I'm Her Slave || seulrene ff

Chapter Thirty Three ♧

Irene's POV

"Who the hell are you?" nakakunot noo niyang tanong habang nakatingin sakin.

Hindi ko alam pero naramdaman ko ang unti unting pagtulo ng luha ko. No... nananaginip lang ako..

"Hubbybear?" naiiyak kong tanong at akma siyang hahawakan ng iiwas niya yung kamay niya.

"I'm asking you Miss. Who are you?" madiin niyang sabi kaya lalo akong napaiyak.

Kita ko sa mga mata niyang parang nakakatakot siya sakin at wala siyang balak na kausapin ako.

Napahawak nalang ako sa bibig ko kasabay ng pagtulo ng luha ko. Ramdam ko ang paghagod ni Mom sa likod ko. Panaginip lang lahat ng to..

"Young Master?" tawag sa kanya ni Junmyeon oppa kaya napatingin siya kay Kuya.

"Butler Kim? What are you doing here?" takang tanong nito at napatingin din kay Wendy. "Wendy-ssi?" sabi pa nito.

Lalo akong naguluhan sa sinabi niya. Bakit kilala niya si Wendy at si Junmyeon oppa? Bakit nung ako...

"Hubbybear stop playing around. Nakikilala mo ko right?" naiiyak kong sabi at mabilis na hinawakan yung kamay niya.

"Get off me!" sigaw niya sakin at tinulak ako palayo sa kanya. Hubbybear nasasaktan ako...

"Kang Seul ano ba?! Sinasaktan mo si bes eh!" saway sa kanya ni Wendy at nilapitan ako. "Okay ka lang?" alalang tanong ni Wendy sakin.

"O-okay lang ako.." mahina kong sabi at tumingin ulit kay Seulgi.

"Pwede ba umalis muna kayo dito. Where's my Dad? Ang kapatid ko nasan? Ano bang nangyare sakin Butler Kim bakit ano nandito?" naiinip niyang sabi at pinalibot ang tingin sa bawat sulok ng room.

"Hubbybear ako to... yung wife mo? Remember? Hmm?" naiiyak ko ulit na sabi habang nakatingin sa kanya.

"Stop calling me hubbybear Miss. I swear hindi kita kilala. Ano bang pinagsasabi mo diyan?" galit niyang sabi sakin.

"Hubbybear naman eh..." naluluha kong sabi sa kanya. Ang sakit na ng ginagawa mo hindi mo ba alam? Nakakainis ka!

Pinipilit kong wag paniwalaan ang mga nangyayare dahil hinding hindi to mangyayare. Nangako siya sakin. Nangako siyang hindi niya ako iiwan at kalilimutan kahit ano mang mangyare. Naniniwala ako sa kanya.

"Oh Mr. Kang you're here." biglang sabi ni Kuya kaya napatingin kami sa kanya. Nakita namin ang palapit na sina Tito at Yeri kasama si Joy.

"Yah oppa!" naiiyak na tawag ni Yerim kay Seulgi at binigyan ito ng isang mahigpit na yakap.

"Yerimie I can't breath.." mahinang sabi ni Seulgi kaya agad na napahiwalay si Yerim.

"Oh mian oppa! Namiss lang kita eh! Ang tagal mong magising nakakainis ka! You're a bad oppa." maluha luhang sabi ni Yerim kay Seulgi. Napangiti lang si Seulgi.

"Sorry okay? Don't worry oppa will buy you a new pair of shoes. Also, a new dress. Okay na ba tayo?" nakangiti niyang sabi at pinunas ang luha ng kapatid.

Lalo akong naiyak sa ginawa niya. May naalala lang akong same scenario na gaya ng napapanood ko ngayon.

"Seul-ah buti naman at nagising ka pa." biro sa kanya ni Tito at nakita ko ang mabilis na pagpunas nito sa luha niya.

"Dad can't you see? I'm hurt right now. Bakit hindi ka nalang magpasalamat na maayos na ko?" sabi lang ni Seulgi at nagpout.

I miss that hubbybear...