↪Jimin
Pişt
Şu dersi dinlemeyi bırak ve bana bak, lütfen
Baksana bana
bana baksan ya
bence bana baksan harika olur
Otlayarak telefonu cebine geri tıktı. İşi sanaldan değil de, yüz yüze halletmeliydi. Ön sıralardan birisi ders kitabından bir metin okuyordu. Jimin de kitaba o kadar dikkatini vermişti ki, cebinde titreyen telefonun bir önemi yoktu.
"Pişt!"
Jimin dışında birkaç kafa kendisine dönerken, özür dilercesine tebessüm etti. Ardından çarprazında oturan sevgilisine uzanmaya çalıştı. Yine olmadı. Uzaktı işte.
"Yujeong, jejeong!"
Çareyi Jimin'in arkasında oturan minyon kızda bulmuştu. Kız birkaç saniye içinde kendisine dönünce kocaman gülümseyip Jimin'i işaret etti.
"Dürtsene,bana baksın!"
Kız Hoseok'un bu tatlı hallerine gülmeden edememişti. Kalemiyle Jimin'in omuzunu dürtüp bekledi. Hoseok dudağına dişlerini geçirmiş, sevdiğinin ilgisini kendisine vermesini bekliyordu.
Kız kendisine dönen Jimin'e gülüp Hoseok'u işaret ettiğinde, kıkırdamadan edememişti. Çünkü Jimin durumu anlayıp göz devirmiş. Yujeong'a "deli o deli" diye fısıldayıvermişti.
Genç kız, ikilinin aşırılıktan uzak ilişkisine karşılık tebessüm etmeden duramıyordu. "Öyle deme, o sana aşık." Ardından hemen önüne geri dönmüştü.
Jimin bunu biliyordu, fakat başlakalarının da farkında olması ,üstüne üstlük bunun nefretten oluşmamasına şaşırmıştı. İlk günden birçok hakaret bekliyordu. Ancak günü olduğundan daha sakindi.
Sonunda Hoseok'a dönebildiği sırada, şans bu ki, öğretmeni kendisinin adını zikredip, diğer arkadaşın kaldığı yerden devam etmesini rica etti. Yujeong'dan yardım bekleyerek kitabını arkasına uzattı. Kız ince parmaklarını bir sırada gezdirip , kitabı ona geri verdiğinde öğretmeni homurdanmaya başlamıştı bile.
"Daha kaldığımız yeri bilmiyorsun."
Jimin o an hiç yapmadığı bir şeyi yaptı. Geri cevap vermekten en uzak öğrencilerden birisiydi Jimin. Gözleri Hoseok'u bulduğunda konuştu.
"Çünkü aklım başka birisinde kaldı. Bazen derslerin stresinden daha yoğun duygular etrafımızı sarabiliyor."
