Reincarnated to LOVE YOU (AILYFTP book 2) - DISCONTINUED

||Chapter Eight ~ Ang pag-ibig na kinalimutan||

Rememeber guys it's important to keep in my mind the dates so that you will fully understand the story! :)

ANOTHER UPDATE FOR A LONG TIME 😂 (SHORT UPDATE LANG PO ITO ✌🏻)

Dedicated to CharaCares4You for being a nice friend 😊

******

* Chapter Eight ~ Ang pagibig na kinalimutan *

Lexter's POV

Gagawin ko ang lahat para maalala mo, ang pag-ibig ko sayo... Kung sakali man, na di mo maalala... Bibigyan kita ng bagong alaala...

"Lexter salamat talaga..." sabi ni Macy.

"Now you owe me something"

"Huh sabi mo--" sabi ni Macy

"Joke lang, I chose to help you..."

"Thank You..." sabi niya

"Remember I am always here for you..."

"Guys gusto niyo bumaba nalang ako dito?" Sabi ni Alexia.

"Anubayan bes! Kala ko ba malungkot ka?" Sabi ni Macy.

"I try to be happy always, ya know..." sabi ni Macy.

"Andito na tayo..."

"Sige Lexter, Salamat talaga!" Sabi ulit ni Macy.

"Ilang ulit mo na ba sinabi yan? I'm sick of it"

"Uy grabe ka naman! Nagthank you na nga sayo eh..." sabi ni Macy.

"Macy tara na! Alam kong gusto niyo pang maglandian pero mamaya na yang gabi!" Sabi ni Alexia. Alam niyo, sana maging katulad ko si Alexia... Na kaya maging masaya kahit maraming problema.

"O sige na tara! Bye Lexter, Ingat!" Sabi ni Macy.

"Bye..."

Sana bumalik ang dati... Sana magkasama tayo muli... Alam kong ito'y hindi impossible... Alam kong balang araw ito ay mangyayari...

February 14 1894

Crystal's POV

Magandang umaga sa inyo, namiss ko kayo... Matagal ko kayo di nakwentuhan ah!

Miss niyo din ba ako? Naalala niyo pa rin ba ako?

Masaya ako kung naalala niyo parin ako, dahil at least mayroon pa ding nakakaalala sa akin...

Si Leonardo? Heto nandito ulit ako, tinitignan siya mula sa malayo... Kakatapos lang ng bago kong misyon, kaya heto nanaman ako tinitignan ang taong mahal ko...

Hay! Oo na hindi ko pa rin siya nakakalimutan, at siya pa din ang tinitibok ng puso ko kahit isang taon na ang nakalipas siya parin ang nilalaman ng puso at isipan ko araw-araw...

Alam niyo, sinabi sa aking ng mahal na reyna na dapat ko daw subukan na inumin ang tubig ng kalimot... Pero hindi ko ginawa dahil ayoko siyang kalimutan kahit masakit na dahil MAHAL KO SIYA!

At tumulo na nga ang aking luha...

"Binibini?" Sabi ng isang tinig mula sa aking likuran. Lumingon ako at nakitang ito ay si Leonardo, aking mahal...

"Ay ginoo pasensya na kung ika'y aking naabala, ako ay napaupo lamang rito dahil ako ay pagod na..."

"Sandali, bakit ka lumuluha?" Sabi niya.... Hayy sa wakas narinig ko na ang hinahanap hanap kong tinig niya.

"Ha? Wala lang ito, ayaw kitang maabala..." sabi ko ngunit hinawakan niya ang aking kamay at sabay sabing

"Binibini ikaw ay maupo, ako ay makikinig sayo..."

"Hindi na salamat nalang, kailangan ko nang lumisan"

"Sige Binibini, ngunit bago ka umalis, ako nga pala si Leonardo Guerrero, ikaw binibini ano ang iyong ngalan?" Sabi niya...

Naalala ko noong una tayong nagkita, at noong nalaman ko ang iyong pangalan, mayroon akong naramdaman na hindi ko maintindihan....

"Ako nga pala si Maria Sanchez"

At ngayong hindi mo na ako maalala... ang pag-ibig na aking nararamdaman... ay unti unti ko na ring kakalimutan... kahit na ako ay paulit ulit na masaktan...

******

😔😔😔

Luh nagiba ang pangalan ni Crystal! NAGING MARIA!! Bakit nga ba yun yung pangalan niya? May malalim na dahilan yan! Malalaman niyo sa mga susunod na kabanata! Salamat sa pagbabasa at sa paghihintay ng mabagal kong mga updates! 😂

Vote ⭐️ Comment ❤️ Follow 😊

MYCAsophie13