Böyle Olmamalıydık

2.bölüm-Gözlerini Özledim

"O kızı istiyorum yenge." Dedim

"Saçmalama sevgilisi felan vardır"

"Umrumda değil, o gözler sadece bana bakmalı yenge"

"Yengem geçici bir hevestir. Kaptırma bu kadar kendini lütfen!"

"Geçici bir heves olmadığını bilecek yaştayım yenge!"

"Peki karışmıyorum ama ne yapıyorsan rahatsız etmeden yapıcaksın."

"Saçmalama yenge. Ne yapabilirim? Sadece biraz izliycem."

"Peki. Ben uyarımı yaptım."

O sırada kapı tıklatıldı yengem"gel" diye seslendi. Nefes ve kardeşi içeri girdi.

"Hoşgeldiniz kızlar!"

Hafif bir tebessümle az önce oturdukları yere oturdular.

•••
Sonunda seçim yapmışlardı. Yarın çalışanlarla beraber yeni yaptırdıkları eve gidicektim.

Gizem ile eve dönerken, Gizem yine saçmalamıyordu.

"Abla çocuk çok yakışıklı değilmiydi? Bence bir bakmalısın."

"Salak salak konuşma. Ben o defteri kapayalı seneler oldu."

"Ama ablacım onun gibi değil Tahir bence bir denemelisin. Belki senin için daha iyi olabilir."

"Asla, o hataya bir kere düşerim ben."

"Bir şeyi asla demek o şeye ilk adımı atmak demektir unutma!"

Böyle bir şey olmayacağını çok iyi biliyordu aslında.

"Offf Gizem ya"

"Tamam sustum...Yarın bende mi gelicem."

"Yok gerek yok kendim giderim ben. Zaten bir kaç çalışan da olucak."

"Sen bilirsin."

Yolun geri kalanında arabada sessizlik hakimdi. Acaba Tahir ile öyle bir şey olabilirmiydi? Aslında hiç sanmıyorum ben aşk denen o saçmalığa tekrar kanabileceğimi düşümüyorum belki de düşünmek istemiyorum.

Eve geldiğimizde Gizem önce indi o inince bende arabayı park edip onun peşinden gittim. Biz girdiğimiz annem ve babam masada oturuyorlardı.

"Hoşgeldiniz kızlar. Bizde sizi bekliyorduk."

"Hoşbulduk annecim."

Yanağını öptüm. Sonra babamın yanına gidip onunda yanağından öptüm.

"Gününüz nasıl geçti?"

"Sıkıcıydı anne ablamın başını bekledim güzel mi olucaktı?"

"Gizem canım mimarlık okusaydın. Böyle olmazdı. En azından azcık bilgin olurdu. Neyse yarın bir kaç çalışanla eve gidicez."

"Yarın bende gelicem seninle kızım"

"Anne sen orda ne yapıcan?"

"Kızım yarın işim yok evde de canım sıkılıyor o yüzden."

"Tamam annecim."

Devamında masa sessizdi.
O sırada telefonum çalmaya başlayınca masadan kalkıp odama doğru yürümeye başladım, Arayan Ecem'di telefonumu açtığımda güzel sesiyle konuşmaya başladı.
"Naber"
"İyi canım sen?"
"Bende iyi, bizimkilerle bir şeyler yapıcağız gelicekmisin?"
"Bundan niye benim yeni haberim oluyor?"
"Çünkü hiç gruba bakmıyorsun güzelim."
Haklıydı doğru düzgün telefonu elime dahi alamıyordum.
"Olur canım gelirim. Nereye gidiyoruz?"
"Bara galiba bilmiyorum. Seni Cem alıcak haberin olsun."
"Niye benim arabam yok mu?"
"Varda, tek gelmeni istemeyiz."
"Peki, görüşürüz."
"Görüşürüz."
Telefonu kapatıp giyinmeye başladım, giyindikten sonra(mm) koyu kırmızı ruj, göz kalemi, rimel ve eyeliner çekip, Cem'i beklemeye başladım."