Reincarnated to LOVE YOU (AILYFTP book 2) - DISCONTINUED

|| Chapter Fifteen - Welcome Back ||

Macilyn's POV

Nandito na kami sa airport, hinihintay nalang namin pababain yung mga pasahero dahil nakalapag na sila mama. Makikita ko na si Peter Hanson, ang 'childhood friend' ko. Maniniwala na talaga ako na siya yung childhood friend ko kung may maalala ako tungkol sa kanya... Teka... Pero bakit hindi ako naniwala kay Lexter na siya ang childhood friend ko, kahit may naalala ako tungkol sa kanya? Ang gulo ko?!?!?! Maniniwala na ba ako kay Lexter---

"Macy!" Narinig kong sabi ng isang pamiliar na boses, si mama. Andito na pala sila... Unti unti kong nakita si mama at si papa... At pagtingin ko sa tabi nila, I saw a guy, his height was average, his skin was pale, hair is brown, he also had brown eyes and pointed nose... Halatang hindi siya Pilipino.

"Ma, Pa... Welcome back..." sabi ko kay mama at papa bago namin sila hinug ni Liza.

"Namiss namin kayo mga anak" sabi ni papa. Nginitian naman siya ni mama.

"Ako din po mama at papa... Mama, who is this guy?" Sabi ko bago lumingon sa lalake.

"He's your childhood friend, anak. Peter Hanson" And as mama said that, tinignan ko siya...

I expected to have a memory blast pero... Wala... Tinignan ko siya ulit... Wala parin... Hindi katulad nung nakita ko si Lexter at sinabi niya ang salitang "mei", may naalala ako...

"Ma! Are you fooling me again?!" I shouted at mama. Ate sophia, liza, and alexia were shocked with what I did.

Ayoko na... Hindi na ako maniniwala sayo ma! Sinungaling ka!

"What are you talking about Macy?" sabi ng sinungaling kong ina.

"Wala akong maalala Ma! Tuwing may pinapaalala sa akin si Lexter, may naalala ako! Pero kapag ikaw, wala! Sinungaling ka talaga Ma!" Sasampalin na sana ako ni mama pero humarang si Liza sa harap ko at hinila ako ni Alexia palikod.

"Ouch!" Halatang nasaktan si Liza.

"Liza!" Pasigaw na sabi ni mama. Niyakap naman siya ni Papa.

"Mom, stop this! Why are you lying?!" Sabi ni Liza. Yakap yakap ako ngayon ni Alexia, haabng umiiyak ako. Pinagtitinginan naman kami ngayon ng mga tao.

"I'm not lying Liza! Hon kausapin mo nga." Sabi ni mama kay papa.

"Lets go Liza..." sabi ni papa kay liza.

"No Ma! I will protect Ate from a liar and a b*tch like you!" Sabi ni Liza pero hinila na siya ni Papa.

Tinignan ko si Peter, he remains calm and emotionless. You

"Thats not how you speak to your mom, Liza!" Is all I heard with what papa told Liza.

"Macy, tara na?" Sabi ni Alexia sakin. Nagnod nalang ako at naglakad kami palayo.

Pero bago pa kami makaalis, naramdaman kong may humawak sa kamay ko, lumingon ako at nakita ko na si Peter yun.

"Macy, Listen to your mom.... I am your childhood friend... Can't you remember me?" Sabi niya. I looked in his eyes. Nothing... I can't remember anything...

"No, cause you are not a part of my past! You're an actor!" Sabi ko at pumiglas sa pagkakahawak sa kanya, which I did succesfully.

At tuluyan na kaming lumabas.

Reliza's POV

"Papa let me go!" Nagpupumiglas ako habang hinihila ako palayo ni papa kina ate!

"Liza what do you think are you doing? Bakit mo sinisigawan ang mama mo?!" Sabi ni papa at sa wakas binitiwan na niya ako.

"She is a liar! As well as Peter! And so are you! I know you're hiding something!" I know it all! I should have told that to ate! I should have never followed mama and papa!

"Wag na wag mo yang sasabihin sa ate mo! Its for her own sake!" Sabi ni papa.

"Shut the hell up papa! I will go now and tell Ate every single thing!" I was about to leav pero hinawakan ako ng mahigpit ni papa.

"Hindi ka na ulit makakalapit sa ate mo!" Sabi ni papa!

No this can't be! I have to tell her! Everything!

I suddenly felt like falling asleep and I did not know what happen next.

Macilyn's POV

Nakalabas na kami ng airport at nagmamadali ng umalis. Nakikita ko na yung van kung saan nakabantay si Kuya Eman.

Nakikita ko na hinahabol kami ni Mama at ni Peter.

Pagharap ko nagulat kaming tatlo (macy, alexia, sophia) sa nakita namin.

"Lexter?"

"Macy, are you alright? Why are you crying?" Sabi niya. Then he approached me and hugged me, i don't know why... But I hugged him back.

"Macy! What is the meaning of this?! Why are you hugging that Liar?!" Sabi ni Mama. Hindi ako makapaniwala na binabaligtad ni mama ang mga pangyayari.

"Liar?! You are the Lia---!" Bago pa matapos ni Alexia yung sinasabi niya pinigilan siya ni Ate Sophia.

"Hayaan mong sila ang magayos ng problemang Pamilya nila." Bulong ni ate sophia kay alexia.

"Ma, tama na... I don't believe you anymore mama" i said with fierce.

"Macy who is that guy?" Peter asked.

With all the courage I have, I held Lexter's hand, everyone was shocked, even lexter. Then I looked at Lexter's eyes and smiled.

"He's my boyfriend"

January 14 1882

Lyn's POV (10 years old na siya dito)

Lukas,

Aking matalik na kaibigan, kamusta ka na? Hindi pa rin kita nakakalimutan. Apat na tain na simula noong tayo ay huling nagkausap. Bakit nga ba ngayon lang kita naisipang sulatan? Samantalang napakahabang panahon na kitang gustong makausap. Wala kasi akong masyadong kaibigan dito sa Espanya kaya medyo malungkot ang aking buhay. Sana ay naalala mo pa ako...

~Lyn~

Sana ay payagan ako ni ina at ama na ibigay ito kay Lukas. Alam kong hindi sila pabor sa aming pagkakaibigan pero sana ngayon ay pagbigyan nila ako.

"Ina... Maaari po bang iparating ang sulat na ito kay Lukas--"

"Hindi maari! Ika'y lumabas na at sumakay na sa kalesa!" Galit na sabi ni Ina. Kinuha niya ang sulat at pinunit ito.

"Opo Ina..." sabi ko habang lumuluha.

Hindi ko parin maintindihan kung bakit hindi pumapayag si Ina na makipagkaibigan ako kay Lukas... Bakit ba talaga?

Ako ay lumabas na ng mansion at hinintay ang kalesa.

Wala pa ang kalesa noong lumabas ako pero may nakita akong bato sa gitna ng daanan na mukhang kaakit-akit, pinuntahan ko at pinulot ko ito.

Paglingon ko sa kaliwa ay nakita ko ang kalesa na tumatakbo papunta sa akin.

"Binibining Lyn!!!" Ang sigaw nalang ng aming katulong ang aking huling narinig bago ko naramdaman ang sakit ng pagkakabangga sa akin ng kalesa, na naging dahilan ng pagkawala ng aking malay.

Sa bawat pagkakataon ikaw ay makakalimutan ko, pero sana sa pagkakataong ito, ikaw ay maalala ng puso ko...