FIRST TIME

HARD WORK

KABANATA 5

Sa Office ng Daddy ni Jesica ay nandun silang magina kaharap ang abogado nito at isinasalaysal ang LAST WILL OF TESTAMENT ng cleyente. Nagulat sila ng marinig na 30% lamang ng yaman ang maiiwan sa magina at para kay Alexandra Zandoval ang 70% kasama ang company.

Mommy ni Jesi: pero patay na ang bastardang anak nya. (inis na sabi ng ina ni Jesica.)
Cleyente: pero di po un ang sinabi ng asawa nyo.
Mommy ni Jesi: di maaari kami ang pamilya nya kami ang may karapatan at hindi ang bastardang un.
Cleyente: Mrs. Zandoval makakaalis na po kayo. Pasinsya na po. Ginagawa ko lang ang trabaho ko.

Wala silang nagawa kundi ang lumabas.

Jesi: i cant believe it may kapatid ako sa labas.
Mommy ni Jesi: don't worry anak tayo ang legal family. Isa lang ung anak sa pagkabinata ng ama mo. Wala syang karapatan. At di ko hahayaan mapunta sa kanya ang para sayo.

***

Di makatulog si alex ng gabing iyon.Lumabas  ito ng kwarto at sa baba agad napatingin. Saktong lumabas din pala ang binata. Kapwa nagkatinginan pero bumawi din agad ng tingin. Nagpasipol sipol lang ang binata habang naupo sa baitang ng hagdan si Alex.

Boy boxer: di naman maingay ah. Bat di ka makatulog?
Alex: parang ang init. (nagpaypay ng sarili gamit ang kamay na para bang di narinig ang binata.)
Boy boxer: baka namimiss mo ung ingay?
Alex: nangaasar kaba?
Boy boxer: joke lang ikaw naman. (pagkasabi ay humakbang ito saka naupo sa tabi ni Alex.) di naman ako kaaway. If you have a problem you can lean on me.
Alex: wow talaga lang ha.
Boy boxer: ou (sagot agad nito) I'm a friend at bago un we should start from the start. I'm Roy and you are? (sabay abot ng kamay.)

Tumaas ang isang kilay ni Alex at tiningnan ang kamay nito. "Roy pala pangalan ni BOY BOXER." sabi sa isip nito.

Roy: Roy. Ikaw? (ulit muli ng binata)
Alex: Alex. (nakangiting inabot ang kamay)
Roy: wow ang lambot ng kamay mo ha.
Alex: ok na. bumanat pa. Mga lalaki talaga.
Roy: totoo ah. I'm just being honest.

"whatever" sabi ni Alex. Ng oras na un ay may sayang naramdaman si Alex. Kahit papano ay nalibang ang isip at kalooban nya.

"ang saklap naman ng buhay mo" sabi ni Roy matapos mapakinggan ang halos isang oras na kwento ni Alex.

Alex: ganun nga. (pahikab na sabi)

Napatingin sa relo ni Roy. Wala sa loob na humawak sa bisig para makita ang oras.

Roy: ah ikaw ha!. Nananansing kana. (pabirong sabi ng binata)
Alex: excuse me! (mataray na bumitaw at tumayo) sige na matutulog na ako. Salamat. (pahabol pa kahit pasara na ng pinto.)

***

Kinabukasan walang tigil sa paghahanap ng extrang trabaho si Alex. Lalong wala na syang aasahan ngaun kundi ang sarili. Mabuti nung high school sya ay may nakukuha syang sustento sa ama. Dahil buhay pa ang ina. Pero mula noong mamatay ito sa sunog ay kasabay ang pagsasara ng pinto ng mansyon sa kanya. Kaya pinasya na lang kalimutan ang ama. Sa paglipas ng panahon. Kung kailan lalapit sya dito muli ay tsaka naman sya nawalan ng pagkakataon. Bakit parang ang lupit ng mundo sa kanya un ang laging tanong nya.

Gabi na at pagod na rin sya ng araw na iyon. Walang nagawa kundi maupo sa gilid ng kalsada. Maingay ang paligid dahil sa mga sasakyan at mga tao. Kabilang na ang mga pumapasok sa bar na iyon. Nakalingon at nakatingala nyang binabasa ang pangalan ng bar. Alam nyang kakaiba ang bar na un. Kasi marami ang lumalabas na nakainun at may mga akbay pang lalaki ang iba. Napatayo si Alex ng mapansin ang nakatayo sa harap nya. Matabang lalaki na may tabaco pa.