Onların ki çok farklı bir hikaye.
Bir yanda hayallerini hiçbir zaman yaşayamamış bir kız Azra
Diğer yanda da tam da hayali olan hayatı yaşan Byun Baekhyun
Azra aile baskısından dolayı onlara - ailesine- rest çekip koreye taşındı.
Nerden bilebilirdi...
Selam ben Azra. Azra Akbulut. 23 yaşındayım ve bu yaşıma kadar aile baskısıyla yaşadım.
* Gece dışarı çıkmak yasak. * Evdeki yemek saatleri dışında birşeyler yemek yok. * Sadece onların(ailemin) istediği kişilerle arkadaş olabilirim. Eğer arkadaşlarımdan birini gözleri tutmasın. O kişiyle arkadaşlığım bitmiş demektir. * Haftalık harçlık sınırı var.
Ve bunun gibi bir sürü yasak. Bizim evin Kuzey Kore yönetiminden farkı yok. Yıllar önce onlara piyanist olma isteğimi söylediğimde az kalsın beni evlatlıktan reddedeceklerdi.
Bu yasaklar neden var eminim onlar bile bilmiyorlardır. Onlar diyorum çünkü böyle aile olmaz olsun. İşte bu aile baskıları yüzünden istediğim hayatı yaşayamıyorum.
Size soruyorum ; siz hayallerinizin elinizden alınmasına nasıl tepki Verirsiniz?
Ben susmak zorunda kaldım. Çünkü söz hakkım yoktu. Eminim şu an gelecekte isteği mesleği benim gibi ailesi yüzünden yapamayan ya da yapamayacak bir sürü kişi vardır.
Bu sözleri sana söylüyorum ; o senin hayatın ve sen nasıl istersen öyle olacak. Annen, baban doktor olmanı istiyor diye doktor olmak zorunda değilsin. Sen sensin. Ve bu senin hayatın. Senin hayatında onların değil senin kuralların geçerli.
Dansçı mı olmak istiyorsun? Ya da şarkıcı mı?
O zaman öyle olacak. O mesleği yapmak istemende ki en büyük sebep senin istemen. Sen istiyorsan öyle olacak.
Ama ne yazık ki ben bunların farkına vardığımda çok geçti. Gizli gizli piyano kurslarına gittim ve elimde bir piyanom olmadığı halde çok çalışarak piyanist oldum. Şu an çok başarılıyım. Hem de sandığımızdan daha başarılı. Ama sonuç olarak şu an o işi yapmıyorum.
Neden mi? Biliyorsunuz zaten. Tekrar etmeye gerek var mı?
Neyse şu ana gelelim. Ben yaptığım işte çok başarılı bir Yönetmenim. İyi de para kazanıyorum he öyle az uz bir şey değil. Ama o kadar da mutlu değilim. Piyano başında geçirdiğim zaman kadar mutlu değilim mesela.
Sonunda onlara (aileme) rest çektim. Evden bavullarımı toplayıp çıktığımda ne yapacağımı, nereye gideceğimi, bundan sonraki hayatımın nasıl geçeceğini bilmiyordum.
İlk gün bir otele yerleştim. Onlardan ayrı geçen ilk gecem çok garipti. Arayan, soran, karışan yoktu ve ben bu durumdan hoşnut olduğumu hissettim. Hayatımın müteakibeni çok güzel geçecekti sanırım.
Şimdi siz merak ettiniz beni. Tamam hadi alta bir fotoğrafımı bırakıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multi Azra Akbulut
Ama yine de garipti işte. Bunca yıl herşeyim ailemin kontrolü altındaydı. Ama şimdi hayatım gerçekten benim. Her şeye ben karar veriyorum.
