Teachers//Luke Hemmings//☑

Vingt-neuf

Elises feestje leek net een verjaardag. Ik heb even met opa en oma gepraat en met haar ouders. Ook vertelde ik haar alles over de baby en Luke was niet uit te spreken over zijn sollicitatiegesprek die goed was verlopen. Hij zou eind van de week horen of hij was aangenomen. Elise kwam me elke dag opzoeken. Zelfs op de dagen dat ze moest werken, kwam ze 's avonds even langshoppen. Het voelde weer even als vroeger, alleen was ik dan zwanger nu en zat ik zonder vader en met een vriend. Op een gegeven moment nam ze Michael ook mee, dus we konden wel raden dat die twee misschien een relatie zouden krijgen. Niet dat wij het erg vonden. Wij waren alleen maar druk bezig met ons meisje. Ja, we krijgen een meisje! Is dat niet super?! We hadden een kamertje voor dr gemaakt met geel behang met sterretjes. Luke wilde dat graag zodat ze altijd naar mijn vader kon kijken, want mijn vader was een superstar. Hij zei het superstar met een Mario stemmetje, waardoor ik moest lachen. Een witte wieg, die we van Lukes nieuwe collega konden overnemen, paste precies bij de witte ladekast die bij mijn pa in de slaapkamer stond. Ook had ik de zolder beklommen en in dozen gezocht naar mister Penguin. Dat was mijn knuffeltje sinds mijn geboorte. Ik denk dat ik er tot mijn 11de nog mee heb geslapen. Mister Penguin was misschien niet geel, maar wel roze. Ik weet ook eigenlijk niet waarom ik heb Mister Penguin heb genoemd. De hormonen en krampen namen toe. Ook groeide mijn buik met maten. Het enige voordeel wat ik nu nog had, kuch 38 weken zwanger, was dat ik mijn bordje op mijn buik kon zetten tijdens het eten en dat ik dan alsnog niet zou knoeien. Ook mijn koffiebeker bleef staan. Ik was over 2 weken uitgerekend, dus had al zwangerschapsverlof. Nouja, ik noemde het zo. Ik had nog geen werk, maar ik moest mezelf meer vrij geven om meer te eten en meer te slapen. Ook kampeerde ik meer en was er ook geen mogelijkheid meer tot normaal werk. Schoonmaken ging nog wel, maar met hulp van Elise die de hoge en zware dingen schoonmaakte, zoals de badkamer en keuken. Ook hield ze me met het verschonen van het bed, want als ik er eenmaal op was gevallen ofzo, bleef ik liggen en viel ik spontaan in slaap. Schijnbaar was het normaal, want alle andere vrouwen op zwangerschapstherapie hadden het zelfde. Het was nu alleen maar wachten op het moment dat mijn water zou breken. Ik zat op de bank een serie te kijken genaamd Zuidas. Ging over advocaten en aangezien ik rechten studeerde, interesseerde het me wel. Luke had vandaag een dagje vrij, maar was bij Elise thuis aan het klussen. Elises moeder wilde graag een andere keuken en Luke en Elises vader gingen wel helpen. In ruil voor alle hulp die Elise al heeft geboden, de afgelopen weken. Weer kwam er een kramp, waardoor ik de serie op pauze moest zetten. 'Ik hoop dat je nog even blijft zitten tot ik dit seizoen af heb, kleintje,' fluisterde ik zacht voor de deurbel ging. Ik trok mezelf met enige moeite omhoog en wankelde naar de deur. Toen ik die open deed, stond Elise met een doosje donuts en een fles chocomelk. Ik was verslaafd aan chocomelk. 'Hier is je favoriete huishoudhulp!' Ik zette een stap naar achteren en Elise stapte binnen. 'Ik ben trouwens toegelaten op media vormgeving in Amsterdam. Daarom heb ik een traktatie mee genomen!' Ik lachte haar toe, maar die lach verdween snel. Water liep langs mijn benen naar beneden. Elise die door was gelopen, bleef maar praten en ik hoorde vaag iets over zenuwen tijdens haar toelatingsgesprek. 'Elise...' stamelde ik, maar blijkbaar hoorde ze het niet. 'ELISEEEEE!!!!' Haastig verscheen haar lichaam vanuit de keuken. 'Kan jij auto rijden?'

Puffend lag ik op de brandcard. 'Weet u nog wat ze u hebben geleerd bij zwangerschapstherapie.' Ik knikte haastig. Het zou me niets verbazen als een van die ambulancebroeders Max Verstappen was, want k werd door het ziekenhuis gereden alsof ik een racewagen was. Ik wist niet meer waar we precies naartoe gingen, maar het was duidelijk niet het bekende echo-kamertje. Ik wist niet waar Luke nu was. Ik deed mijn ogen dicht en bleef maar puffen, hopend dat de pijn niet erger zou worden. Op een gegeven moment werd ik op een bed getild en tilde twee verpleegsters mijn benen op twee rare houders. Ik keek de twee vragend aan, tot ik een bekende stem op de gang hoorde schreeuwen. 'MEL?! Ja, mijn vriendin. Ze ligt hier te bevallen ofzo. Laat me naar binnen!' Hij klonk agressief. 'Wat is uw naam, meneer?' vroeg een van de artsen snel, alsof het een check was. 'LUKE FUCKING HEMMINGS! HERKENT U ME NIET?!' Nu werd hij echt agressief. Ik wist niet of de man reactie had gegeven, want een mega kramp kwam naar boven. Ik had niet veel meer aan dan een jurkje en ondergoed, dus ze hadden geluk. 'Ontsluiting is al 5 cm.' Schreeuwde iemand. Ik wist niet of dat goed was. 'Bijknippen, dus. Dit houdt ze niet lang meer vol.' Ik keek een van de artsen aan, terwijl de weeën alleen maar erger werden. Luke pakte mijn hand en keek me bezorgd aan. 'Ik wil dat ze er nu uit gaat!' Hij knikte en keek naar de artsen. 'Met persen moet het kunnen.' Ik knikte. 'Oké. Begin op drie. Één, twee.... Drie!' 

Boiiii

Het einde is nabij