W oczach mych szkliwo ponure,
Jedna łza do drugiej łzy wędruje,
Myśli niepełne, lęk przyszłości teraźniejszość rujnuje,
Wspomnienie przeszłości przyszłość deformuje,
Boję się gdy budzę, więc nocą zapytuję,
Czy skoro umarłem, dlaczego wciąż czuję?
Odpowiedź jest prosta, w akcie zgonu się znajduje
"Jego serce jest martwe, reszta wciąż funkcjonuje".
