His Kitten, His rules...

Hoofdstuk 13

Jackson
Zucht, wat moeten we nou toch? Moeten wij haar echt gaan dwingen in de stoel te zitten?
Ik loop de serre in en zie Christiaan met zijn handen in zijn haar zitten.
Hij mompelt in zichzelf waardoor Ik grinnik. Hij kijkt op en kijkt mij chagrijnig aan. 'Ja?' Snauwt hij.
Ik steek mijn handen beschermend in de lucht. 'Woah rustig, ik heb je niks misdaan' Christiaan grinnikt en schud zijn hoofd.
'Wat moeten we toch met haar? Ze luistert gewoon niet... i mean... ze is hier pas een uur, en ze weigert nu al.'
Ik knik. 'Vind je dat zo gek?' Christiaan knikt. 'Dat arme schatje is net wakker geworden in een vreemde omgeving, wij verwachten van haar dat ze zich als kind gaat gedragen. Misschien gaan we iets te snel met haar.' Christiaan knikt. 'Je hebt gelijk' zucht hij.
'Zullen we haar voor deze keer op een normale stoel laten zitten?' Christiaan knikt. Ik zie aan hem dat hij het er niet helemaal mee eens is, maar toch knikt.
'Oke, kom, we gaan het proberen. Geef haar gewoon een klein beetje ruimte.' Christiaan mompelt iets in zichzelf en gromt een beetje. Hij is het er echt niet mee eens maar gaat toch akkoord. Nou jongens als dit geen applausje verdient.

Crystal
Ik zit nog steeds zielig op de grond. Alle lekkernijen op tafel zien er zo ontzettend lekker uit. Ik mag niet bewegen,dat is mij met nadruk verteld, maar ey, ze zijn hier nu toch niet?
Ik kruip heel zachtjes naar de tafel toe en kijk nog even om mij heen. Ik hoor geen stemmen of voetstappen waardoor ik zeker weet dat de kust veilig is. Tja, je vraagt je af, loop gewoon, maar nee. Er is een raam hier, en als ik kruip zien ze me nog niet.
Ik klim op een stoel en net als ik mijn hand wil uitsteken hoor ik het krakende geluid van een deur die open word getrokken.
'Shit.' Ik laat mij snel van de stoel zakken en ga weer ongeveer op dezelfde plek zitten. Ik kijk weer meer dezelfde hersendode blik als toen ik hier neergezet werd. De mannen komen stil naar binnen lopen. Het voelt heel awkward omdat ze mij beide aankijken maar helemaal niks zeggen. 'Crystal.. ' begint de ene man. Tja ik ben nu al hun namen vergeten, gaat lekker eh. Ik knipper een keertje en kijk met grote ogen naar de man die net mijn naam zei. 'Kom je eten lieverd?' Ik kijk verbaast. Gaan ze helemaal niks doen aan mijn "slechte"  gedrag van net? Mooiii.  Net voordat ik wil opstaan opend de andere man zijn mond. 'Je mag voor deze keer in een grote mensen stoel eten.'  Wow dit is mijn geluks dag. Jeetje. Ik sta snel op en ga voor de grote mannen staan. Ik kijk naar beneden en mompel een zachte 'dankje wel.' Ze grinniken beide en eentje wrijft over mijn hoofd heen.
'Het is al goed schatje.'

xXx Roomsnoes

(485 woorden)