Teachers//Luke Hemmings//☑

Vingt-huit

Luke wilde meneer van Rooij niet aanklagen. Hij had het verdiend. Hij had niet boos weg moeten gaan en snapte wel dat meneer van Rooij hem had ontslagen. Daarom is hij vandaag, 3 maanden later, op weg naar een beurs voor docenten en werkgevers, scholen. Een soort wervingsbeurs dus. Ik moest vandaag naar het ziekenhuis voor een 18 weken check. Ik had niets vreemds gemerkt, maar ik moest van Luke naar de vrijwillige check. Hij stond erop. Toen ik, in mijn skinny jeans die amper dicht ging, het ziekenhuis in liep, kwam ik Elise tegen. 'Hey!' Ze kwam enthousiast naar me toe gerend. 'Raad eens wie morgen een geslaagd feestje geeft en je eigenlijk net een mailtje met de uitnodiging wilde sturen?!' Ik zuchtte en keek bedenkelijk. 'Ik denk Rachelle.' Rachelle was een meisje over wie Elise altijd zat te roddelen toen we nog bij elkaar op school zaten. Ze lachte en zei: 'Nee, Gekkie. Ik!' Ze wees naar zichzelf en ze lachte van oor tot oor. 'Wouw! Wat fijn dat je geslaagd bent! Maar dat wist je toch al 2 maanden terug?' Ze knikte. 'Ja, ik heb eerst Ashton opgezocht, alleen die uhm....' Ze viel stil. Ashton was dus een gevoelige snaar. Ik zette een stap naar voren en wreef met mijn hand over haar arm. 'Hij heeft een ander,' zuchtte ze niet veel later. Ik knikte. Ik had al zo'n voorgevoel. 'Ach, weetje Elise? Wij gaan het beste geslaagd feestje aller tijden houden. Wie komen er nog meer?' Ze fleurde weer een beetje op, maar je zag dat ze het er moeilijk mee had. 'Nou, ik heb eigenlijk alleen nog jou en Luke en mijn ouders en mijn opa en oma en...' en zo ratelde ze nog even door. Vrienden van school, vrienden van vakantie, basisschoolvrienden, maar ook iemand die ik dus niet had verwacht. Ze had Michael Clifford dus ook uitgenodigd. 'Waarom Michael?' vroeg ik haar, terwijl ik op de klok keek. Ik moet snel een eind aan dit gesprek breien, anders kwam ik te laat. 'Nou, ik had gesolliciteerd bij die ene lunchroom en Michael is nu mijn collega en ik mag hem wel. Hij zorgt ervoor dat ik Ashton een beetje vergeet.' Ik knikte. 'Het spijt me, Elise, maar ik moet nu gaan. Ik heb een babycheck.' Haar mond viel open van verbazing. 'Ben je zwanger?!' Ik keek om me heen, hopend dat niemand haar opmerking had gehoord. Ik schaamde me er niet voor, maar ik wilde het ook niet van de hoge toren blazen, dus knikte ik snel. 'Ik leg je morgen wel meer uit.' Ik zag dat ze dat laatste niet had opgeslagen, want haar ogen waren gericht op mijn buik. 'Ik moet nu gaan, Elise. Mail me de uitnodiging maar.' Ik zwaaide nog kort en liep daarna weg. Ze schreeuwde me nog achterna en rende daarna bij het ziekenhuis vandaan. Misschien had ik even moeten vragen waarom ze hier was, maar die gedacht verdween toen ik de klok zag. Ik hoefde gelukkig niet naar boven dus rende zo snel als ik kon naar de afdeling. Ik werd opgeroepen op het moment dat ik aan kwam lopen.

