Çağla'nın ağzından
aradan kaç gün geçti bilmiyorum bu süre zarfında sürekli evde oturup manyak gibi ağladım galiba ağır bir depresyon beni bekliyordu arda hiç aramadı veya mesaj atmadı yani aramasını beklemem biraz saçma olurdu sevgilisi var sonuçta beni neden arasın yani ben kimim ki arasın yine kendi kendime söylenip ağlamaya başladım ağır bir depresyon bu hiç geçmeyecek gibi sanki kalbimi söküp atıyorlar gibi bilmiyorum anlamsız duygular içindeyim geceleri uykularımdan ağlayarak uyandım kalbim kanadı yemek yemeyi bıraktım ellerimin titremesi geçmedi başımın ağrısı iki katına çıktı ev desen boş bomboş eşyalar darmadağın of buna artık bir son vermeliydim kendine gel çağla sen güçlü bir kadınsın içimden en az on defa tekrarladım ama nafile sonuç yine boş yataktan ağır adımlarla kalktım günlerdir yattığım için her tarafım uyuşmuştu aklıma bir an arda geldi aceba şimdi ne haldedir diye düşünmeden edemedim mutfağa giderken duvarda ikimizin italya gezisinden kalan resmi çıktı karşıma çerçeveyi aldım sıkıca sarıldım sacmaladığımın farkına varıp çerçeveyi yere attığım gibi paramparça olması bir oldu eve bir göz attım eski neşem ailem arkadaşlarım eski hayatım yoktu hani bir tabir varya gözümde canlandı diye ölürken derler mesela ama ben yaşayan bir ölüyüm anılar tek tek gözümün önünden geçti ne güzel zamanlardı be mutfağa girdiğimde hiç şaşırmadım burasıda dağınık buzdolabını açıp soğuk suyu aldım sağlam bir bardak bulma umuduyla dolaba yöneldim şansıma kırmadığım bardak kalmıştı yemek yemediğim için suyu içinde inceden afalladım umursamayıp yukarı kata doğru yöneldim yeniden doğma zamanıydı hızlıca odaya çıkıp üzerimi değiştirdim hafif makyaj yapıp kendimi dışarı attım arda'nın korumaları yoktu arabama atlayıp alışveriş merkezlerinin yolunu tuttum yaklaşık 15 dakikalık yolculuğun ardından bir mağazaya girdim biraz dolaşırken gözüme bir çift takıldı daha yakından bakmak için biraz daha yaklaştım onlara ve yaklaştığıma evden çıktığıma çok pişman oldum keşke görmezden gelseydim tahmin edin kim gördüğüm kişi evet evet arda ve yanında sarı saçlı bir kız arda ile iki saniyelik göz göze gelmek bana aylarca uzun gibi geldi gözlerimi gözlerinden ayırdığım an ardaya sert bir tokat atıp ordan ayrıldım arkamdan yanlış anladın açıklayabilirim gibi sıradan cümleler kurdu dinlemeden arabaya yöneldim ve son hız evin yolunu tuttum sinirden gözüm hiç bişey görmüyordu bende burda arda bey nasıl üzülmüştür diye düşünüyorum ah salak ben saf ben benle ayrılmadan başka birini bulmuş herşey yalan demekki sinirle ileri geri yürürken telefonuma mesaj geldi ardaya aitti bu mesaj "Çağla herşeyi çok yanlış anladın o yanımdaki kız kardeşim sana hiç bahsetmedim"
şaşırmıştım kız kardeşi mi? belkide yalan söyledi kendini kurtarmak için offf iç ses bi git başımdan hazırlanıp arda'nın evine gittim kapıya iki kez vurdum biraz bekledim arda açtı içki kokuyordu bir kaç saat önce hiç böyle değildi şimdi ise darmadağın bir kaç saniye bakışmadan sonra kendimi tutamayıp sarıldım sarıldı uzun süre öyle kaldık sonra geç dercesine çekildi "kardeşin nerde" diye sordum meraklı bakışlarla "gitti" dedi bende pek soru sormadım evet onu çok özlemiştim yanına oturdum başımı omzuna yaslanıp huzurun tadını çıkardım...
evettttt uzun süredir yoktum bakalım bu bölümü nasıl bulacaksınız arkadaşlarınıza onerin canlarım sizleri seviyorum🌹❤
