AVRIL POV
Nagising ako ng may maramdaman kong may humahaplos sa buhok ko. Kahit medyo nahihirapan pa kong idilat yung mga mata ko nakita ko naman na si mom ang humahaplos sa buhok ko. Nakatingin siya sakin at saka ngumiti.
"I'm sorry avril nagising kita" she said
Napansin ko sa mga mata niya na halatang bagong iyak siya, umiling ako at ngumiti.
"ok lang mom" I said then smile.
Nabigla ako ng yumakap siya sakin and at the same napangiti. Niyakap ko din siya ng sobrang higpit.
"I feel so relief! Thanks god cause you're finally ok" she said
Napansin kong humihikbi siya kaya naman ti'nap ko yung likod niya para patahanin siya.
"I miss you so much" she said while still crying.
"and I'm so sorry for everything that I have done, for being a fool, sorry sa pagiging walang kwenta kong ina" dagdag pa niya.
Bumuntong hininga ako at saka bumitaw sa kanya ng pagkakayakap. Tumingin ako sa kanya at saka ngumiti.
"mom wala kang kasalanan, bakit ba lahat kayo nag sosorry? Haha ako ang dapat na humingi ng patawad dahil alam kong hindi biro yung mga pinag daanan niyo habang ako nakahiga lang dito" I said hindi ko na din napigilan yung luha ko.
Umiling iling siya at saka pinahid yung luha kong dumaloy saking pisnge.
"wag mo ng isipin ang lahat, magpalakas ka ok, para makalabas kana din dito sa kwarto mo" she said
Masaya naman akong tumango.
"ang ingay niyo naman"
Agad akong napatingin kay ate reanne, nakahiga pala siya sa sofa kanina pa.
Tumayo siya para lumapit sakin, ako naman umupo at sumandal sa headboard para makausap ko sila ng maayos.
Nag open arms ako at saka tumingin ng nakakaluko kay ate reanne.
"oh ano pang hinihintay mo? Alam ko namang miss na miss mo na ko eh" biro ko sa kanya.
Nag mamadali naman siyang lumapit sakin at saka yumakap, hindi na ko nagulat ng marinig ko din siyang umiiyak.
"hahaha what now?" pang aasar ko dito.
Bumitaw siya sakin ng yakap at saka ako pinalo sa braso
"wag ka ngang tumawa dyan, tingnan mu oh! Ang lalaki ng eyebags kotdahil sa pinag alala mu ko ng sobra" parang batang reklamo niya.
"hahaha sorry na po" I said.
Nagulat ako ng umiyak nanaman siya at saka yumakap ulit.
"To be honest sobrang namiss talaga kita avril, wag mo na ulit uulitin to huh?" seryusong sabi niya.
Tumango tango naman ako bilang tugon
"promise, tumigil kana sa pag-iyak mukha ka ng panda eh"
biro ko dito pero halatang walang epekto dahil mahigpit pa din yung yakap niya sakin at patuloy pa din siya sa pag iyak.
Napansin kong bumukas yung pinto at pumasok si kuya at dad.
"oy sali naman kami dyan" kuya said.
Bumitaw ng yakap sakin si ate at saka nag pahid ng luha.
"hahahah panalo ako, she's crying right?" kuya said.
Nag tataka naman kaming tumango ni mom.
