QUINN'S POV
Papunta na kami sa restaurant na sinabi ni Roje. Nakangiti parin siya. Geez. He's also creepy.
Habang naglalakad ako may sumisigaw.
"Quinn!! Hintay!! Quinn!!" Sigaw niya. Alam ko na kung sino yun kaya hindi na ako lumingun. "Quinn!!" Hanggang nakalapit na talaga siya. Hayst. "Bakit hindi ka lumingon ha? At sino naman siya!? Bakit magkasama kayo!?" Sunod sunod niyang tanong. Nobayan! Ang kullleett!!
≥﹏≤
"Kakain muna tayo" Sabi ko. Gutom na talaga ako. Tapos may nangungulit pa hayst.
Magkatabi kami ni Bryan tapos kaharap ko naman si Roje. Naka tingin sila sa isa't isa. Grabi sila magkatinginan.
Parang nag uusap sila sa pamamagitan ng kanilang mga tingin.
Umobo ako. Parang hindi ako makahinga dahil sa kanilang dalawa. Bakit ko nga ba sila nakasama?
Kanina lang gusto kong mapagisa tapos ngayon? Kasama ko yung pinakamakulit na tao dito sa mundo. Hindi lang isa kundi dalawa.
"Okay ka lang Boss? May kakaiba ka bang nararamdaman?" Boss? Umiling lang ako tyaka uminom ng tubig.
"O baka naman may nasinghap kang amoy ng isang epal?" Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Nilingon ko si Bryan at hindi na maimpita ang kanyang mukha.
//๏__๏//
"Ano? So ako pa talaga ang epal ha? Sino ka ba ha? Ka ano-ano mo si Quinn? At bakit Boss?" Irita niyang tanong. "Baka magkasama kayo sa isang Gang ano?" Seryoso niyang tanong.
What? Gang? Mukha ba kaming Gangsters?
Ngumisi lang si Roje. "Magkaibigan kami. Bakit?" Mas lumawak yung ngisi niya.
Nanlaki ang mga mata ni Bryan. "Ano? Kaibigan? At kailan naman kayo naging kaibigan ha!?"
"Kanina lang" Kalmadong sagot ni Roje.
Nandito na naman... Tsk. Tsk. Tsk.
"Ano!?" Hindi makapaniwalang tanong ni Bryan. Tiningnan niya ako. Ang kulit ng mukha niya. Aish. "Quinn bakit siya kaibigan mo na agad? Bakit ako? Bakit ako hindi? May problema ba sakin? Wala naman diba? Gwapo naman ako," Huminto siya tapos sinandot-sandot niya pa ako sa kabilang braso.
"Tapos... Mabait! Mabait naman ako. Bakit ba Quinn?" Ang kulit niya talaga...
"Pangit ba ako? Hindi naman diba? Kapalit-palit ba ako? Then why!?!?" Lumakas pa yung boses niya. Wtf!?
"Huy! Tigil-tigilan mo nga yan! Hindi ka si Liza, huwag kang feeling diyan" Irita kong sabi.
"Ouch naman" Nag pout pa siya.
Dumating narin yung pagkain. Tahimik lang kaming kumakain pero yung dalawa. Nagtitinginan. Na parang ano. Aish!
I can't take this anymore!
"Stop it already! How old are you, still raising your eyebrows and glancing back-at-forth at each other like that?" Irita kong sabi.
"Quinn naman kasi... Bakit siya-" Huminto siya nung makita niyang itinaas ko yung kanang kamay ko.
"Okay... Magkaibigan na tayo"
"Yeesss!!!" Pumalakpak pa siya. Para talaga siyang bata. Magkaibigan talaga sila ni Collin...
Fast forward ➡
Nandito kaming tatlo sa bar. Wala lang. Naisip ko lang. Bawal pa kami pumasok sa mga bar. Dahil mga minor pa kami tapos mga estudyante pa.
BINABASA MO ANG
CAN I CALL YOU MINE?
Teen FictionI thought she was her. I thought she was the woman I used to love, the woman who broke my heart into pieces and left me dumbfounded and hopeless. But I was wrong. She is the woman who bring my heart back into pieces. She is the woman who gives me ho...
