Melodrama || harrystyles.

Tanıtım

Gidilen onca yolun, açılan onca kapının ardından her zaman aynı pencereye bakarken buldum. Zorundalığın her halini denerken senden gittiğim her adımda yenilgiye boyun eğdim, ayaklarımın gittiğim yollarda parçalanmasına izin verdim. Hiçbir şeyi unutamayacağımın sızısını en derinlerimde hissederken, banyoda yankılanan hıçkırıklarımın arasından kaybettin, dedim kendi kendime. Yolun sonu burası, burdan ötesi yok.

Nefes aldım, nefes verdim. Bazen saatlerce akrep ve yelkovanın dövüşünü izledim. Birbirleriyle yarış halindeydiler adeta, acımasızca zamanı akıtmaktan çekinmiyorlardı. Tik tak, tik tak.
Durun, diye feryat ettim içimden Biraz durun ne olur!
Ne akrep durdu, ne yelkovan. Zaman akıyordu ve aramıza giren mesafeler artık sadece yoldan ibaret değildi. Göz altlarımın çöküklüğü, ellerimin titrekliği, aynı şarkıda kırılan sesimi unuttum. Seni unutamamanın acısında boğuldum, kendimi unuttum. Saçlarımı boyadım, tırnaklarımı törpüledim, yeni giysiler aldım. Dudaklarımda hiç eksik olmayan kırmızı bir ruj ve sahte bir gülüş vardı artık. Aynada baktığımda bendim ama aslında ben değildim. Bu ev benim değildi. Hiç bilmediğim bir şehirde, hiç bilmediğim bir evdeydim. Bir şeyler oldu, bir şeyler gelişti, yemekler yendi, kahkahalar atıldı. Bulaşıklar birikti, bardaklar kırıldı, masalar tozlandı. Kimse umursamadı, ben de umursamadım.
O gün bu ev benim evim değil dedim. Biraz koştum, sonra durdum. Bir banka oturdum, sessizlik beni sana götürür sandım.
Gözlerimi kapadım. Gözlerimin önünde beliren yeşil gözlerin parıldıyordu. Gülüşün adeta beni sana çağırıyordu. Uyurken her zaman sarıldığım ellerin bana uzanmıştı. Ellerim ellerini tutmak için karıncalanıyordu ama sanki sende biliyordun onları tutamayacağımı. Gözlerinin boncuğu söndü, dudaklarındaki kıvrım buruk bir hal aldı ve sonra gözlerimin önünden kayboldun.

likejames için