The Trainee (EXO's Fanfiction)

RC 18

*EINA/ MIN MI'S POV*

"Oppa, I'm sorry."  hinawakan ako sa balikat ni JiYong Oppa.

"It's okay, ngayon pang nalaman ko ang totoong nangyari eh ayos lang sa'kin, saamin."

"Sorry po talaga."  yumuko na ako.

"Haha. We understand. Don't worry, ako pa nyan ang pinagaalala mo nyan eh. Oh, ibigay mo na ang resignation letter mo kay boss."  pinatong niya ang kamay niya sa ulo ko at bahagyang ginulo ang buhok ko.  "Whatever happens, I'll still be here as your Oppa. No one can change that. Arasso?"

"Ne."

Naglakad na ako papunta sa office ni Papa YG.

Kumatok ako ng tatlong beses nang makarating na ako..

"You can come in."  kaya binuksan ko na ang pinto.

Nag-bow ako bilang respeto. Tumango lang siya.  "I heard something from GD, is that the reason why you're here?"

I nodded. Leaving my resignation letter to his table. He sighed deeply.

"I understand you though, if someone's having a fault, then it's me, it's my fault. Kasalanan ko at tinanggap kita na 'yun pala, may problema ka sa kabila. If you're sorry, then, it's not us you should be sorry for. Sa kanila ka magpasorry. By that way, kung feeling mong may kasalanan ka talaga sa'min, ay mapapatawad na kita kapag napatawad kana nila. Got it?"

I nodded again. Naiiyak na tuloy ako. I'm really thankful also to this Appa infront of me. He's actually my third Appa. Second si Soo Man Appa.

"Hindi rin naman ako nagtatanim ng sama ng loob, alam mo 'yan, anyways, alam mong anak ang turing ko sa'yo. Halika nga dito!"  lumapit ako kay Papa YG at niyakap siya. I will miss this man.

"T-Thank you po, thank you for being here when I felt all alone and to all of your talents na inalagaan ako na para nilang kapatid. I'll treasure this forever. I promise."

Naka-rinig ako ng hikbi. Pina-iyak ko si Papa YG!

"Just promise me to settle all the things you're carrying now. Promise me to be strong and not to be a cry baby. Alam mong darating ang araw na hindi na kami ang makakasama mo, may sarili kang buhay, at hindi dito, sa pagiging artist mo mahahanap kung ano 'yon."

I nodded again and again.

Then he let me out of his office, smiling at him while waving my hand to bid my last goodbye.

Annyeong YG Company~

I take a cab. Papunta naman ako sa pangalawa kong Appa. Si Lee Soo Man. Whom I've hurt so much.

 Siguro, it takes 20-30 minutes bago ako mapadpad sa harap ng company.

Ibinalik ko na sa ulo ko ang hood ng jacket ko. And I placed a shade to my eyes. Dahil nahihiya akong humarap sa mga taong nandirito.

I enter the company safely, since kaibigan ko ang mga gwardiya rito at nagpakilala ako sa kanila para agad nila akong papasukin.

Now, that I was now in front of my boss' office. Parang ayo'ko ng tumuloy. Nanlambot ang tuhod ko dahil sa kahihiyan na nararamdaman ko.

Inisip ko na lamang 'yung huling sinabi ni Papa YG sa'kin bago ko tuluyang isinara ang pintuan ng office niya.

"It's never been bad to take risk, especially if your doing it for your special someone. Being a risk taker is not done by entrepreneurs alone, it is done by anyone who'd been in love."

I take a deep breath then I knock the door.

"Come in."  natawa ako ng kaunti. Si Soo Man Appa kasi eh. 'Yung 'come in' niya, katunog nung sa 'Overdose' ng EXO. 

Ay, tama na nga, binuksan ko ang pinto at nag-bow.

"Ah. Min Mi."  'di ko parin inalis ang ulo kong naka-bow.  "Pwede mo ng itaas ang ulo mo."

Nahihiya kong itinaas ang ulo ko.

"Anong kailangan mo?"  with a monotone voice.. and it wants to make me cry. But NO! I am a RISK TAKER, remember?

"G-Gusto ko pong... humingi ng tawad sainyo, hindi ko po ginawa 'yon para saktan kayo, para siraan kayo, hindi lang po talaga ako nag-iisip, padalos-dalos po ako sa desisyon ko, k-kung 'di niyo po ak--"

"Shh... Alam ko, 'wag ka ng umiyak sa harapan ko, 'di ko kayang tignan."  tumayo siya sa swivel chair niya para lapitan ako't yakapin.

Ang sakit ng araw-araw na umiiyak, pero kada tulo ng iyak ko ngayon ay parang bumubuti na ang lahat.

"Sinabi na sa'kin ng EXO Min Mi, wala ka ng dapat pang ipag-alala dahil tapos na ang lahat, tapos na ang laro, tapos na ang lahat ng sakit, hindi mo na kailangan pang magkunwari sa sariling ikaw, napatawad na kita, napatawad kana nila kaya... tama na ang iyak ha?"

Tumango ako.

"Mag-umpisa kana uli, hindi man rito sa kumpanya ko pero mas makakabuti kung magu-umpisa ka sa una. I wished all the great things for you at ipangako mo sa'kin na.."  he paused to look at me, a fatherly stare.

"Babalik ka dito, one day, na masaya, wala ng lungkot sa mukha, na kasama mo na ang mga mahal mo sa buhay. Ngingiti ka sa harap ko at sasabihin mong... Bogoshipda Soo Man Appa."

Napa-ngiti ako sabay nang pag-higpit ng yakap ko sa kanya.

"O-Opo. Babalik po ako dito para sainyo, pangako ko po 'yan."

As I walk out of his company... I'd promise one thing. Not to cry anymore.

~~

3 to go~

"'Cause owning you has an end."

OT12