Her Australian Diary [SHQIP] ✔️

+ 9 +

jeremy deshiron te kthehet ne australi - jeremy p.o.v

-------------------------------------------------------------------------------

Jeremy's P.O.V

Behu i forte - e lehte per t'u thene dhe e veshtire per t'u bere. Ishte ajo qe me pershkruante ne keto momente. Ditet iknin dhe me ne fund mbarova edhe masterin. Tani isha gati per te filluar nje pune te qendrueshme dhe te isha i gatshem ne cdo kompani te mundshme per te qene nje menaxher i sukseshem. Por per momentin nuk do te nisja pune. Doja qe te levizja pak ne qytet. 

Vetem, nje mengjes, u nisa dhe mendova te shijoj qytetin pak me tutje. Mora nje makine me qera dhe u nisa drejt jugut te Kuala Lumpur. Koha ishte pak e paqendrueshme dhe ne cdo moment mund te binte ndonje shi i rrembyer. Gjithsesi ne ato momente koha ishte shume e bukur. Sipas GPS, kisha gjetur nje vend shume te bukur, nje park me lule shumengjyreshe dhe nje qetesi qe cdokush do te deshironte ta kishte. Aty nuk kalonte asnje makine, vetem tek-tuk ndonje biciklete dhe zera femijesh te lumtur qe vraponin pas njeri-tjetrit duke luajtur. Ishte nje vend perfekt per mua ne ato momente. U ula ne nje stol dhe, meqe kisha marre nje liber, fillova te lexoja. Nuk ishte ndonje zhaner i preferuar, po ishte me mire sesa te berit asgje. 

Cicerimat e zogjve dhe tere ato zera te vegjelish me benin te isha teper i qene dhe ne paqe. Ishte dicka qe nuk mund ta perjetoja dy here. Kaq deshiroja, kaq pak... Por gjithashtu deshiroja edhe dicka shume te madhe, tashme e veshtire per t'u realizuar... ate. Princeshen e ketij parku...

- I menduar mbete djale i madh. - degjova dikush te me fliste. Ktheva koken majtas dhe shoh nje burre te madh ne moshe, i cili po lexonte nje gazete dhe kishte nje kapele republike ne koke. 

- Dukesh shume inteligjent, po kaq i perhumbur... me duket sikur nuk merre ere nga jeta aspak. 

- Ndoshta.. - ula koken. 

- Perse e ul koken? Prinderit e tu te kane rritur dhe te kane sjelle deri ketu per te mesuar, kane saktifikuar qe ti te behesh dikushi ne jete dhe te pushosh e te jesh i pavarur nga te tjeret. Te kane mesuar te miren dhe te keqen, te jesh i drejte dhe te mos varesh nga askush. Gjithashtu te kane mesuar te ndjekesh mendjen per te marre vete vendimet e tua. Por..

- Por cfare? - ngrita koken kurioz per te degjuar me teper.

- Nuk te kane mesuar te ndjekesh zemren. Nuk te kane mesuar se ne jete nuk jeni robote industriale qe ndiqni veprimet e tyre dhe qe keshillat e tyre shpeshhere kthehen edhe ne urdhra. Njeriu ka edhe nje ane qe nuk e shpreh, ka nje talent, ka nje aftesi dhe mbi te gjitha, ndjenja. Te shkretat ndjenja qe kurre nuk thuhen ose kurre nuk meritohen. Por kjo nuk do te thote qe ato do te mbahen te mbyllura. Djale i dashur, ndiq cfare thote zemra jote. Mendo dhe vepro. Tashme je i lire, je i pavarur dhe duhet t'i vesh gishtin kokes. Lufto per te drejten tende dhe keshtu arrin synimet e tua. 

- Por ajo ndoshta nuk do te-

- Je frikacak? - Plaku kthehu koken dhe ngriti njere vetull per te treguar ironi. E pashe drejt e ne sy, per te pare cfare donte te thoshte. Ne syte e tij pasqyrohej e gjithe jeta e tij, saktificat, puna e palodhur dhe mbi te gjitha, dashuria per jeten dhe familjen. 

E vendosa, syte e tij u bene gjykatesi im.

U ngrita ne kembe, i dhashe doren dhe ja ferkova tijen ne shenje falenderimi. Qesha, qava dhe vrapova. mora makinen dhe u ktheva ne shtepi. Nje vrull pushtoi shtepine nga mua.

- Hey hey ceshte ky vrap? Do futesh ne nje maratone? - tha Samuel duke ferkuar syte, nje nate tjeter jashte shtepise.

- Jo jo asgje. - i thashe dhe ik me vrap ne dhomen e gjumit. Hapa dollapin dhe valixhet, duke i bere te gjitha gati. Pasi i mbylla dhe valixhet, mblodha gjerat e tjera, pastrova dhomen dhe zbrita poshte. 

- Sam, shume faleminderit per gjithcka, rrofsh per zhgenjimin qe me dhe si mik i ngushte duke dashur te me besh keq, por qe mua nuk me jane errur syte, pasi nuk me jane errur kurre. Ja kemi kaluar shume mire, por qe sot eshte dita e fundit. - i thashe me qetesi.

Samueli nuk tha asgje por thjesht me dha nje perqafim. 

- Je shume perfekt Jeremy, you have to go to her now. Gjithsesi, une ketu jam, do te te ndihmoj me sa mundem nese kthehesh.

- Rrofsh, lamtumire.

- Ciao Jer. Pac fat. - me tha Samuel dhe mbylla deren.

....

E vendosa.

....

Do te kthehem ne Australi.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Meanwhile Samuel's P.O.V

Pasi Jeremy iku, ndonese e di qe nuk kam qene i denje, mendova dhe shpresova se do ta takonte se shpejti dashurine e tij te perjeteshme. 

Duke ferkuar syte dhe duke hapur televizorin, pashe disa lajme qe kishin lidhje me Australine. 

... nuk i besova syve ...

--------------------------------------------------------------------------------

Hello peeps! Me ne fund pata nje mundesi per te postuar. Well, jemi ne fund gati hm? Gjerat po behen ngadale te qarta. 

Kapitulli tjeter do te jete nje flete ditari. Me ne fund pas shume flashbacks.

Lexim te kendshem!

KejsiGerdeci