KÖRDÜĞÜM (Ara Verildi);

Korku

Selam okuyucularım  bu benim ilk kitabım umarım bu kitabımı beğenirsiniz yorumlarınız ve oylarınız için şimdiden teşekkür ediyorum. Belirli bir yazma günüm yok şimdilik ne sıklıkla yazarım bilmiyorum şimdiden keyifli okumalar.

2 yıl önce

"Cidden seni bırakacağımı mı sanıyorsun"demesiyle düşüncelerimden ayrıldım
"Evet beni bırakacaksın sevmiyorum seni artık daha neler yapmam lazım seni hastaneye bile yatırdık delisin sen deli man-"lafımı kesen yanağımda hissettiğim sıcaklıktı.

Bana tokat atmıştı.Çenemden tutup "Bana bak ırmak"demesiyle göz göze geldik " sen benimsin kızım bunu aklına soksan iyi olur burdan kurtuluş yok aslında buraya seni çözmek için gelmiştim ama vazgeçtim.Biraz burda bu şekilde durda düşün artık yeni hayatını" dedi ve çenemi sert bir şekilde bıraktı.

Kapıya doğru yönelince çıkmak için yalvaran göz yaşlarım firarını verdi.
Daha sonra duyduğum tek şey se kilit sesiydi. Sinirden tüm bedenim kasılmıştı. Göz yaşlarım ise benden bağımsız yanağımdan aşağıya süzülüyordu oturduğum yerden kalkıp odanın içinde dolaşmaya başladım.

Duvara yaslanmış büyük bir koltuk vardı birde duvara asılı bir sekilde büyük bir televizyon camdan baktığımda ise etrafta bir sürü ağaç ve güzel yeşil bir bahçe vardı birde birbiri ardına giden basamak basamak taşlı yol ve sonunda tahtadan büyük bir masa dağ evinde olduğumu anlamam fazla uzun sürmedi. 

Yaklaşık iki aydır Egemenin yanındaydım. Ordan oraya sürekli sürükleyip durması yetmiyormuş gibi bide beni sevdiğini söylemesi ise komikti. İnsan sevdiğine nasıl zarar verirdi ki. Gece yarısı bir günü bitirirken yeni bir güne başlangıç yapan saniyeler. Saat tam sıfır sıfır da başlıyordu benim işlencem.

Ben Irmak KAYA 
En yakın arkadaşımın saplantılı aşkıyla sınanıyorum. Aşk nedir bilmiyorum daha önce tatmadığım bir duygu ama bi insanı ölesiye sevmek tam bir delilik.

Egemen Kara  dört yıldır herşeyini bildiğim en yakın arkadaşım olmasına rağmen bana olan saplantılı sevgisini farkedemedim. Düşüncelerimi bölen siren sesini uzaklardan gittikçe yaklaşıyordu.

Kapı açıldığında "Hadi gidiyoruz "dedi sinirli bir şekilde birazda telaşla bense olduğum yerde kaldım sonrada ellerimdeki ipleri çözerek bileğimi kendi elleriyle sararak beni çekiştirmeye başladı karşılık veremeden
peşinden gittim.

Düm düz kolidordan sonra sağ tarafımda kapının kilitlerini açan Egemeni izledim kaçabilicekmişim gibi bir sürü kilit taktırmış kapının açılmasıyla  gözüme güneş vurması bir oldu. Hava çok güzeldi tüm bedenimi ısındığını farkettim. Etrafta ise kuş sesleri vardı bu sırada Egemenin beni arabaya bindirdiğini fark etmemiştim bile Egemende şöför koltuğuna giderken kapıyı açıp yol boyu koşmaya başladım.

Egemense peşimden gelmedi bu kadar kolay olacağını sanmıyordum polisler gittikçe yaklaşıyordu sevinçten gözümden yaşlar dökülmeye başladı arkamda araba sesini duyunca durup baktım Egemendi bu çok hızlı geliyordu demekki çok sinirlendirmiştim ta bi ya beni bırakacağını nasıl düşünürüm. Önüme dönüp büyük adımlarla koşmaya başladım arabayı üzerime sürüyordu napıyo ya öldürücekmi beni naptımı bilemeden durdum ve arabayı üzerime süren Egemene baktım. Durmadı aynı hızla arabayı üzerime sürdü korkudan tüm bedenim titremeye başlamış göz yaşlarımsa artık korkudan yanağımdan aşağı yol almışlardı.

