Jup, de titel zegt het al.
Ik haat mezelf nu écht! Ik doe alles verkeerd. Deze morgen heb ik niet ontbeten, deze middag heb ik echt oneindig veel pasta opgevreten, ik heb ook nog de hele koekjeskast leeggegeten, tot overmaat van ramp heb ik niet gekotst! Ik weeg nu zelfs bijna 44 kg, en dat wil ik absoluut niet.
Gisteren woog ik 43.0, ik heb toen een uur lang gedanst op mijn kamer, daarna woog ik 42.8, thanks god! Vandaag heb ik veel moeten helpen in de zaak van mijn ouders, dus veel tijd had ik niet echt om te braken of oefeningen te doen.
Enkele dagen geleden was ik gaan zwemmen samen met een vriendin. Ze had een bikini aan, en god, moest ik haar niet kennen zou ik zeggen dat ze anorexia had! ZO knap dat ze is! Ze is ontzettend mager, heeft mega-dunne beentjes en is bloedmooi voor onze leeftijd, vind ik, al vindt ze dat zeker niet van zichzelf.
-"Wow! Je bent dun zeg!'
-"Weet ik, maar ik eet normaal, ik doe mijn best om bij te komen maarja...'
Ze moest eens weten dat ik net het omgekeerde probeer...
Het stomme aan al mijn vrije tijd, is dat als ik me verveel, ik eet. Altijd. Als ik ooit zover kom in mijn leven dat ik zelfmoord zou willen plegen, dan kon ik sowieso niet, want ik heb aan mijn moeder beloofd dat ik dat soieso nooit zou doen. Jeweetwel, ze las in de krant over iemand die zichzelf om het leven had gebracht en toen werd ze ongerust. "Jullie gaan dat toch nooit doen he?' vroeg ze in paniek aan mij en mijn broer.
We lachten haar uit.
"Mama, natuurlijk niet! Wees gerust, zo dom zijn we niet!."
En dat meende ik.
Nu zie ik het nut van mijn eigen leven niet echt in, het zou net beter zijn moest ik er niet meer zijn. Denk aan die arme kindjes in Afrika, zij hebben voedsel nodig, ik eet gewoon gigantisch veel en zie eruit als een olifant, daarna probeer ik het weer uit te kotsen. Komt er nog eens bij, dat het niet eens helpt en ik gewoon verdik.
Hoe doen de andere pro-mia's dat toch? Ik sport zoveel als ik kan, ik heb gisteren gekotst, vandaag lukte het alleen niet -_- Het belachelijke is, dat moest ik alleen wonen, ik gewoon niks zou kopen in de winkel en ik me lekker zou kunnen laten verhongeren, maar neen, mijn ouders moeten persé een hele voorraad koekjes en chips aanleggen...
xx Cara
JE LEEST
mijn ingewikkeld leven
Non-FictionHey. Ik weet niet hoe ik dit moet uitleggen, maar dit wordt een soort dagboek. Maar geen dagboek waar ik alles invul, gewoon, waar ik mijn problemen inschrijf als ik niet weet wat ik ermee moet. Mijn gedachten, als ze te verwarrend zijn om ze alleen...