kill my dreams please.

Μάχη.

Έτρεχε με όλη της τη δύναμη να ξέφυγει.
Να ξεφύγει από τον εαυτό της.
Να ξεφύγει από κάτι που και παλι θα ήταν εκεί.
Πέρασε πολλά.
Πέρασε πολλά και έκανε ακατόρθωτα πράγματα.
Νίκησε σε πολλές μάχες,ομως αυτή ήταν η πιο σημαντική της.
Αυτή που θα έχανε.
Η μάχη με τον εαυτό της.
Ένα ίσο αντίπαλο.
Ούρλιαζε και τραβούσε το μαλλί της από απελπισία.
Πόνος,πόνος,πόνος κατέκλυζε το κορμί της,τη καρδιά της.
Τίποτα δεν την έσωζε.
Φωνές,φωνές,φωνές έβγαιναν από το στόμα της,από το σώμα της.
Δεν μπορούσε.
Δεν μπορούσε να χάσει χωρίς να δωση μάχη.
Θα ήταν άδικο προς τον κόπο που έκανε για να δημιουργήσει τη ζωή της,τον κόσμο της.
Με κόκκινα ματια από το κλάμα,ανακατεμένο μαλλί από τα πεσίματα,κλεισμένη φωνη από τα ουρλιαχτά και πονεμένο σώμα,σηκώθηκε.
Σηκώθηκε και είχε εχθρικό βλεμα.
Απελπισμένο προς τη ζωή;
Ναι,αυτό.
Σηκώθηκε και πήρε φορά.
Έτρεξε.
Έτρεξε πολύ.
Δεν ένιωθε το σώμα της.
Ήταν άγριο θηρίο.
Φαινόταν άγριο θηρίο.
Δεν ήταν.
Αλλά αναγκάστηκε να γίνει.
Ένιωθε πως διαλυόταν.
Διαλυόταν στο πουθενά.
Έχανε μέσα της.
Πρώτη και τελευταία ήττα.
Τελευταία επιδι δεν θα υπάρχουν άλλες μαχες στη ζωή της.
Η ζωή της στηριζόταν στον κανόνα"έχασες,τότε πέθανες,ζεις σε κόσμο που αδυναμίες σε καταστρέφουν."
Και είχε δίκιο,ομως ένιωθε νικήτρια,εφόσον θα έφευγε από αυτόν τον φριχτό κόσμο,τον κόσμο της.