My Brother's Bedroom

One

- Hi! After mga ilang months, mag-aupdate nako for chapter one :) I'm sorry kung naburo kayo kakahintay (If ever may nag-babasa man) haha. So, eto na. I hope you enjoy this.

~ ~

- - KenDi's POV - -

" Welcome to Philippines miss Kendria, where should we go first? " Mang Relyo ask, he's our family driver, he was working for us since I was little. And now here he is, driving me home after ten long years of being away from this country. My homeland.

" Sa bahay nalang po manong, I'm tired and I want to sleep na po kasi. " I said politely, I respect him and treat him as my own father. Mabait kasi si manong, he cares for me and my brother Chance as if we we're his own children.

I closed my eyes and rest my head in the window, nakakapagod talaga mag-byahe ng malayo. It had my energy drained from the flight. Mabuti nalang at naka-abang na si manong sa arrival area when I step out. Ayoko na kayang madagdagan ang pagod ko for waiting.

" tok tok tok "

" tok tok tok "

Nagising ako dahil sa mga katok sa bintana ng van, i slowly opened my eyes at bumungad sa'kin ang isang gusgusing bata na nakalahad ang kamay at nagmamaka-awang pansinin ko sya. Naipit pala kami sa traffic kaya nahinto ang sasakyan.

" Ay! Nako ma'am, wag nyo nalang po pansinin, mga bata lang yan na inuutusan ng mga walang kwenta nilang mga magulang na humingi at mag-makaawa sa mga naiipit sa traffic kadalasan. " Tiningnan ko si manong ng mag-salita sya as if he's answering my unasked question.

" Manong matagal pa po ba? " I asked him, tingin ko kasi kanina pa kami stuck kasi yung katabi naming sasakyan e aborido na yung driver, as if anytime from now ay sasabog na sya sa sobrang diin ng pagkakahawak nya sa manibela.

" Medyo matatagalan pa po talaga ma'am. May nabangga po kasing ten-wheelers dun sa may tulay. " Hanggang ngayon pala, wala pa ring kaibahan, grabe pa din ang traffic jam sa Pilipinas.

" Manong, paki-bukas po yung bintana. " Naka-lock kasi sya at sa totoo lang, hindi ko alam kung paano sya bubukasan kaya naki-usap ako kay Manong.

He look at me na para bang ipinagtataka nya ng husto yung utos ko. Well, maybe because. Ano namang gagawin ko eh naipit nga kami sa traffic at wala naman atang sariwang hangin na maamoy, dahil sa nakikita ko. Manila now was fully developed. Madami ng infrastructures na nakatayo.

Nginitian ko si Manong, as if I'm saying it's alright, that I'm not gonna do anything stupid.

Mabuti at sinunod nya ako.

" Bata! " Tawag ko dun sa batang nanlilimos kanina sakin, na ngayon ay lumipat na dun sa kabilang sasakyan, nainip ata kakahintay kung pagbaba-baan ko ba.

" Bakit po ate? " Naawa naman ako sa kanya, he's around ten or eleven years old, at napaka-gusgusin ng mukha nya.

" Here. Take this with you. Kainin mo yan, I am not giving you money, pagkain nalang. " Binigyan ko sya ng isang box ng ready-to-eat pie's and bread na bili ko sa isang sikat na restaurant sa New York. Ayoko syang bigyan ng pera kasi nga sabi ni manong, maybe they were forced by their ruthless parents.

" Salamat po ate! Maraming salamat po! " Sobrang ngiti sya sa akin at after nun, tumakbo sya papuntang sidewalk at nilapitan ang dalawa pang bata na mukhang mas bata sa kanya.

" Nako ma'am. Manang-mana kayo sa mama nyo. Mabait din tsaka matulungin sa kapwa. " Manong happily said. Nginitian ko lang sya at isinandal ang ulo sa headrest. Matutulog nalang ako uli.

" Ma'am... Ma'am ok na po. Gising na po kayo. " Na-alimpungatan ako sa tawag ni manong. And I have to force my eyes to open. Grabe, kahit naka-upo lang ako, feeling ko pagod na pagod yung katawan ko.

" Salamat po manong. " Pasalamat ko sa kanya when he was already done unloading my baggages.

Pumasok ako sa loob ng bahay, ang unang sumalubong sa akin ay ang mukha ni mommy na sobrang ngiti at si daddy na agad akong niyakap. I'm a daddy's girl alright.

" Hija! We are so glad you arrived safely! " Mom said as she was hugging me titghly na para bang hindi na ako makahinga. Mabuti nalang at pina-hiwalay na sya ni Daddy, must be sensing my difficulty in breathing.

" C'mmon, let's go to the kitchen. Dinner's served! " This is why I love my family so much. Masyado kaming hyper. Lalong-lalo na si mommy.

As we we're eating, panay ang tanong ni mommy at daddy kung kamusta ang byahe and how did I felt na naka-balik na ako dito. I told them everything pati yung encounter ko dun sa traffic jam and dad was very proud of me. Si mommy maluha-luha pa.

" Sya nga pala mom, dad. I did not see Chance anywhere. Wala ba sya dito? " I was curious because I did not see my brother in here. Ang sabi pa naman nya ay sasalubungin nya ako ng bear hug. Tssk. Liar.

And just when they we're about to answer. Narinig namin ang sigaw ni Chance heading towards us with someone behind him.

Yung lalaking, matagal ng nagpapatibok ng puso ko~

" Hi Kends, welcome back " Said Percival Brail Singson, my brother's bestfriend... And my first love~

- - - -

A/N ~

Konti lang muna kasi sa totoo lang, hindi ko pa masyadong naayos yung plot, nagdadalawang-isip kasi ako kung gagawin ko bang non-teen o romance at humor nalang.

Sa tingin nyo? Ano mas bagay? I-comment nyo naman :) I'm thankful kasi kahit papaano naka-abot ng thousand reads tong stroy kahit sa totoo lang prologue palang yung nilagay ko ^^

Sinong gustong mag-sign up as one of the characters? Para naman hindi lang gawa-gawa yung name :) kung gusto nyo, i-comment nyo lang tapos i-vote nyo tong story ^^ gusto ko din sanang maka-rinig ng feedbacks from my readers :)

AASAHAN ko talaga guys ha :*

love lots ~