Perfect Withstander✔️(inc)

P. WITHSTANDER 26

Chapter 26

She couldn't even move and got stranded on her seat while facing the marbled niches inside the Imperial Mausoleum. Casey's grandmother's urn was finally inside her new home after four days of mourning. Katabi noon ang sa Lolo niya at ang nitso Daddy niya, tapos ay sa Mommy niya. Busy na ang iba sa paglatag ng mga pagkain pero siya ay hindi umalis sa harap ng mga nitsong iyon. She's crying silently. The people who had loved her so much were all gone. Ang naiwan sa kanya ay ang mga taong walang pakialam at sariling kapakanan lamang ang iniisip.

She can't blame them, every body have their own lives to contend and she got hers, too. After that day, she'll no longer see the people who never wanted to see her. Kung may ipapasweldo lang sana siya sa yaya Loring niya ay kinuha na niya ang matanda, kaya lang ay wala siyang kakayanan na gawin iyon. The old helper has her family, too who must be fed. And if one day she'll succeed, she'll get the woman to stay with her in Manila.

After uttering a silent prayer for her deceased loved ones, she never forgot to look around again, aiming to see Miggy.

Hindi naman siya nabigo. Nakatayo lang ito sa may kaliwang bahagi ng musuleyo at nakasandal sa hamba ng malaking bintana. Dinaig nito si Edward Collins sa posing. And what made her heart jumps? It's his gaze. He's only looking at her. Dinaig nito ang kabayo na may takip sa magkabilang gilid ng mata para diretso lang ang tingin.

She nods at him, asking him to come closer. Mabilis naman itong tumikal sa pagkakasandal sa hamba at tuwid na lumakad papalapit sa kanya habang nakapamulsa.

"Halika, papakilala kita kay lolo at sa Mommy at Daddy ko." Ngumiti siya kahit alam niyang namumugto na naman ang kanyang mga mata.

"Sure." Miggy granted without a hint of smile. He stood beside her but she pulled his hand to take a seat.

Masagwa ang pwesto kasi ay naka Indian sit siya at ito ay nakatayo. Kapag humaharap siya rito ay bukol sa pantalon ang bumabati sa kanya. Nakakailang. Bagaman at hindi na naman siya takot sa binata ay parang namumula ang mukha niya kapag napapasulyap siya roon – malaki kasi saka pahalata. Mayabang kumbaga.

"P-please sit, you're so towering." Pakiusap niya na kaagad naman nitong sinunod. Naupo ito at nakaanggulo nang kaunti ang katawan papaharap sa kanya habang ang isang kamay ay nakatukod sa likuran nito.

"Nagdasal ka ba para sa kanila?" Tanong niya rito habang nakatingin ito sa lapida ng Mommy niya na may picture. Ang ganda roon ng Mommy niya kaya hindi naman nakakapagtaka na tatlong lalaki ang nagkagusto roon. That picture was taken when her mother was already at the latter days before her death.

"I did." He briefly replied without throwing a glance at her.

She knew that he was captured by her Mom's cute face.

"Marunong ka bang magdasal?" Duda pang tanong niya kasi parang baril lang naman ang alam nitong hawakan at hindi rosaryo.

"What certain version of Our Father do you want to hear, Spanish, Filipino, Arabic – English?"

Humagikhik siya pero hindi ito ngumiti. Nakatingin pa rin ito sa lapida ng ina niya.

"She's my Mommy. She's pretty 'di ba?" She smiled. Kahit na may sama siya ng loob ay mas matimbang pa rin ang pagmamahal niya bilang isang anak kaysa sa pagkamuhi. Ayaw niyang mabagabag ang Mommy niya sa langit kaya minamahal niya pa rin iyon kahit na may nagawang kasalanan.

"She was." Sagot ni Miggy sa kanya at noon ito tumingin sa mukha niya. Parang ikinukumpara sila nitong mag-ina.

Tapos ay tumingin ito sa litrato ng Daddy niya.