დარჩი ჩემთან ❣❣

6 თავი

შევდივარ და მხოლოდ წინ ვიყურები რატო მიტრიალებს თავში კითხვა"ჯაში სადაა??" "ჯაშს მოვეწონები?" კარგი რა ღმერთო ჯაში ჰო მთელ ცხოვრებას გამიმწარებს.უცბად ჩემ წინ აღმართულ ძეგლს ვხედავ,ჯაშის სახით.მგონი გამოშტერდა.
-ლევაან,ცოცხალი ხარ?? და ხელებს ვუქნებ სახესთან.ისევ დუმილი .
-ლევან!
-ამ...ჰომ..მარიამ,ხდება რამე?
-არა უბრალოდ ძეგლივით იდექი და შემეშინდა.ჩავიცინე.
-აამ გასაგებია.
-.....
-ისე,ძალიან ლამაზი ხარ.ჩამიღიმა.
-ჰოომ..მადლობა.შენც ძალიან სიმპატიური ხარ.
-მადლობა.
-კარგი,წავედი გოგოებთან უნდა მივიდე.
-კარგი.
ცოტახანში გოგოებთან ვიყავი მაგრამ ვინ მოგაქცია ყურადღება?!სოფო ლუკასთან ცეკვავს რაც მოვედი მის მერე.ამ გიჟმა სალომემ,კი ნიკო მოიყვანა მე კი დებილივით ვდგავარ.ფიქრებიდან,როგორც ყოველთვის ჯაშის ხმამ გამომიყვანა.
-ჰომ არ გვეცეკვა?
-არაა პრობლემა.😊
ხელი გავუწოდე და მალევე დარბაზში შუაში ვიდექით და ვცეკვავდით.ხელი ისე ძლიერად ქონდა მოხვეული ჩემ წელზე მეგონა დამახრჩობდა.და თვალები....თვალები რომელიბიც ჩემ თვალებს ხვდებოდნენ.ღმერთო..ნუთუ შეიძლება შემიყვარდეს ჯაში და მასთან ერთად ბედნიერი ვიყო?!მეშინია...მეშინია...ტკვილის მეშინია.მაგრამ ამ თვალებს ჰომ ვერ მოშორდები..უკვე ვხვდები რომ ძნელი იქნება ამ თვალებთან დაშორება.ცეკვაც მთავრდება. დალევას ვიწყებ,მახსოვს რამდენი დავლიე ჯაშთან ერთად,როგორ დავთვერი და როგორ ავედით გაბრუებულები ოთახში,როგორ ვეალერსებით ერთმანეთს.შემდეეგ?შემდეგ რაც მოხდა არაფერი მახსოვს.
დილას თავის ტკივილით გავიღვიძე უცხო ოთახში.თვალი გავახილე და სრულიად შიშველი ვწევარ ჯაშის გვერძე და თავის მის გულზე მიდევს.ოოო,ღმერთო.არაა....არაა...არაა...ახლა თვალებს დავხუჭავ,გავახელ და ჯაში აქ არ იქნება.OMG!!!მაინც აქააა.სახეზე შევხედე და მივხვდი რომ არაფერს აზრი არ ქონდა,მე ჯაშის გვერძე ვიწექი და მის სუნთქვას ვუსმენდი,მასთან ახლოს ვიყავი,მის თვალებს ვუყურებდი,და ვხვდებოდი როგორი ძნელი იქნებოდა მის გარეშე ცხოვრება.არ გავნძრეულავ,ან რა უნდა მექნა?!მხოლოდ იმას ვფიქრობდი მართლა ვუყვარდი ლევანს?თუ ეს ყველაფერი ერთი დღის გართობის გამო ხდებოდა?!
ნეტა ღვიძავს?
-ლეევან.
-გისმენ.უფრო მიმიხუტა.
-ეს არ უნდა მომხდარიყო.ოო,ღმერთო რატო ვაკეთებ ამას?!მე ჰომ ის თითქმის მიყვარს?!
-ჩჩშშ,და ტუჩზე თითი მომადო უნდა მომხდარიყო,ჩვენ ერთად უნდა ვყოფილიყავით და ყველაფერი სწორად მოხდა.
-გიყვარვარ?
-მაგას კითხვა უნდა?!ჩაიღიმა.
-.....
-შენ?
-რა მე?
-გიყვარვარ?
-მაგას კითხვა უნდა? რამეს რომ არ ვგრძნობდე შენ მიმართ ახლა ყვირილით წამოვხტებოდი.
-ჰო აღარ დამტოვებ.
-არა!
-არასდროს?😔
-არასდროს❤
#ლევანი.
ღმერთო,ყველაფერი სწორად მოხდა.ბედნიერი ვარ თან ისეთი ბედნიერი სიტყვით ვერ გადმოვცემ.ვუყვარვარ❤...ვუყვარვარ❤..ვუყვარვარ❤
#Anyoneperson.
უყვარდათ ერთმანეთი,უყვარდათ თან ისე ძლიერად ვერასდროს დატოვებდნენ,ერთმანეთს.მათ ერთმანეთი ჭირდებოდათ,და ერთადაც იყვნენ.სიყვარული ყოველთვის იმარჯვებს👑
#მარიამი.
5 დღეა უნივერსიტეტში არ გამოვჩენილვართ,ტელეფონიც არ ჩაგვირთავს,მოვწყდით ყველას და ყველფერს.გოგოებისთვისაც არ დამირეკავს.მე-6-ე დღეს უნივერსიტეტში ხელიხელჩაკიდებულები შევედით.ყველა ჩვენ გვიყურებდა,ჯაში და წერეთელი? შანსიი არაა😱.
სალომე,სოფო და ლუკა მაშინვე გვეცნენ.
-თქვენ ნორმალურები ხართ?
-ვაიმეე,დაგაკლავთ ერთმანეთზე!
-იცი რამდენი ვიდარდე,ტოო??
-ოოო,კარგით ჰო გეყოთ.კარგად ვართ და მოვედით.
-მოიცა,მოიცა.რა ხდება?ჩაიცინა სოფომ.
-სოოფ,ვერ ხვდები?ელთად ალიან ჩაკალელები და ახარხარდა ლუკა.
-ოოო, გეყოთ რა.დიახაც,ერთად ვართ და ლექციაზე თუ შეგვიშვებთ კარგი იქნება.ვთქვი მე.
-ოჰ,გამოაჩინა ბრჭყალები🤣.კვლავ სოფო.
ლექციაზე შევედით და არავის მოეწონა ჩვენი ერთად ყოფნა.უკნიდან ხმა ისმის.
-თქვენ ვერასდროს გახდებით ერთმანეთის,ყველაფერი დროებითია.მე ვიზრუნებ ამაზე.ბოროტული ღიმილი😑