Stephanotis Ch-7

579 85 0
                                    

Unicode (zawgyi below)

Jungwoo's POV

"ဂျောက်..."

အခန်းတံခါးဖွင့်သံတစ်ချက်ကျွန်တော်ပြန်ကြားလိုက်သည်။ အစ်မကျွန်တော့်ကိုစိတ်မချလို့ပြန်ဝင်လာတယ်ထင်ပါရဲ့။

ဒီတစ်ခါတော့ကျွန်တော် "ထွက်သွား" လို့အော်လိုက်ဖို့အားမရှိသေး။

ပြီးတော့လည်း ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ပစ်ပေါက်လိုက်မိတဲ့အရုပ်ကိုပြန်ကောက်ခိုင်းဖို့ရာ သူ့အကူအညီလိုအပ်တယ်လေ...

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခန်းထဲကအသံတွေကိုကျွန်တော်အရင်ကထက်ပိုပြီးအာရုံစူးစိုက်နေမိသည်။ ကျွန်တော့်မှာအမြင်အာရုံကမရှိတော့လို့ အကြားအာရုံကိုပိုပြီးအားကိုးမိတာဆိုပိုမှန်မည်။

ကျွန်တော့်ကုတင်နားကိုတစ်လှမ်းချင်းလျှောက်လာတဲ့အသံကိုကျွန်တော်ကြားနေရတယ်။

ခဏလောက်ကြာတော့ ကျွန်တော့်ဘေးက ခုံလေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တာကိုကျွန်တော်အာရုံရလိုက်သည်

"ကိုယ်ပေးတဲ့အရုပ်ကိုတောင် ကလေး ကပစ်ပေါက်ထားတယ်ဆိုတော့ ကလေး ဘာတွေစိတ်အလိုမကျဖြစ်နေတာလဲ..?"

ကျွန်တော့်ရဲ့ အရေပြားပေါ်မှာအတည်တကျရှိနေတဲ့ မွှေးညှင်းတွေထောင်ထကာ ကြက်သီးတွေထသွားသည်။ စောင်ပေါ်တင်ထားတဲ့ ကျွန်တော်လက်တွေဟာလည်းသွေးမရှိတော့သလိုအေးစက်ခဲ့တယ်

ကျွန်တော် .... အကြောက်ရဆုံးအဖြစ်အပျက်တစ်ခုကကျွန်တော်မမျှော်လင့်ထားဘဲနဲ့တကယ်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်အတွေ့မခံနိုင်တဲ့ လူတစ်ယောက်ကကျွန်တော့်ဘေးကိုတကယ်ရောက်လာခဲ့တာ။

ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်း ၂ လွှာဟာစောနကလိုစေ့မနေဘဲ ဟလျက်သွားဖြစ်သွားခဲ့တယ်

ဘာ့ကြောင့်မှန်းမသိတုန်ယင်မှုတွေကိုခံစားလာရတယ်။

ကျွန်တော်သူ့ကိုမမြင်ရတဲ့အချိန်မှာ သူကကျွန်တော့်ရဲ့ဒုက္ခဆင်းရဲပုံတွေကိုမြင်နေရတယ်... တဲ့

ဒါမျိုးကိုအရင်ကမတွေးမိခဲ့ဖူးတာအမှန်ပါ...

ကျွန်တော်လက်တွေဟာ ခဏလေးအတွင်းမှာပဲ နူးညံ့မှုတွေကိုခံစားလိုက်ရတယ်။

Stephanotis Where stories live. Discover now