MY DREAM WEDDING " MAYWARD" Completed

CHAPTER 13

Hindi ulit siya nakapagsalita kaagad. Niloloko nga siguro siya ng lalaking ito. He couldn't  be possibly that honest. "Nice try"
   He grinned. "I mean it. I regretted that day. I searched for you to get you back, but you were gone. Ayaw sabihin sa akin ng Lola mo kung nasaan ka."
   Huminga siya nang malalim. "Stop that. Marinig ka pa ng fiancee mo."
   "I'm just telling you the truth. I just thought it's important that you should know." Sinulyapan siya ni Edward at nakita niya ang lungkot sa mga mata nito. "It was not easy, you know. Nasaktan din ako. I suffered for years."
   Bigla namuo ang luha sa mga mata ni maymay, ngunit Hindi niya iyon ipinakita. Bakit ngayon lang nito iyon sinasabi sa kanya? Ngayong huli na ang lahat. Kung Hindi pala siya kaagad na umalis ng bands noon ay baka nagkabalikan pa sila.
   "That does not change anything," sagot niya sa mahinang boses  para hindi nito mahalata  na malapit na siyang umiyak. "You are to be married and I am dedicated  to my business".
   Huminto mga huminga ang binata. " you're right. It's time we leave the past behind. Don't you agree?"
   Tumango ang dalaga, kahit pa Hindi niya sigurado kung kaya niyang gawin iyon. It was just difficult not to think of the past every time she saw him, lalo na ngayon na sinabi nito kung gaano ito nahirapan nang sila ay nagkahiwalay. Edward just made it more difficult for her. Kung totoo man ang sinabi nito, sana ay Hindi na lang nila iyon pinag-usapan.
   They spent the whole morning working. Pagpatak ng alas dove niyaya siya nitong kumain. Hindi niya inasahang may niluto pala ito para sa kanya kaninang umaga. Ipinainit nito iyon sa microwave bago inihain.
   Aside being a good lawyer, edward was also an excellent cook. Noong magkasintahan pa sila ay parati rin siya nitong ipinagluluto. How she missed those days
   Ipinagpatuloy nila ang trabaho. Pagsapit ng alas cinco ay pinilit siya nitong patigilin dahil baka raw masyado siyang mapagod. He was still that very caring man she once knew. It was just sad that he no longer belonged to her.
   He took her out for dinner. Doon pa siya nito dinala sa paborito nilang restaurant noon.
   "Hindi kaya magalit si Hannah kapag nalaman niyang mag kasama tayo dito?" Tanong ni maymay habang hinihintay nila ang kanilang order. Hindi siya mapakali. Pakiramdam niya ay pinagtataksilan nila si Hannah.
   "I told her," sagot ni Edward. "Tinawagan ko siya kanina. Tinanong ko kung gusto niyang sumama. Nandoon pa raw siya sa shop ni Tim."
   Nakahinga siya nang maluwag. At least, wala siyang dapat na ikakonsyensya, pero may masakit na parte sa dibdib niya. Napaka honest pala nito Kay Hannah. Ibig sabihin ay walang kahulugan ang ipinapakita nitong kabaitan sa kanya. Ganoon lang siguro talaga si Edward sa mga babae.
   "Okey lang ba sa kanya? Baka mamaya awayin niya ako,"
   "She won't. I made her promise not to." Tumango si maymay. "Mabuti nagkakasundo kayong dalawa."
   "Oo naman. Hindi siya mahirap pakiusapan."
   "Hindi ka gaya ko?"
Napatingin sa kanya ang binata at saka ngumiti.
  "What does that mean?"
      "You know what I mean. Four years ago, kahit anong gawin mong pakiusap na huwag Kong patulan si hannah, pero Hindi kita pinakinggan."
   His eyes turned dreamy. Parang naglakbay sa nakaraan ang isipan nito. "Yes, I supposed," pabirong sagot ng binata.
   Well, it's a woman's instinct. We know when someone's trying to steal our boyfriend."
  Nakangisi tumitig sa kanya si Edward. " the problem was..... You did not trust me enough."
   "I did. Si hannah ang Hindi ko pinagkatiwalaan."
  "Bakit? Inisip mo ba noon na kapag tinukso niya ako ay papatulan ko siya.?"
   Napaisip siya sa tanong nito. Sa pagmamahal na ipinakita ni Edward sa kanya noon ay parang hindi nito kayang gawin iyon. "I was spoiled brat. Siguro nagselos lang ako masyado."
