evet çok uzun sürmedi huzurumuz dışarıdan silah sesi geldi arda meraklı gözlerle etrafa bense korkulu gözlerle ardaya baktım bir kaç saniye bakışma ardından arda yüksek sesle "çağla hemen aşağıdaki mahsene in ve ben sana seslenene kadar orda kal" tamam anlamında kafa sallayıp hızlıca aşağı indim kapıyı kapatıp sessizce oturdum bir köşeye ağlıyordum ardaya bişey olacak hissi beni öldürüp bitiriyordu ağlarken sesim duyulmasın diye ağzımı kapatıp ağlamaya devam ettim neden bir türlü mutlu olamıyorduk neden hep bir aksilik oluyor arda benden önce daha çok mutlu muydu? lanetliydim bas baya bu lanet arda ile beni mutlu etmiyordu git çağla bir an önce git ardayı kendinden uzaklaştır onunda hayatını mahvetme bu karar zordu ama mecburum bir kaç silah sesinden sonra sessizlik hakim oldu ayak sesleri geliyordu merdivenden hemen arda sanıp açtım ve karşımda arda olmadığını görmemle dona kaldım bir kaç saniye sonra adam yere düştü sırtında ise okun ucuna saplanmış bir not vardı "son günlerin bunlar senin..!" nota bakarken arda geldi hızlıca yanıma gelip sıkıca sarıldı hemen geri çekildim ardayı kendimden uzaklaştırmam lazımdı notu uzattım ardından yerde yatan adama baktı ve sert bir ses tonuyla korumaları çağırdı bir kaç şey söyleyip onları gönderdi ev temizlenene kadar bahçede oturduk her yer kan içindeydi bahçede otururken arda'nın bana baktığında emindim bense kafamı yere eğmiş boş boş düşünceler içindeydim çenemi tutup yüzümü yüzünün hizasına getirip "neyin var senin" sustum gitmem gerekiyor arda lanetim senide mutsuz ediyor diyemedim hiçbir şey yokmuşçasına omuz silkip "hiç" dedim ama pek inanmışa benzemiyordu "hmmm kesin yoktur çağla kesin ne var çabuk söyle" son kelimelerde sesi çok sert çıkmıştı "üstüme gelme arda bişey yok dedim sana demi" hızlıca kalkıp eve doğru ilerledim hemen gitmem gerekiyor bu evden diye geçirdim içimden odaya girip kapıyı sertçe kapattım bir kaç dakika ardından arda kapıyı tıklatıp içeri girdi ne var dercesine baktım "yemek hazır gel" biraz düşünüp "aç değilim sen ye" derin bir şekilde of ladı ardından kapıyı kapatıp çıktı işkence gibiydi ondan uzak kalmak düşünceleri beynimden uzaklaştırmak için uykuya daldım tahminen bir kaç saatlik uyku sonucu kendimi çok dinç ve iyi hissediyordum yüzümü yıkayıp aşağıya indim ev sessiz di açıktığımı fark edip mutfağa ilerledim bir kaç şey atıştırıp odama çıktım canım çok sıkılmıştı telefonda biraz oyun oynayıp bıraktım yatakta otururken şeyi fark ettim uzun zamandır kitap okumuyordum ayağa kalkıp kitaplıktan okumadığım bir kitabı aldım kitabı acar açmaz ilk sayfasından bir not düştü içimden bu kaçıncı diye isyan ederken kapı tıklatılıp açıldı gelen ardadan başkası değildi notu gösterdim hemen yanıma oturdu notu yavaşça açtım "ardayı terk etme zamanın gelmedi mi?
lanetin herkesi mahvedicek özellikle ardayı"
arda ile iki saniye göz göze geldikten sonra sertçe yutkundum mahsende kendi kendime konuştum ben kimse yoktu ya da karanlıkta fark etmediğim biri vardı iç sesim haklıydı benden başka birisi de vardı orda "arda kalk mahsene gidiyoruz" anlamsızca baktı "arda kalk dedim" sert çıkan sesime ben bile şaşırmıştım arda önden ben ise arkadan hızlıca mahsene indik ışığı açınca görünürde birşeyin olmadığını fark ettim ama ilerdeki duvarda resim gibi birşeyler vardı araya orayı elimle işaret ettim arda oraya doğru ilerledi yaklaştıkça her şey netleşiyordu küçüklüğümden bu yaşıma kadar olan tüm resimler buradaydı ailem arkadaşlarım ama bir dakika tanımadığım bir kadın resimde nefretle bana bakıyordu duvarda "lanetini al ve git..!" kaç tane vardı bu yazı'nın aynısından bilmiyorum etraf aniden karardı geceleri karanlıkta gördüğüm o şey çıktı karşıma yüzü bulanıktı elimi sağ tarafa attım arda yoktu nasıl olur arda nerde hangi ara kayboldu geri geri yürürken ayağım bir şeye çarptı yere bakmamla şok oldum arda yerde yatıyordu kanlar içinde karanlık yok oldu...
bölüm sizce nasıl lütfen fikirlerinizi belirtin😇
oylamadan geçmeyin❤
