23.Bölüm

18 1 0
                                    

"Alp?" dedim tedirgin bir şekilde.

Geçen akşam geldiğimiz kumsala gelmiştik yine ve oturduğumuz yerde oturmuş Alp hiç konuşmadan dalgaların sesini dinliyordu.

"Alp?"diyerek yineledim ama beni duymuyormuş gibi bir hali vardı.Fazla dalgındı bu akşam.

Ayrıca abim bize ne kadar uzak durun dese de biz her seferinde yan yana geliyorduk.Telefonum mekanda kaldığı için abimi arayıp haberde veremiyordum.Alp'in telefonuda mekanda kalmıştı bu yüzden hiç bir şekilde abime ulaşamazdım.

Omuzuna dokunduğumda irkildi.Kendini toparladıktan sonra bana döndü.

"Abimin haberi yok.Telefonda mekanda kaldı.Merak eder beni.Ayrıca durumları biliyorsun."

Alp tepkisiz bir şekilde gözlerimin içine bakıyordu sadece.Tek kaşımı kaldırarak bir şeyler demesini bekledim.

"Biliyor musun Hira çok güzelsin."

Söylediğine önce şaşırsamda sonra tebessüm ettim.

"Ama ellerimden kayıp gidiyormuşsun gibi hissediyorum."

"Nerden çıktı bu şimdi?"

"Boşver...Abin seni merak etmesin . Gidelim mi?"

"Lafı değiştirme ! Ne demek istiyorsun?"

"Bunu bir gün anlayacaksın zaten ama şunu bil Hira, kayıp gitmene asla izin vermeyeceğim."

**********
"Nerdesin Hira sen ? Telefonuna bakmıyorsun , mekanda yoksun.Derin de bir şey demiyor."dedi abim kapıyı açıp içeriye girdiğim sırada.

Bu beklediğim bir hareketti ama yine de insan olmasa daha iyi oluyor diye de düşünmüyor değil hani.Belki uyumuştur , belki bu gece kızmaz falan.

"Şey abi ... Ben ... işte şeydeydim. Ordan şeye geldik ondan şey oldu ben arayamadım."

Ne kadar saçmalayabiliyorsam o kadar saçmalamıştım şuan.Abim de saf değil ya anlamasın.Elbette ki Alp ile olduğumu biliyordu ama benden duymak istiyordu belli ki.

"Şey şey şey...Ne bu şeyler? Düzgün anlat şunu ."

Tam ağzımı açıp bir iki kelime daha uyduracaktım ki kurtarıcım olarak telefonu çaldı.Kim aradıysa içimden ona dualar ederken abim , telefonunun ekranına baktığında önemli olduğuna karar vermiş olmalı ki 1 saniye diye eliyle gösterip telefonu açtıktan sonra salona geçti.Fırsat bu fırsat diyerek odama kadar depar attım.

En azından abim telefon konuşmasını sürdürürken pijamalarımı giyip uyuma numarası yapmak için vakit kazanmıştım.Hemen bu planımı hayata geçirip üstüme rahat bir şeyler geçirdikten sonra ışığı kapatıp yatağa uzandım.

Yine değişik bir gece geçirmiştik.Hiç normal bir günümüz yoktu zaten bizim.Ne zaman Aras olsa olayın içinde önce kavga edip sonra yine birbirimizin yanına sığınıyorduk. Bizimde ilişkimiz böyleydi işte ...

Kumsaldan ayrılıp mekana geçtikten sonra eşyalarımızı da alarak evlerimize dağılmıştık.Gittiğimde Aras'ı görememiştim.Derin ,Aras'ın biz ortadan kaybolduğumuzda gittiğini söylemişti.Bu durum beni biraz garip hissettirmişti.

Tam yaşadıklarımızı düşünüyorum derken abimin ayak seslerini duyar duymaz gözlerimi kapattım.

Abimin kapıyı açma sesini duydum.

"Uyumadığını biliyorum ama kaç bakalım.Yarın görüşeceğiz nasılsa."diye kendi kendine konuştuktan sonra tekrar kapının kapanma sesini duydum ve ayak sesleri gittikçe azaldı.

Sokak DansıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin