Zamiq kaman
2 Gün sonra
Gizem den
Tedavinin bitmesine 3 gün kaldı. Şimdiye kadar ırmak sorun çıkarmadan ilaçlarını aldı.
Öğle yemeği vakti geldiğinde ırmak için yemek alıp odasında girdim.
Odaya girdiğimde ırmak yatağında yoktu kapıyı kapattığım.
Arkamdan birinin boynuma pıcak tutmasıyla elimdeki tepsi yere düştü." Şşş" diyerek boynumdan bıçağı çekip karşımda geçen ırmağı görünce
"Kızım "demiştim.
"Anne yardım et iyi değilim"
"Yağız Berkan "diye seslendim. İçeri giren Yağız ve Berkanın peşinden doktor ve hemşire de geldi.
"Yaklaşmayın öldürürüm kendimi"dedi
Yağız ırmağa yaklaşarak. "Küçük yaramaz mavişim hadi ver o bıçağı oyuncak değil o ver bana "
Irmak "Olmaz olmaz" demesiyle yağız ırmağın üzerine atılarak bıçağı tuttuğu elini sıkıca tuttu. Irmaksa "bırak "diye isyan ediyordu.
"Yağız dikkat et"dediğimde hareketlik durdu. Irmak ellerini kulağına kapatarak
"Ben yaptım ben yaptım" diyerek yere çöküp ağlamaya başladı.
Yağızsa kanlar içinde karnına saplanmış bıçakla bizlere döndü
"Yağız yağız iyi iyimisin sedye getirin yardım edin. " diyerek koluna girdim.
"Iyiyim ırmağa bakın"
Hemşireler yağızı sedyeye alıp ameliyathaneye götürdüler. Irmağa da sakinleştirici yaptılar.
Bir saat sonunda doktor ameliyathaneden çıktığında yağızın durumunu sordum.
"Fazla derine inmemiş durumu iyi. Öncesinde de bıçaklandığı için iki yara var o yüzde artık daha dikkatli olmalı. Ve bi süre dinlenmeli geçmiş olsun. "
"Teşekkürler " diyerek yağızı aldıkları normal odaya gittim. Berkan yağızın yanına geldiğinde bende ırmağın yanında bekledim.
Üç gün çabuk geçmişti. Yağız kendini toparlamış, ırmağın da bedeninden uyuşturucu tehlikesi tamamen kalkmıştı. Tek sorun ırmağın bi süre vicdanının rahat olamasaydı.
4 Gün sonra
Irmak"tan
Hastaneden çıkalı dört gün oldu. Odama kapanmış kapalı bi hayat yaşıyordum.
Kimseye derdimi anlatmadığımda en son çareyi yazmakta bulup elime aldığım kağıda yazmaya başladım.
Korkuyorum
Kendimi kaybedip tekrar birilerine zarar vermekten, sevdiklerimi üzmekten çok korkuyorum.
Bağırıyorum çağırıyorum yardım istiyorum ama kimse yok sesimi duyan, haykırışlarımı duyan yok.
Sevdiğim mavi gözlerine dalıp gittiğim en çok da onu kaybetmekten.
Ona zarar verdim.
İnsan sevdiğine bile bile zarar verir mi?
Ben verdim.
Onu kendi ellerimle bıçakladım.
Özür dilerim sizler için gitmem gerek hoşçakalın.
Kapının tıklamasıyla kağıdı yatağımın yanında duran masaya koydum. Yağız içeri girip yatağımın kenarına oturdu.
"Yaklaşma uzak dur."dedim oysa masanın üzerinde duran kağıdı benden önce alıp okumaya başladı.
"Okuma lütfen" dedim ama dinlemedi.
Cam kenarına geçip dışarıyı izlemeye başladım.
Yan tarafımda benimle beraber duran yağıza baktım. O da bana bakıyordu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÖRDÜĞÜM (Ara Verildi);
Teen Fiction18 yaşımda hiç beklemediğim birinden darbe yedim.Sonuçsa kaçmak oldu taki bir noktaya kadar. O noktadan sonra ben ben olmaktan çıktım ve daha çok dibe battım.Biri vardı beni kurtarabilecek ama o da benim çıkmaz kuyuma düştü. Gecenin büyüsüne kapılı...