   Tumango ito at Hindi na nagsalita hanggang dumating ang waiter at inihain ang orders nila sa mesa. Tahimik sila kumain, paminsan minsan ay nag-uusap. Akala ni maymay ay uuwi na sila pagkatapos nilang kumain, pero niyaya ulit siya nito sa bar na dati rin nilang pinupuntahan noon.
   "Bakit parang binabalikan yata natin 'yung mga lugar na pinipuntahan natin noon?" Hindi maiwasang itanong ni maymay habang umiinom sila ng alam.
  Nagkabit-balikat ang binata. "I just want to reminisce the old times. As you see, I'm getting married soon. We might never have the chance you get together like this again."
   Maymay pressed her lips together. He was probably right. Kapag naikasal na ito. Hindi na sila maaari pangmakipagkita sa isa't isa.
   She hated this. Pakiramdam niya ay nagnanakaw siya ng sandali Kay Hannah. Kung bakit kasi Hindi niya tinanggihan si Edward kanina pa.
   They spent the night talking about their careers. Masaya pa rin pala itong kausap. Marami pa ring nakakatawang kuwento ang lalaki tungkol sa mga naging clients nito. He'd never failed to entertain her with those stories.
    Sa haba ng kanilang usapan, Hindi nila napansin ang paglipas ng oras. Kung hindi pa tumawag si Hannah ay Hindi niya nalaman  na alas dose na pala.
    " galit ba siya?" Tanong ni maymay matapos itong makipag-usap sa nobyo sa telepono. "Baka kung ano na'ng isipin niya."
   "Hindi naman, pero suspicious na yata. Should we go?"
    Tumango siya. Baka kung ano pa ang sabihin ng hannah  na iyon pag Hindi pa sila umuwi ni Edward. Ayaw niyang akusahan siya nitong manunulot.
   Inihatid siya pauwi ng dating nobyo. Kabisado pa rin nito ang daan patungo sa subdivision na tinitirhan niya. Nang ihinto nito ang kotse sa tapat ng tarangkahan ay pareho silang nanahimik. Parang ayaw pa niyang umalis at parang ayaw rin siya nitong paalisin.
    "W-well," he said after a long silence, "thanks for the night. I had fun."
  She forced herself to smile. "Same, here. Would you like some coffee?"
   "Sure" kaagad nitong sagot.
   Pumasok sila sa loob. Mag-isa na lang siyang nakatira doon kaya halos walang laman ang bahay. Isang mahabang sofa at isang center table lamang ang makikita sa maluwang na saka.
  Pinaupo niya ito bago tinungo ang kusina para magtimpla ng kape.
    "Hindi ka ba natatakot na mag-isa dito?" Tanong ni Edward pagbalik niya.
    Inilatag ni maymay ang Dalawang cup and saucer sa center table bago umupo sa tabi nito. Sinadya niyang mag-iwan ng distansya sa pagitan nila para makaiwas sa tukso. But it didn't help. Even at a foot apart, she still felt the warmth emanating from him. She still caught the intoxicating scent of his expensive perfume.
    Her body temperature rose to a fevered degree. Kung bakit kasi Hindi na lang siya bumili ng kompletong set ng sofa para Hindi niya kailangan tabihan ito. He was a temptation posing a great danger to her. She wondered if she could even last a few minutes without losing her self-control.
   Nang maubos nila ang kape ay napansin niyang parang wala pang balak na umalis ang lalaki. Inilabas niya ang brandy na ibinigay sa kanya ng kaibigan niyang NASA France para pagsaluhan nila. After just a few sips maymay felt like her head was spinning. Hindi niya inakalang ganoon pala katapang ang alak na iyon.
   "Okay ka lang?" Tanong ni Edward nang mapansing nahihilo na siya.
   "Yes" tango niya. "Tinamaan yata ako"
  Natawa ito. "Well, you chose a strong brand. Gusto mo nang magpahinga?"
  She should say yes  para umalis na ang binata, but something stopped her from doing so. "I'm okay. I'm having a great time talking to you."
   "Me too. Sabihin mo lang kapag inaabala na kita."
   Minasahe ng dalaga ang kanyang noo. Napakainit na ng kanyang pakiramdam. Kailangan siguro niya ng malamig na tubig.
