2 hafta sonra
italya gezisi bir çok şeyi unutturdu bana mesela o gizemli mesajları gece gördüğüm karanlık kızı düşmanlarımızı ama ne yazıkki tatil bitti ve okula dönme zamanı geldi bizim için ikimizde gitmek istemiyorduk bulduğumuz ile uçak ile izmir'e gittik uçak yolculuğu benim için kitap okuyarak arda içinse uyuyarak geçti iniş yaptık ve eve gidiyorduk evde ayşe hanım olmadığı için ben yemek yaptım arda ise yukarıda yatıyordu kendi kendime "beyfendi orda yatsın biz burada yemek yapalım oh mis ya bende yorgunum" tabi bunları söylerken arda'nın beni izlediğinden habersizdim arkamda arda'nın olduğunu fark edince korkudan küçük dilimi yuttum "çağla hanım hiç kendi kendine söylenme alış bunlara ilerde çok yapacaksın" göz kırptı ve gitti "ardaaa ne demek ben yapıcam" muhtemelen duymadı evin içinde bağırmama rağmen yemek olmuş ve masa hazırdı arda hala yoktu sandalyede otururken burnuma bişey dayandı ve sonrası yok gözlerimi açtığım zaman ilk ne olduğunu anlamadım daha fazla ayıldığımda depo gibi bir yerde olduğumu fark ettim bağırmak istiyordum ama ağzımı açamıyordum neler oluyor bana anlamıyorum tüm gücümü toplayıp "kimse yok mu ?" diye bağırdım ama ses yok "imdattttttt kurtarın beni" yine ses yok noluyor ya olup biten olayları tekrar zihnimde canlandırdım ama yok hatırlamıyorum bi ses geldi boğuk bi ses telefon çalıyordu ilk olarak biri var diye düşündüm ama benim kaldığım yerde olduğunu telefonun ışığından anladım sandalyede ile yavaş yavaş giderken telefonun yanına düştüm zor olsada ellerimi kullanarak açtım telefonu "her şey daha yeni başlıyor" ürkütücü ve karanlık bir ses beni olduğum yerde buz kesmişti kendime geldim ve ardayı aramak için telefona tekrar uzandığım an kapı gürültü ile açıldı siması yabancı bir çocuk içeri girdi ipleri çözüp sürüklemeye başladı zorluk çıkardığım an tokat attı güçüm yetmezdi ona
"her yeri arayın bu akşam çağla buraya gelecek gelmezse sizin için çok kötü olur" miniğim yaklaşık 2 saattir yok ortada onu şimdiden çok özledim keşke mutfakta yanlız bırakmasaydım bir telefon geldi özel numara "çağlayı fazla arama saraç onu asla bulamazsın ha eğer bulursan anca parçalarını bulursun bugün kafası yarın kolu" cevap vermeme izin vermeden telefonu kapattı olamaz korumalara daha hızlı olmaları için emir verdim
nereye gittiğimi bilmiyordum ama arda'nın beni bulmak için sinirden deliye döndüğünü gayet iyi biliyordum tahminime göre yarım saattir arabadayız ve gözlerim kapalı durdu araba aşağıya indik kuş sesleri rüzgar sesi ve su sesi gibi tam olarak anlayamadığım bir ses evet kapalı bir yere girdik gözüm kapalı olsa bile hislerim kuvvetli bir yere oturdum daha doğrusu savruldum ellerim bağladı gözlerim kapalı kaçmak için çaba sarf edemiyom ve bi ses geldi bu ses tanıdık bi ses ama kim olduğuna anlam veremiyorum fısıltı halinde konuşmalar aniden yükselen ses "demek arda'nın sevgilisi bu"
ses çıkarmadım adım sesleri geliyor muhtemelen o konuşan kişi
sonunda çağla bulundu şimdi gidip miniğimi kurtarma zamanı
içimde nedensiz yere korku vardı 15 adam ile deniz kenarına doğru hızla gidiyorduk deniz kenarı birşey andırıyordu bana ama ne bilmiyordum
içimde korku vardı ama ne bilmiyorum hala bi umut ardayı bekliyorum adam karşımda oturuyordu acıyan gözlere bakarken kapı aniden kırıldı içeriyi bir sis kapladı öksürük krizine girdim ve bir kişinin kucağında dışarı çıkartıldım o tanıdık koku arda bu büyük bir ses yükseldi silah sesi ve ardından arda ile yere düştük...
bugün kitaba başlayalı 1 ay oldu çok mutluyum kocaman bir aile olmaya adım adım😇😍
seviyorum sizleri herkese önerin kitabı daha çok büyüyelim😊😊
