His Kitten, His rules...

Hoofdstuk 12

Crystal
Jackson komt de kamer binnen lopen. Mijn mond valt open als ik die wat Jackson vast heeft. Oh kom op, dit ga je toch niet menen...?
Hij houd een roze hoge stoel vast, een stoel die baby's gebruiken.  Hij zet de stoel vlak voor mij neer op de grond.
Je denkt toch zeker niet dat ik hier in ga zitten.
Ik sla boos mijn armen over elkaar en kijk de andere kant op. Ik weiger daar in te zitten. Christiaan grinnikt om mijn reactie. 'Kom op prinses, probeer het eens.' Ik snuif geïrriteerd.
Jackson wacht nog even in de hoop dat ik misschien nog een andere reactie ga geven. 'Kleintje, het is erg respectloos wat je nu doet.' Ik draai mijn gezicht naar Jackson toe.
Ik haal mijn schouders op en wil precies op dat moment van de schoot van Christiaan afspringen.
Helaas onderschept hij mijn sprong en houd hij mij vast op zijn schoot. 'Nee, nee, nee.' Schreeuw ik gefrustreerd.
'Ja,ja,ja' doet Jackson mij na.
Christiaan legt een vinger onder mijn kin en draait mijn gezicht zo dat hij mij precies in de ogen kan aankijken.
Ik grom en probeer de andere kant op te kijken. Ik hoef zijn gezicht nu echt niet te zien hoor.
'Crystal.' Zijn stem klinkt duister en boos. Ik kijk onschuldig naar mijn handen, die in mijn schoot liggen.
'Kijk me aan.' Ik schud mijn hoofd.
'Crystal.' Deze keer klinkt zijn stem erg dwingend en klinkt een tikje geïrriteerd. Ik kijk met veel tegenzin omhoog. 'Je gedrag bevalt ons niet. Of je veranderd je gedrag of je word gestraft.' Ik grom weer. En dat alles door die rot stoel.
Christiaan pakt mij onder mijn oksels vast en zet mij op de grond voor Jackson. Ik laat mij vallen op mijn buik en sla met mijn vuisten, schop met mijn benen op de grond.'Jackson, probeer jij het maar, ik word geirriteerd door haar.' Christiaan zucht geïrriteerd, staat op en loopt de keuken uit.
Ik krijg een angstig gevoel maar wat boeit mij dat? Ik wil niet en hun moeten dat begrijpen. Wat gaat er gebeuren? Jackson gaat voor mij staan, tilt mij in één handeling onder mijn oksels op en houd mij voor zijn gezicht.
Mijn gezicht is helemaal rood, en mijn ogen zijn betraand, waardoor er een klein beetje schaamte komt.

'Crystal, nee, Dit gedrag is niet acceptabel.' 'Nietes, ik wil er niet in. Ik ben geen kleuter.' Jackson tikt mij op mijn neus waardoor ik vragend omhoog kijk. 'Nee, na het eten leggen wij alles aan je uit.'
Ik probeer naar beneden te kijken, maar als Jackson door heeft dat mijn ogen naar beneden glijden, tilt hij mijn kin op en kijkt mij streng aan.
'Kijk me aan.' Ik slik.
'Stop met deze houding. Als je nu stopt, zul je geen straf krijgen omdat het je eerste dag is. Je gaat zo in de stoel zitten en je gedrag word je vergeven. Als je toch doorgaat zul je wel gestraft worden.'
Ik knik waardoor Jackson mij op de grond zet en wegloopt.
Ik kijk vanaf de grond een beetje boos naar de stoel. Dat roze kreng daar is de schuldige. Ik wil er niet in.
Maar ja... ik voel me nu toch wel schuldig hoor. Waarom begrijpen ze niet dat ik geen kleuter ben? Ik wil niet in een kinderstoel zitten, ik kan prima op een normale stoel zitten.

Nieuw hoofdstuk komt gauw online!

581 woorden.

xXx Rooms-n-oes.