Teachers//Luke Hemmings//☑

Vingt et un

De volgende dag werd ik wakker in een leeg bed. Ik ontmoette de foto op mijn nachtkastje en bekeek het aandachtig. Ik had niet de drang om te huilen, nooit gehad, maar toch deed het niet niks met mij. Een pijnscheut schoot door mijn borst. Ik besloot om zo snel mogelijk uit bed te stappen en wat kleren bij elkaar te rapen. Het werd en mint groene broek met een donkerblauwe hemdje. Ik trok mijn beige lingerie aan en daarna de rest. Ik trok witte sokken erbij aan en daaronder mijn donkerblauwe sneakers. Ondertussen kwam ik nog wat chocola tegen, die ik gretig in mijn mond propte. Ik kon het niet uitleggen, maar ik verwacht dat vandaag een vreetdag wordt. Ik liep de trap af en kwam Luke tegen met een wasmand in zijn hand. Ik glimlachte naar hem en ik kreeg een grotere glimlach terug. In de keuken pakte ik een banaan en liep daarna al snel door naar de woonkamer, waar ik op de planner keek voor vandaag. Ik schreef altijd een weekplanning. Vooral in moeilijke tijden had ik het nodig om regelmaat en duidelijkheid te hebben. Zo stond er dat ik vandaag vrij ben van school, maar dus de woonkamer en keuken moet schoonmaken, de was moest doen en weekboodschappen. Nu Luke al bezig was met het makkelijkste van alles, de was, kon ik die dus doorstrepen. Ik voelde me erg productief, wat me niks verbaasde. Productiviteit houdt je bezig en dan hoef je niet aan andere dingen te denken. Ik liep, ondertussen etende, naar de keuken toe en pakte een emmer uit het onderste kastje. 'Wat ga jij doen?' Ik draaide me naar Luke, die de wasmand op tafel had gezet en de handdoeken begon op te vouwen. 'De keuken schoonmaken...' Hij lachte. 'Nee. Jij gaat nu je banaan opeten, je tanden poetsen en dan ga jij in de woonkamer wachten tot Ashton hier is.' Ik keek hem vragend aan. 'Ashton?' Luke knikte. 'Ashton, ja. Hij is goed met planten, schijnt, dus jij gaat samen met hem naar de intratuin en daar ga je bloemen kopen om je vaders graf wat mooier te maken.' Toen hij het woord 'vader' zij, trok ik wit weg. De tranen drongen zich naar mijn ogen, maar ik wilde het niet. Ik zocht zo snel mogelijk naar een voorwerp om mijn aandacht op te vestigen. Een haarelastiekje op de tafel trok mijn aandacht. Ik duwde Luke aan de kant en pakte het elastiekje. Ik draaide een knot in mijn haar en draaide me toen pas weer terug naar hem. 'Oké, maar dan ga jij de keuken schoonmaken.' Hij knikte. 'Jazeker. Dat was mijn plan al. En de woonkamer en de boodschappen.' Ik kon niks anders dan hem aankijken. Mijn tranen trokken zich langzaam terug. Ik wilde niets meer dan een knuffel en hij zag dat. 'Ga lekker even tv kijken ofzo,' bood hij me aan. Ik kon niks anders dan het accepteren, want zijn ogen stonden bijna dwingend. 'Wat moet ik kijken, dan?' Hij zuchtte en wendde zijn aandacht weer op de handdoeken. 'Ga een film kijken,' kwam er botter vanaf dan waarschijnlijk bedoeld. 'Welke?' Hij zuchtte weer en draaide mijn kant op. 'Weet ik veel. Ga Ghostbusters kijken.' Ik vond het leuk om hem te frustreren. Vooral nu mijn hoofd vol zit met emoties. Ik pakte nog snel een flesje water uit de koelkast en liep naar de woonkamer toe. Vlak voordat de film afgelopen was, belde hij aan. Luke opende de deur en ik ontmoette 2 paar ogen in de woonkamer. 'Wil je wat drinken?' Ashton knikte en Luke pakte een glas icetea voor hem. 'Ben je er klaar voor, Mel?' Ik keek toe hoe Ashton naast mij op de bank kwam zitten. 'Jawel. Ik wil graag witte bloemen.' Ashton lachte. 'Gaan we die zo halen, toch?' Even was het stil. 'Heb je nou al iets met Elise?' Hij schudde zijn hoofd. 'Ik ben bang.' Ik fronste mijn wenkbrauwen. 'Waarvoor?' Hij lachte van zenuwen. 'Ik denk dat ze Calum leuker vindt...' Mijn mond viel haast open. 'Nee. Waarom vraag je niet of ze vanavond met je film wilt kijken?' Hij keek terug naar de tv. 'Dat je vader nu is overleden betekent niet dat je nu ineens dokter love moet worden.' Die reactie kwam harder aan dan ik had verwacht. 'Wat zei je?' Hij keerde zich naar me toe. 'Ik zei dat je nu niet met andermans zaken moet gaan bemoeien, omdat je eigen hoofdzaak weg is!' De woede, afschuw en verdriet was van zijn gezicht af te lezen. 'Sorry, maar ik probeer je hier te helpen en als je dat niet kan accepteren, kan je dat ook zonder kwetsende uitspraken zeggen!' Ik zag hoe Luke de bocht om kwam. 'Zoek het maar lekker uit met je graf.' En met die woorden stond meneer Irwin op, liep het huis uit en stak zijn middelvinger naar me op voordat hij in de auto stapte. 'Dit had ik niet van hem verwacht...' Ik keek Luke aan. 'Ik ook niet. Je hoorde zelf toch ook dat ik het goed bedoelde?' Hij knikte. 'Misschien is Elise een moeilijke snaar voor Ash.' Ik zette de film uit en stond op. 'Misschien moet hij dan mijn vriendin maar met rust laten.' Met die woorden liep ik naar de kapstok, pakte mijn zwarte zomerjas en liep de tuin in.