Fren sesi duymamla gözlerimi kapattım arabanın durduğunu anladığımda ağzımdan küçük bir hıçkırık kaçırdım. Arabadan inip önümde kollarımı sımsıkı kavrayarak " Nereye gittiğini sanıyorsun sen" diye bağırdı öfkeyle aldırmadan "Az kalsın öldürecektin beni sen ne yaptığını sanıyorsun?" korkudan tek diyebildiğim şeydi.

O sırada kolumu sıkı bir şekilde tutarak arabanın kapısına doğru çekiştirdi bense
" kolumu acıtıyorsun bırak gelmicem seninle " diyebilmiştim."imdaaaaattt  yardım ediiiiiin " bağırmaya başladım beni duyan biri olsun istemiştim ama yoktu işte sonunda pes edip arabanın kapısını açtım tam o sırda 4 polis arabası ve babamın arabası önümüzde yerlerini aldı.
Silahlarını bize doğrultmuş olan polisler teslim ol diyordu. Egemen kulağıma eğilerek  " seni seviyorum görüşmek üzere " diyerek  bana arkasını dönüp elindeki silahı yere attı. Polisler Egemeni alırken bende olup biteni izliyordum.

Gözlerim kararmaya başlayınca annemin ve babamın bana doğru koştuğunu zar zor gördüm bacaklarım bedenimi taşıyamıyormuşcasına yere düşerken babam düşmanı engellemek istercesine beni tuttuğu gibi kucağına aldı.

Kendimi karanlığa teslim ederken babamın kokusuna güvenli kollarına bıraktım.

Gözlerimi açtığımda tanıdık olan odanın içinde gözlerimi gezdirdim. Benim odamı dı,iki ay sonunda kendi evimdeydim. Annem ve babam içeri girerek başucuma oturarak ikiside yanağına bi öpücük kondurdu.
Yatakda doğrularak  ikisinin de elinden tutum.

"Geldim artık hadi üzülmeyin"

"Açlıktan bayılmışsın ve vücudunun bazı yerlerinde yaralar izler var." Diyen babama bakarak yüzüme içten bi gülümseme yerleştirdim.

"Ne yaptı sana,sana-"
"Hayır öyle bir şey olmadı sadece onu sevmediğim için her günün bitişi ve başlangıcı olan sıfır sıfırda işkence görüyordum.  Açlıktan bayılmamsa iki gün önce de bu gün yaptığım gibi kaçmaya çalıştığı için ceza vermişti. Ama hepsi geçti bak burdayım tekrar evimdeyim tekrar sizin yanınızdayım."

"Affet beni kızım bi baba olarak seni koruyamadım affef"
Babamın gözünden akan yaşı silerek sımsıkı sarıldım.
Annemin "aaa beni de ağlatıcaksınız hadi ağlamak yok daha " diyen anneme gülerek babamla ayrıldık.
"Kıskanç gel buraya" diyerek yanağına kocaman bi öpücük kondurdum.

"Baba gidelim mi burdan" bi an dediğim şeyle ikisi de birbirine bakıp bana baktılar.

"Fransaya halamların yanına gidelim hem orda senin iş imkanın daha iyi bende eğitimi mi orada bitiririm."

Babamın gülerek "Tabi gidelim kızım bi ev alır orda yaşarız yen ik yer yeni insanlar. Dimi hanım ne dersin."

"Ne dim bavulları hazırlayalım hadi çok iş var kalkın. Aaa bak hala oturuyorlar ya " diyen  annemin telaşını babamla gülerek izlerken aniden aldığım bu kararla yeni bir ülkeye gitmemiz korkutmuyor değildi. Yeni yerler yeni hikayeler.

Arkadaşlarınızı etiketlemeyi,
Vote ve yorumlarınızı unutmayınız.
Teşekkürler 😊

Şifa🙋‍♀️