ambulans sesi ile kendime geldim arda'nın sırtı kanlar içindeydi ses daha çok yaklaştı ve durdu ilk ardayı sonra beni ambulansa taşıdılar duyduğum tek şey arda'nın durumu iyi olmadığıydı hastaneye geldiğimizde ardayı ameliyathaneye beni ise pansuman için bir odaya aldılar tamamen kendime geldiğimde arda'nın durumunu sordum iyi olmadığını duydum ameliyathanenin önünde kaç saat bekledim bilmiyorum kapı açıldı içerden doktor çıktı ona sordum aynı soruyu ama can alıcı cevap ile kalakaldım ne demek " her an her şeye hazır olun" fısıltı halinde çıkan sesim daha çok yükseldi ve doktorun üzerine doğru yürümeye ve dişlerimin arasından "doktor kurtar ardayı yoksa senin için hiç iyi olmaz" diye bir tehditte bulundum adamı bıraktığım zaman geri döndü ameliyata bir kaç saat daha bekledim ve sedye ile arda belirdi kapı'nın orda hemen kalkıp yanına gittim yeni iyice solmuştu durumu hala teklihede olduğu için yoğun bakıma aldılar camın dışından ardayı izledim hemşireden rica edip ardayı görmek istedim sadece 2 dakika deyip hijyen için kıyafet verdi hemen onları giyip arda'nın odasına yavaşça girdim usulca yatağın kenarına oturup biraz onu izledim ellerini tuttuğum an ağlamaya başladım "arda hadi kalk artık çok uzun oldu bu biz seninle daha dünya turu yapıcaz bak okula da gitmiyoz hadi kalk artık özledim seni şapşal şu an beni duyduğuna eminim uyanınca başımın etini yedin rahat rahat uyutmadın kızım dersin bende hafif tebessüm ile yüzüne bakarım hadi kalk ya ben kaygılarımızı özledim seninle" daha çok ağlarken hemşire geldi ve sürenin dolduğunu söyledi ağır hareketler ile kalkıp biraz daha arda'nın üstünü örttüm hemşire bana bakarken "üşmesin o " dedim kadın yüzünde gülücükler ile bana baktı odadan çıktım ve pencereden ardayı izledim çok yorulmuştum bacaklarım artık tutmuyordu günlerdir yemek yemedigim için fazla yorgundum gözlerim bir anda karardı ve olduğum yere düştüm gözlerimi açtığımda odaya alınmıştı yan tarafımda bir adam yatıyordu kim olduğunu anlayamadım etrafı net görmeye başlayınca arda olduğunu anladım ne yani bende mi yoğun bakımda yatıyordum ani hareket ile kalmaya çalıştım arda bir anda dönüp kızgın bakışlar ile bana baktı kolumdaki serumu fark edince usulca geri yattım hemşire girdi ilk benim yanıma gelip "tansiyonunuz düşmüş serum bitince taburcu ederiz" dedi tamam anlamında kafa salladım ardından ardaya gitti "sırtınızdaki kurşunlar çıktı gayet iyisiniz yarın sabah çıkış işlemleriniz yapılacak" arda ses çıkarmadı bir an ürperti gelmişti arda ile göz göze geldik ikimizde gayet iyiydik serum bitince hemşire çıkardı bende arda'nın yatağının köşesine oturup yüzünü dikkatlice inceledim kendini biraz toparlamış gibiydi "iyimisin kuzum" "çağla ben gayet iyiyim de sen neden bişey yemedin" küçük bir kahkaha attım arda sözüne devam etti "ayrıca ben uyurken başımda dediğin şeyleri duydum" bi an utanmıştım sadece gülümsedim.
Saçma bir yerde bırakmak zorunda kaldım yazililar nedeni ile devamini uzun yazicam takipte kalın 😇😉
