His Kitten, His rules...

Hoofdstuk 5

Crystal
Ik kijk angstig door de donkere kamer.
Het is pikkedonker. Er komt zelfs geen streepje licht onder de zwarte gordijnen vandaan.
Het is zelfs zo donker dat je niet eens de spullen in de kamer kunt zien.
'Christiaan.' Roep ik angstig.
Ik hoop dat hij zo aan komt lopen, dan hoef ik niet door de kamer heen te lopen.
'Christiaan!'
Ik houd mijn adem in, in de hoop dat ik een geluid uit Christiaan's kamer hoor. Het blijft angstvallig stil...
'Christiaan!' Roep ik voor de derde keer. Mijn stem klinkt erg wanhopig.
Ik probeer het mezelf toch maar een beetje comfortabel te maken en sla het dekbed om mij heen.
Ik had eigenlijk een knuffel in bed willen hebben. Dan lag ik hier nu niet alleen en had ik iets gehad wat mij kon beschermen.
Ik sluit langzaam mijn ogen in de hoop mijn angst te kunnen overwinnen en te kunnen slapen.
Ik zie allemaal verschillende beelden voor mij gebeuren. Het lijkt net alsof ik die situatie weer opnieuw beleef. Ik krijg verschillende flashbacks waarin mijn vader mij mishandeld of een flashback waarin ik weer in mijn bed lig te huilen.
Tranen glijden zachtjes van mijn wangen af.

'Christiaan!' Roep ik overstuur. 'Christiaaaan!' 'Kom dan toch' huil ik zachtjes in mezelf.
Ik ben blijkbaar net toch in slaap gevallen. Ik was wakker geschrokken door een nachtmerrie. En nu? Nu lig ik huilend onder de deken in de hoop dat Christiaan mij komt redden.

Na nog heel vaak roepen en op een begeven moment zelfs zijn naam geschreeuwd te hebben, gaat er een lamp op de gang aan.
De slaapkamer deur gaat langzaam met een krakend geluid open.
Ik houd mijn adem in van de spanning.
'Crystal? Wat is?' Vraagt Christiaan slaperig.
Oops... ik heb hem waarschijnlijk wakker geroepen.
'Help me alsjeblieft.' Huil ik.
Christiaan doet een klein lampje aan waardoor er een klein deel van de kamer word verlicht.
Hij gaat op de rand van het bed zitten en kijkt mij onderzoekend aan.
'Wat is er?'
Ik sla mijn armen om hem heen en klem mijzelf vast aan zijn lichaam.
Hij wrijft gerustellend over mijn rug.
'Wat is er kleintje?'
'Ik ben bang.' Jammer ik.
Christiaan zet mij op zijn schoot en veegt mijn tranen weg.
'Dat is niet nodig kleintje. Er kan hier niks gebeuren.'
'Ik krijg nare gedachten van mijn vader in mijn hoofd.' Snik ik.
'Wil je vertellen waar ze over gaan?'
Ik schud mijn hoofd en leg mijn hoofd in zijn nekholte.
Uit vermoeidheid sluit ik mijn ogen en adem ik zijn ontzettend lekkere lichaamsgeur in.
'Mag ik bij jou slapen, alsjeblieft?' Vraag ik beschamend.
Christiaan knikt zijn hoofd en tilt me op.
Hij doet de lamp in mijn kamer uit en steekt de gang over om naar zijn eigen kamer te gaan.

Hij legt mij op zijn bed en slaat het dekbed over mij heen.
'Ik ben zo terug, kleintje.'
Ik kijk hem angstig aan. 'Laat me niet achter. Alsjeblieft blijf bij me.' Snik ik.
Christiaan zucht even en knikt zijn hoofd.
'Misschien ligt hier nog iets.' Mompelt hij in zichzelf.
Hij loopt naar een kast toe en graaft even in de lade.
Hij pakt er iets uit en loopt ermee terug naar mij.
'Kijk eens kleintje, hier ga je lekker van slapen.'
Hij houd een speen vast en ik kijk hem raar aan.
Ik moet je eigenlijk wel bekennen dat ik thuis soms op een speen zuig als ik niet kan slapen. Het werkt erg rustgevend.... maar dat hoeft Christiaan niet te weten...

'Als je erop zuigt, ontspant je lichaam. Dan val je sneller in slaap.'
Ik kijk nog steeds een beetje raar naar de speen.
Christiaan merkt het en grinnikt.
'Open je mond kleintje.'
Ik weiger en houd mijn mond gesloten.
'Kleintje, mond open.'
Ik schud mijn hoofd.
'Laatste waarschuwing, anders gebeurt het op de harde manier.
Ik schud nogmaals mijn hoofd en laat mijn mond dicht.

Plots knijpt Christiaan mijn neus dicht en snak ik naar adem... met mijn mond open.
Christiaan plaatst snel de speen in mijn mond en laat mijn neus los.
Wel plaatst hij zijn hand voor mijn mond.
'Zo kun je de speen niet uitspugen.' Hij knipoogt waardoor ik lichtjes bloos.
Bijna automatisch begint mijn lichaam aan de speen te wennen en sabbel ik er zachtjes op.
'Goed zo schatje. Dat is braaf.' Complimenteert Christiaan mij.
Ik bloos en kijk beschamend naar beneden.
Hij gaat naast mij in zijn bed liggen en slaat zijn armen om mij heen.
Hij duwt mijn hoofd tegen zijn ontblote borst aan en wrijft zachtjes over mijn rug. Met zijn andere hand aait hij rustgevend over mijn hoofd.
ik val bijna onmiddellijk in slaap.
'Slaap lekker kleintje.'
'Slaap lekker Christiaan.' Mompel ik zachtjes terug.

Christiaan
Ik kijk tevreden naar Crystal.
Ze ligt dicht tegen mij aan te slapen.
Natuurlijk houd ik er niet van als er iemand bij mij komt liggen maaar..... met een getraumatiseerd iemand moet je het rustig aan doen hé.

Ik zal vanaf morgen beginnen met haar te domineren. Eens kijken wat haar reactie erop is....
Als ze goed er goed op reageert, dan weet ik zeker dat ik haar mee kan nemen naar mijn speelkamer.
Vandaag dus nog even 'normaal' tegen haar doen en haar vertrouwen krijgen.

Benieuwd wat er in het volgende hoofdstuk gaat gebeuren?
Lees dan gauw verder😉
Een stem of reactie zou ik fijn vinden.

xXx Rooms-n-oes
907 woorden