'Ooit eerder een echo gehad?' Ik schudde mijn hoofd. 'Oh, wat grappig. Bereid je maar voor op de gel.' Ze pakte een tube. 'Waarom?' Ze spoot de gel op mijn buik en ik wist meteen waarop ik me moest voorbereiden. De gel was ijskoud. 'Wilde je trouwens ook al weten welk geslacht het kindje heeft?' Ik twijfelde even. 'Mag ik nog snel mijn vriend bellen voor die vraag?' Ze schudde haar hoofd. 'De straling van de telefoon kan de echo verwarren.' Oh, dus uhm. 'Hou het dan nog maar even geheim.' Ze draaide het scherm weg en pakte het apparaatje waarmee ze over mijn buik heen rolde. 'Nou,' zuchtte ze opgelucht. 'Volgens mij is er niks mis met uw kindje.' De spanning die bij mij was opgebouwd vloeide langzaam weg. Alles was oké. 'Was dit het al?' vroeg ik terwijl de verpleegster de gel van mijn buik afsmeerde. 'Ja. Ik zou als u thuis bent wel even gaan douchen zodat de gel weg is. U kunt een afspraak maken over twee weken voor de 20 weken echo. Als uw vriend dan mee is, kan ik u het geslacht vertellen.' Ik knikte en stond op. 'Dank u wel.' Ze knikte me toe en wees naar de deur. 'Tot over twee weken,' zei ze nog, voor ik de deur dicht deed. Ik was nog geen 5 minuten binnen geweest en dat verbaasde me wel. Zodra ik uit het ziekenhuis was, belde ik Luke. 'Hey? Is er iets?' vroeg hij bezorgd. Blijkbaar was ook hij verrast van de snelheid. 'Nee. Er is niets. Ik wilde alleen maar zeggen dat alles goed was.' Hij zuchtte opgelucht en zei: 'Ah fijn. Ik heb ook goed nieuws.' Ik drukte het parkeerkaartje in de automaat. 'Oh vertel.' Hij lachte kort. 'Ik ben ook al onderweg naar huis, want ik heb morgen een sollicitatiegesprek bij het Groenland.' Ik kon mijn oren niet geloven. 'Echt?!' Ik schreeuwde het bijna uit. Alles kwam goed! Alles kwam goed!

Toen hij thuis kwam, stond ik al klaar om hem te knuffelen. Toen hij me zag staan, vlogen zijn armen open en sprong ik op hem. 'Over twee weken kunnen we het geslacht zien. Ga je dan mee?' Hij knikte direct en zoende me lustig. Ik was zo blij en voelde me eindelijk weer een beetje gelukkig. Hij tilde me naar de keuken en zette me op het aanrecht. 'Mhm en wat zullen we vanavond eens gaan doen?' Hij duwde zijn hoofd in mijn nek en begon met klein kusjes. 'Mhm, ik dacht een 5sos karaoke party, alleen dan niet met 5sos maar met meneer Hemmings solo. Of netflix. Er staat nog een seizoen van Arrow op ons te wachten.' Hij ging rechtop staan en keek me vragend aan. 'Karaoke party?' Ik knikte. 'Ik heb nu ineens de dwang om me nog meer in 5sos te verdiepen.' Hij legde zijn handen op mijn heupen en verplaatste die steeds verder naar mijn billen. 'Zijn het hormonen?' vroeg hij ineens, waardoor wij beide in de lach schoten. 'Laten we eerst maar samen koken. Dan zet ik ondertussen wel even Youngblood aan en heb jij je karaoke party tijdens het koken.' Hij sloeg op mijn billen en rende de woonkamer in. Niet veel later hoorde ik klanken die ik nog nooit had gehoord. 'Dit is Want you Back, trouwens.' Ik knikte. 'Dat wist ik wel.' Hij moest lachen. 'Misschien moet je dit de volgende keer met Elise doen,' zei hij terwijl hij de koelkast open trok. 'Hebben we nog pannenkoekenmix?' Ik knikte en trok een kastje open. 'Ik zeg pannenkoeken en voor mijn schatje een pannenkoek met kaas.' Hij liep naar me toe, kuste me op mijn wang en probeerde het pak te pakken uit mijn hand, maar ik hield hem tegen. 'Éen pannenkoek met kaas, maar?' Hij keek even bedenkelijk terwijl hij zijn armen om me heen sloeg en knikte daarna. 'Dan is er meer voor mij,' voegde hij er snel aan toe en drukte nog een kus op mijn wang. 'Ho, ik ben zwanger. Ik moet eten voor twee. Jij, meneer Hemmings, moet eten voor één. Anders ben je zometeen dik en zijn al je fans teleurgesteld.' Ondertussen stond Valentine te spelen en pakte hij dansend en zingend het pak uit mijn hand. Ik kende dit album niet, maar het beviel me wel.

'Got nothing but love for you, fall more in love every day.'