Ik zat daar, al ruim een uur of twee, op het gras met mijn hoofd in mijn handen. Ik huilde en hard ook. Het verbaasde me niks als de buren komen klagen. Ik had de knot in mijn haar los gemaakt en hem vervangen voor een losse staart. Het flesje water lag tussen mijn benen en de zon scheen vel op mijn gezicht. Luke kwam naar buiten met een bord waar twee broodjes ham op lagen en twee appel sultana's. Het was mijn lievelingslunch, okal bestond het uit te veel koolhydraten. Hij ging tegenover me zitten en legde het bord tussen ons in. Hij tilde zijn handen op en veegde met zijn duimen de tranen van mijn gezicht. 'Gaat het weer?' Ik knikte en pakte een van de broodjes. 'Ik snap dat het moeilijk is, het verlies van je vader, maar is het niet slim om morgen toch naar school te gaan?' Ik knikte. 'Misschien is het wel beter.' Hij pakte ook een broodje en voordat hij een hap nam zei hij: 'Misschien ook handig dat ik mijn psycholoog even bel. Ik denk dat je veel beter gaat verwerken, als je met haar gaat praten.' Ik knikte en nam een klein hapje. 'Hoe heet hij?' Hij lachte. 'Het is een zij en ze heet Martine. Ze is erg rustgevend, althans dat vind ik, en ze kan goed luisteren. Ook is ze dol op theedrinken en heeft ze een zwak voor blonde jongens, zoals jij dat ook hebt.' Ik keek hem vragend aan. 'Ze probeerde jou te fixen?' Hij knikte. 'Maar dat probeert bijna heel de wereld.' Ik moest kort lachen. 'En toch heb ik gewonnen.' Hij knikte. 'Jij overwint altijd.' Hij kwam wat naar voren en legde zachtjes zijn lippen op de mijne. Ik had het gevoel gemist. Hij verschoof het bord iets opzij en kwam nog dichter bij zitten. Zijn lippen plakte hij weer op de mijne en zijn hand verschoof van mijn wang langzaam naar mijn nek. Ook zijn lippen verplaatste zich van mijn lippen naar mijn oor waar hij fluisterde: 'Zullen we anders even naar boven gaan.' Toen pas werd me duidelijk wat er van me verwacht werd. Ik duwde hem van me af, stond op en liep de tuin uit. Ik moest echt even weg hier.

Ik liep het kerkhof op, blijkbaar op de voet gevolgd door Luke. Ik zakte neer bij het graf van mijn vader, waar ik niets anders kon dan staren naar het naambordje. De steen kwam volgende week pas en daardoor was het naambordje en zijn id-kaart het enige waar zijn naam op stond. Ik wist niet meer wat ik moest doen, wie ik was en wat ik wilde. Moest ik bij Luke blijven of mijn rust pakken en me focussen op school? Was ik een jankbalk of een sterke doorzetter? Wilde ik Luke bij me of niet? 'Waar denk je aan?' Ik keek hem aan. 'Sorry dat ik je net van me af duwde.' Hij knikte en kwam naast me zitten. 'Het is oké. Je bent in de war. Dat hoort bij het proces.' Hij pakte mijn hand en wreef met zijn duim over mijn handpalm. 'Zullen we anders een weekje op vakantie? Ik kan nog vragen of ze bij mam ruimte hebben in Sydney?' Zijn moeder was terug verhuisd. 'Ik wil het huis niet verkopen.' Ik zag in mijn ooghoeken hoe hij zijn blik liet zakken. 'Wil je samenwonen, Mel?' Ik wist niet of dit een speciaal moment zou moeten zijn, maar zo had ik het altijd ingebeeld, een beetje net zoals een huwelijksaanzoek, maar het kwam er erg snel en ondoordacht uit. 'Wil je dat wel?' Ik trok mijn hand langzaam terug en begon wat grassprietjes uit de grond te trekken. 'Ik zou dat geen probleem vinden.' Ik keek hem aan en zag een grote glimlach op zijn gezicht. 'Ik zou niets liever willen dat samen met jou wonen.' Hij pakte mijn hand weer en gaf het een kusje. 'Lekker samen koken, samen douchen, samen slapen en het beste van alles, elke dag wakker worden naar het mooiste meisje van de wereld.' Hij bracht zijn lippen naar mijn wang en kuste hem zacht. Vervolgens draaide hij mijn hoofd en zoende hij me zacht, rustgevend, maar toch erg intiem. Hij was alles wat ik hebben wou, dus zoende ik hem terug.