorum Pars. Ya bana her şeyi anlatırsın. Ya da ben kendi kendime en ufak bir yalanını öğrenirsem seni sonsuza dek terk ederim. Tabi bunca yalan arasında sevgin gerçekse. '

......

Çekip gittim. Pars durdurmak istedi ama cesaret edemedi. Aşağıya indim. Tam bir holding binasıydı. Eve gidip araştırdığımda saygın bir şirket gibi görünüyordu Han San. Ama orada bir şey döndüğü belliydi. Sahibinden adresine kadar her şey yalandı. Bu kadar yalana neden gerek vardı. Ne saklanıyordu.

Gerçeği arayan bir kadındım ben.
Kendi gerçeğimi.
Ama ona ulaştıkça aslında ona hiçbir zaman sahip olmadığımı anlıyordum. Yedi yılım yalandı. Sadece yalan. Ama ne kadar yalan. İşte bunu anlamak için öğrenmek için belki de en çok öğrendiklerimi sindirmek için zamana ihtiyacım vardı. Artık daha fazlasını kaldıracak gücüm yoktu. Gerçekleri aramaya ara verdim. Ve kendime gerçek bir iş aramaya başladım.

......

İki hafta sonra...

İş bulmak sandığım kadar kolay değildi. İlk denemem de olduğu gibi kimse arayıp bizimle çalışın dememişti. Kendimi kötü hissediyordum. Pars olmasa daha önce de işsiz kalacakmışım gibi. Deneyimli biri olmama rağmen iş bulmak kolay değildi. Artık pars mı engel oluyor diye komplo teorileri üretmeye başlamıştım. Sonunda bir iş buldum. Ama ancak mimara yardımcı olarak ortalama bir ücret alacaktım. Kimse direk işleri bana emanet etmiyordu.

Ama yılmayacaktım. Gerçek hayat buydu. Hoş buldum gerçek hayat dedim. Umarım hoş gelmişimdir. Bunu ancak zaman gösterecekti.
Bugün ilk iş günümdü. İşe gittiğimde koca bir demek kır çiçeği konmuştu masama. Üzerindeki kartı görünce gülümsemiştim.