"Mr. Francis Salvedra, how did you ended up in a business with an astounding concept like this?" tanong ng isang estudyante na kasalukuyang ini-interview ako para sa research nila pero nauwi sa random questions dahil naging interesado sila lalo tungkol sa business ko.
I smiled, "Coffee shop plus books, photographs, various artworks tapos sa kada gabi sa Sundays, parang resto bar na may singing, dancing 'tsaka theater acting exhibition equals Coffeecaresque. Hindi lang kasi basta customers at pera ang iniisip ko, hija. I'm so engaged in arts to the point na nakatali na buhay ko dito. Noong high school ako, marami akong pag-aalinlangan. Yes, magaling ako sa arts, pero hanggang saan aabot yung galing ko na 'yon?" they nodded, implying that they are listening carefully.
"May sureball ba na trabaho akong makukuha agad pagka-graduate? Pwede akong mangomisyon pero minsanan lang ang pasok ng pera. You have to market yourself in able to gain inquirers, syempre para kumita. Pero dati ang introvert ko so how can I do that?
I was in the verge of cutting strings between me and arts pero naisip ko, 'imbes na magtrabaho para sa iba, bakit hindi ang iba ang magtrabaho para sa akin, no'? I want to gather the people who also had the same thoughts as I do before, but the difference is I wanted to lead them. I want to show them that 'tama yung daang tinatahak mo, don't hesitate, you're me with me.'. So Coffeecareque was born. Ito yung perfect na business at tunguhan ng isang Arts and Design graduate." sagot ko at hindi ko alam kung namamalik-mata lang ba ako pero nakita ko kung paano isa-isang magningning ang mata ng tatlong estudyanteng kaharap ko, "Naks! Dapat pala always English para smart ang datingan!" I joked that earned a good laugh from them.
"Then paano niyo po na-kolekta yung mga works na naka-display dito?" tanong naman ng isang babae sa kanila na kulot ang buhok.
"Those are my works. Yung mga nobela, short stories, tula at iba't-ibang klase na literary pieces na ginawa ko dati, ikinompile ko at saka idinisplay. Yung weakness ko din sa sketching, painting, at any forms ng drawing, pinagyaman ko din at 'yan na lahat ang mga 'yon. I also tried furniture designing and sculpturing. Yung mga furnitures na nandyan, disenyo at gawa ko mismo. Yung mga damit na nakasuot sa mga mannequin na nakakalat sa mga corners, dinesign ko din. Nag-aral ako ng photography kaya medyo professional na ang dating ng mga nakasabit dyan sa dingding. I collected those for five years before I took a short course in Business Administration dahil plano ko ngang magpatayo ng sariling negosyo kesa magtrabaho. At least I can also venture art business while earning in a business establishment, right?" pagmamalaki ko sa kanila kaya naman namangha sila.
"By any chance, kapag nag-work immersion na po ba kami sa Grade 12, pwede po ba kaming bumalik dito at mag-apply sa inyo?" tanong ng lalaki sa kanila.
"Kung gusto n'yo, you can apply as one of my artist or performer. Hindi tayo magsisiksikan dito dahil nagpa-plan na ako ng expansion－branches sa ibang lugar para may opportunities sa mga gaya n'yo. To be honest, I'm not sugar coating words just to gain your trust, I'm saying this dahil after all, nasa iisang daan lang din ang tinatahak natin." sagot ko kaya naman napangiti sila.
Pinatay na ng isang babae yung recorder 'tsaka isinara na yung zipper ng bag nila.
"Mr. Salvedra, thank you po dahil pinagbigyan n'yo kami para sa research namin. We owe a lot to you! Ang bait mo po pala..." then I saw her how she suppress her smile, "... at ang pogi n'yo din po."
Teens...
I chuckled, "Tama na 'yan, hija, baka maniwala ako. O'sige. You can select something from the menu, libre ko na." sabi ko kaya naman silang tatlo ay nagulat. Saka ko tinawag yung isang waitress na nagngangalang Xyra, na kakapasok pa lang dito 2 weeks ago, "Xyra! Please assist them." sabi ko at tumango siya.
