Reflection | Kim Namjoon

18

"You taught me the courage of stars before you left.
How light carries on endlessly, even after death."

18

soundtrack: sleeping at last - saturn

Havaalanından dışarıya attığım ilk adımda, memleketimin havası saçlarımı uçuşturarak yüzümü okşadı. Gözlerim aylardır hissettiğim özlem ile dolarken dudaklarımdan dökülen kahkahayı gizleyememiştim. Her şeyi geride bırakmış, elimde en küçük boyda olan valizin içine her zaman yanımda olmasını istediğim eşyalarımı koymuştum.

Telefonumu cebimden çıkarıp heyecanla Lee Suk'u aradım. Telefon üçüncü çalışta açıldı.

"Unni, ben geldim..."

"Ah, Ji Sun!" Sesinin mutlulukla çatladığına şahit olmuştum. Dudaklarımı ısırıp artık gözlerime tutunamayan göz yaşlarını serbest bıraktığımda telefondan bir iç çekiş duydum.

"Hemen bana gelmelisin."

"Ben de o yüzden aradım, evdesin değil mi?"

O sırada arkadan gelen tiz bir miyavlama sesi duyduğumda kalbim özlemle sıkıştı. "Flur..."

"Hadi çabucak gel, kızın seni çok özledi..."

Başımı sallayarak onu onayladım ama o bunu tabii ki görmemişti. Hat kesildiğinde hemen bir taksi çevirip kendimi attığımda alelacele adresi verdim. Sabırsızdım, çok sabırsız.

Kızımı çok özlemiştim, Lee Suk'u çok özlemiştim... Seul'u çok özlemiştim.

Havaalanı ile evlerimiz arası biraz uzaktı ve trafik vardı. Gerginlikle camı açıp temiz havayı içime çekmeye çalıştım. O sırada aklıma bu sabah uyandığımda Namjoon'u yanımda bulamayışım geldi. Büyük bir panikle telefona uzanışım ardından telefonun yanına iliştirilmiş güzel el yazısının süslediği notu ve benim için bıraktığı uçak biletini görüşüm...

'Bizim olanın içinde, biz olmak için...'

Notta tam da böyle yazıyordu işte. Bizim ülkemizde, biz olmak istiyordu. Gülümsemem tüm yüzüme yayıldığında telefonumu çıkarıp kakaotalk uygulamasını açtım ve tam ona yazacakken Namjoon'dan gelen bir baloncukla ödüllendirildim.

Kim Namjoon;

Şu an inmiş, hatta bir takside bulunuyor olman lazım.

Ji Sun;

İndim ve bir taksideyim.

Kim Namjoon;

Yine aynı havayı soluyoruz öyleyse...

Ji Sun;

Öyle...

Kim Namjoon;

Şirketteyim, birkaç işim var fakat bu gece sana sarılarak uyumak istiyorum...

Mümkün mü?

Ji Sun;

Yah, beni utandırıyorsun... Fakat mümkün...