Böyle Olmamalıydık

12.Bölüm-Sanma Ki Vazgeçtim

"Aşkım"

Dudaklarıma yapıştı bir kaç saniye şaşkınlığımı attıktan sonra Esra'yı itip...

Yazar'dan

Bu olaya şahit olan tek ikisi değildi, bir kişi daha vardı...

Tahir, Esra'yı ittikten sonra

"Sen kimsinde beni öpüyorsun?"

"Evlenicektik biz. Bana bir şans daha ver lütfen."

Esra çaresizce söyledikleriyle Tahir sinirle

"Esra sen beni düğünümüze bir hafta kala aldattın. Ne olursa, olsun seni affetmiycem. Bugün geldiğin gibi gidiceksin."

"Tahir lütfen bir kere daha deneyelim."

"Asla Esra asla. Sen benim için bir daha başlamamak üzere bittin."

Esra, Tahir'i sevdiğini düşünüyordu. Belki de takıntı haline getirmişti, ama hiçbir şey umrunda değilde Tahir ile eskisi gibi olmak istiyordu. Yapamayacağı hiçbir şey yoktu.

"Tahir gidicem ama sanma ki vazgeçtim. Asla vazgeçmedim."

"Git artık Esra, hayatımdan defol. İstemiyorum seni."

Esra'nın gözleri dolmuştu. Bu adamı bu hale getiren kendiydi. Birbirlerini çok sevmişlerdi, evleniceklerdi. Her şey için çok pişmandı ama bunları haketmişti. Ağlayarak odadan çıkmıştı kapının önünde ağlayan Nefes'i görünce üzülerek baktı. Çünkü biliyordu birbirlerini seviyorlardı. Yediremiyordu kendine, burayada arkadaşları ve ailesi ısrarla git demişti. Olmayacağını o da biliyordu ama elden hiçbir şey gelmiyordu. Seviyordu işte.

Nefes, Esra ve Tahir'i dudak dudağa gördüğü andan beri ağlıyordu. Esra'nın çaresizliğine üzülmüştü ama o da seviyordu. Gördüğü kadarıyla sevgisinin karşılığı vardı. Nefes hemen kendi odasına gitti.

Begüm arkadaşını ağlarken görünce hemen yanına gidip

"Nefes ne oldu?"

"Bu aşk denilen şey üzülmeden olmuyor mu Begüm?"

"Olsa hiç kimse sevmezdi. İnsanlar acı çekmeye seviyor."

"Ben yoruldum Begüm. Bunlar yoruyor beni."

"Aşk, sabır gerektirir ve sabrediceksin ki mutlu ol tamam mı? Acı her zaman olucak ama sen onun karşısında dik duracaksın. Korkucak senden."

"Biliyormusun Esra'ya üzüldüm. O kadar güzel seven adamı kaybetmişki. Sevindim aynı zamanda beni seviyor artık o."

Begüm arkadaşının gülümsemesiyle o da onun gibi sıkıca sarıldı. Uzun zaman öyle kaldılar. Nefes'in sesi, sessizliği bozdu.

"Esra gidiyor."

"Ne? Gerçekten mi? Çok sevindim."

"Ağlayarak gitti. Ve ben onları dudak dudağa gördüm."

"Neee? Tahir mi öptü?"

"İtti onu itti Tahir. Defol git dedi."

Daha çok ağlayarak

"O galiba beni gerçekten seviyor. Biz birbirimizi hakediyoruz. Mutlu olmak istiyorum artık ben."

"Olucaksın, olucaz. Tamam mı? Her şey geride kalıcak. O kadar mutlu olucaz ki eski günleri hatırlayıp gülücez. Tamam mı?"

"İyi ki varsın."

"Sende iyi ki varsın birtanem."

Tahir yatağın üstüne oturmuş, olanları düşündü. Esra onu çok yıpratmıştı, belki fazlasını bile fakediyordu ama bir şey dememişti. Peşine bırakmayacağını biliyordu. Nefes'e karşı hissettiklerini Esra'ya karşı hiçbir zaman hissetmemişti. Nefes farklıydı onun için.

Esra bavulu ile beraber merdivenden inmeye başlamıştı. Aynı zamanda kimseyle karşılaşmadan bu evden çıkmayı diliyordu. Merdivenden indikten sonra salonda kimsenin olmadığını görüp derin bir nefes verdi. Kapıdan çıktıktan sonra arkasını dönüp eve baktığında Nefes'i gördü acı bir tebessümde bulundu. Bu eve tekrar barışıcaklarını düşünerek gelmişti oysa ki. Fazla umutlanmıştı, o umutların kırıldığını içinde hissetti. Tahmin ediyordu zaten tekrar eskisi gibi olamayacaklarını ama yine de umut etmişti.

Begüm, Nefes'in biraz dinlenmesi gerektiğini düşünerek odadan çıktı, Nefes'te camdan bakmaya başlamıştı. O sırada Esra'nın bavulla çıktığını görmüştü. Ece arkasını dönüp eve baktığında göz göze gelmişlerdi. İkiside acı bir tebessüm sunmuştu. İkisinin de gülüşlerinde neler saklıydı anlayabilene.

Nefes omzuna dokunan kolla irkilmişti. Döndüğünde arkasında Tahir'i beklemiyordu. Tahir bir şey beklermişcesi

"Seni seviyorum."

▪Sabredemedim bölümü yayımladım.
▪ Yorum ve votelerinizi bekliyorum.
▪Bölüm ile ilgili yorumlarınızıda bekliyorum.