mijn ingewikkeld leven

speechje...

Ik ben kwaad op mezelf.

Ik ben zo kwaad op mezelf!

Het is vakantie, dus ik eet altijd wanneer er iemand bij is. Zijn mijn ouders er niet, dan is het wel mijn broer, zijn het mijn ouders en mijn broer niet, dan is het onze kuisvrouw die ook het eten helpt klaarmaken. Oh, ik wil zo graag dat ik het huis voor me alleen heb, ik geen enkel eten koop buiten enkele kleine gezonde dingen waar ik de dag net mee doorkan, ik mezelf kon uithongeren, kon sporten en huilen, schreeuwen zoveel ik wilde.

Maar dat kan niet.

Ik ben nooit alleen, overal valt eten te vinden, en het ergste is: ik ben mia uit mijn hoofd aan het verdringen.

Ik heb honger, laat ik een koekje eten.

Neen, daar word je dik van.

Boeit niet, ik heb honger.

Als je het waagt dat te eten, weeg je een kilo erbij meid!

Ik begrijp niet waarom je zoveel drama maakt om een koekje, ik vast

morgen wel.

Kots het er dan op z'n minst uit!

Wil ik wel, maar er zijn te veel mensen in de buurt!

En zo, gaat het dus altijd. Ik heb al dagen niet meer gebraakt en al mijn maaltijden opgegeten, buiten twee keer mijn ontbijt omdat ik er op de één of andere manier in slaag om tot elf uur te kunnen slapen, dan is het te laat om te ontbijten.

Morgen ga ik zo weinig mogelijk eten, zoniet dan... een week zonder tablet en computer, of tja, zo min mogelijk. Dan heb ik ook meer tijd om te sporten.

En nee, ik ga mezelf niet snijden ofzo, ik heb serieus veel respect voor de mensen die dat doen, omdat ze dan echt een zwaar leven hebben, maar alsjeblieft, als iemand die dit leest zichzelf, mail me, beloof me dat je clean gaat proberen blijven voor mij, of iemand anders.

Alsjeblieft.

Je krijgt een leven, om te leven, speciaal gemaakt, alleen voor jou. Het is de bedoeling dat je meewerkt in het systeem, je moet leren en werken enzo... Anders stort het systeem in en wordt het een chaos, maar buiten het voldoen aan de waarden van dit hele systeem, moet je ervoor zorgen dat je gelukkig wordt. Want voor die twee dingen heb jij een leven gekregen, en zelfs als je niet kan voldoen aan de waarden van het systeem, dat boeit eigenlijk niet zo heel veel, vind ik, als je maar gelukkig wordt. Ga je jezelf snijden, doe je jezelf pijn, maar ook de mensen die van je houden. En al kan je denken dat je iedereen alleen maar pijn doet en je alleen maar een last bent, dat is niet zo, er zijn weldegelijk mensen die van je houden. Als je jezelf wil snijden, beeld je dan iemand in waar je veel van houdt, zo, zo, zo oneindig veel van houdt, en beeld je dan in hoe je niet het mes tegen je eigen arm, maar het tegen de arm van de persoon waar je zielsveel van houd houdt. Wil je die persoon pijn doen? Neen. Maar weet, dat als die persoon weet wat je bij jezelf doet, het op hetzelfde neerkomt. Hou ermee op, en doe er alles aan om gelukkig te worden, maar pijnig jezelf niet.

Hehe, weer zo'n speech getypt die hoogstwaarschijnlijk toch niemand gaat lezen, maarja....

Echt niemand leest dit, het is niet dat dat een wereldramp is, ik had gewoon gehoopt dat er misschien mensen zouden zijn die me begrepen en met me konden praten.

Maar ik ben onbelangerijk, best idioot dat ik had verwacht dat iemand geïnteresseert zou zijn in mijn problemen, ik ben toch niet waart. Het enige wat ik nog kan betekenen voor de mensen om mij heen is zo dun mogelijk proberen worden zodat niemand zich zal ergeren aan mijn vetheid, en een fake smile opzetten.

xx Cara