   "I'll go get water." Pagtindig ni maymay ay biglang umikot ang kanyang paningin. Saglit siyang nawalan ng malay at nang mahimasmasan siya ay nasa bisig na siya ni Edward.
  "Maymay" sambit nito. There  was weary expression on his face.
   She tried speak but could not. With his arms around her, everything else around her ceased to exist.all she felt was his warmth enveloping her.
   Napako ang tingin  nila sa isa't isa. From a worried look, his eyes glowed into something more. He desired her, and her body melted in response. Mula nang magkahiwalay sila, lihim niyang pinangarap na sana ay muling maramdaman ang yakap at balik nito.
   Whispering her name another time, he slowly lowered his head, aiming for her mouth. Nang maglapat ang kanilang mga labi ay kaagad siyang napapikit.
    Maymay felt the tip of his tongue seeking entry between her lips. She welcomed him in and she moaned when he explored the depths of her mouth. Tongue met tongue and his arms tightened around her body, one hand moving up and down her back.
   Inihinto nito ang halik para makasalo siya ng hangin. To her surprise, his mouth glided down her neck. Parang nagbabagang apoy sa init ang mga labi ng binata na pinapaso ang kanyang kutis.
   Naramdaman niya ang kamay nitong gumapang sa pagitan nila at dahan dahang tinatanggal ang mga butones ng kanyang blouse. She knew she had to make him stop right now. But the sensation he was creating inside her was something she would never want to end...... Not yet
   "I miss you, maymay," he murmured against her throat. Bago pa magsink in sa kanyang sistema ang sinabi nito, naramdaman niya ang kamay nitong humawak sa kanyang dibdib. Hindi niya namalayang natanggal na rin pala ang kamay nito sa kanyang likuran ang pagkaka-hook ng kanyang bra.
    Paralyzed and enthralled, she didn't  know what to do. She was trapped between the feeling of guilt and heavenly pleasure.
    As through he took her unresponsiveness for surrender, ibinaba ni Edward ang kamay na nakapalibot sa kanyang likod patungo sa kanyang baywang at marahan siyang hinila palapit para lalo pang maglapat ang kanilang mga katawan.
    Biglang bumuka ang kanyang mga mata nang may maramdaman  siya sa kanyang puson. His arousal was as hard as a rock now, hot and pulsating against her flesh.
    Her body was as hot as lava. She was just as aroused as he was, but this man did not belong to her anymore. Kung ibibigay niya ang kanyang sarili rito, magkakasala pa siya sa ibang tao. Kahit ba salbahe si Hannah at sinubukang sulutin si Edward mula sa kanya noon, Hindi pa rin tamang pagtaksilan niya ang babae. Isa pa, pagkatapos ng gabing  ito, iiwan din siya ng dating kasintahan. Pakakasalan nito si Hannah. Ano na lamang ang mukhang ipapakita niya Tito?
   Mustering all the strength she could, she put her hands over his chest and pushed him away. Ayaw pa siya nitong bitawan noong una, ngunit nang muli niya itong itulak ay umatras din ang lalaki.
   Takang taka ang mukha ni Edward na tumingin sa kanya habang inaayos niya ang kanyang damit. "What's wrong, maymay?" Tanong nito.
   Ibinutones niya ang kanyang blouse. "Don't you see? This is wrong."
     Parang noon lamang ito nagising at napapikit saglit.
"Sorry, I'm probably drunk."
"We both are."
   Tumayo ito at humakbang nang Dalawang beses palayo sa kanya. "I'd better get going. I'll see you tomorrow."
  "No," mabilis niyang sagot. "Mabuti siguro kung Hindi na tayo magkita."
    Parang nasaktan sa sinabi niya ang kanyang kausap, pero Hindi ito umimik at dinampot ang susi nito sa ibabaw ng center table. Lumabas ito ng bahay na parang nagmamadaling makalayo sa tukso.
   Tinakpan ni maymay ang bibig at pinigilan ang sarili na maluha nang marinig  niyang magsara ang gate. Muntikan na iyon. Ano na lang kaya ang mangyayari kapag Hindi sila nakapagpigil?
   Tinungo niya ang bintana at pinanood ang papalayong kotse ni Edward. Her heart was screaming, calling him back, but she knew it was wrong to do so. He would just be a beautiful dream that she had lost in the past. Masakit man tanggapin, pero iyon ang katotohanan. Kung Hindi niya iyon tatanggapin ay lalo lamang siyang masasaktan.
.