Valerie Von Fontana.
Lumakas tibok ng puso ko at automatic na lumayo sakaniya.
Puta, Layo! Pinipilit ko sarili kong sampalin mga pisngi niya. Bakit ganito 'to? Kinakausap ako na parang walang nangyari samin?
Pero kahit papano, Meron sa loob kong hindi kayang saktan tong lalaking to.
"You look terrified" Nic giggled.
Kinatutuwa mo diyan? Anghel ako, pasalamat ka hindi ako pumapatol sa demonyong tulad mo!
Binigyan ko siya ng nagagalit na itsura. I noticed how he bit his lips and slowly looks defeated.
"Valerie, Sorry... I didn't know what came over me. I swear hindi ko sinasadya" He gave me a sad look, sa pagkasabi ni Nic... Halatang nagsisi siya sa ginawa niya.
Hindi ko alam sasabihin ko. Pero kung hindi dahil sakaniya wala ako dito...
Alam ko sa sarili kong meron parin siyang kabutihan sa sarili niya at hindi lang puno ng kamanyakan niya.
I'll give forgive him, ayoko mag dala ng galit sakaniya at para narin yon sa sarili ko.
"It's ok" i gave him a forced smile.
"If it still bothers you i wouldn't mind treating you or staying away... from you?" Malungkot na sabi ni Nic, He looks shy aswell.
"Tabi" Siniko niya si Nic at tumabi naman ito "I'll do that" Taray na sabi ni Sean.
ARGHHH YAN NA DADAAN NA MGA KABAYO!!
TUGTUGUTUGUTUGUGTGUG.
"Oh- so you're finally moving your butt huh" Nic smiled suspiciously.
"Wag ka ng epal" Sean slams Nic's face playfully.
"Ambaho mo bro" Nic shrugged and do what his brother said.
Ng makaalis na si Nic, Tinignan ako ni Sean sa mga mata. Naramdaman ko naman pamumula ng mga pisngi ko.
"What did he do?" Nag-aalalang tanong ni Sean, lumapit pa siya saakin at napahawak sa braso ko.
"Wala naman, nagsorry lang" Nakangiting sabi ko, Ang saya! HAWAKAN MOLANG AKO!
"Pinatawad mo naman?" Taas isang kilay na tanong ni Sean. Natawa ako sa reaction niya.
"Syempre, ayaw ko magdala ng sama ng loob sa kapatid ng crus-" nanlaki mga mata ko ng muntik ko ng matuloy sinasabi ng utak ko!
Binigyan niya ako ng nangaasar na ngiti at sinignalan akong ituloy sasabihin ko.
Nakapamewang na siya at naghahantay lang ng ipapalusot ko.
Ano ba Valerie? Crus? Aha!
"Croissant!" Napaturo pa ako sa taas ng sabihin ko ang pagkain na naisip ko. Balak ko ipalusot is, nagugutom lang ako. "Hays, dahil iyan sa kapatid mo nadrain food system ko, Nagugutom na ako huhu" kunwaring iyak ko.
"Don't worry, Kain tayo later" He pats my head and gave me a smile. I returned his smile and we just stood there... For minutes, while smiling.
Shit, somehow hindi ako nagrereklamo kahit ansakit na ng mga tuhod ko sa haba ng tayo namin.
Maya maya, nanlaki mga mata niya. He must've remembered something.
"Uh, Valerie can you wait for me in the lobby?" Sean smiled "I forgot something, I'll be back quick" I nodded then runs through the elevator.
Then Jenesis pops out.
"Hey can i ask you something?" She looks very serious.
"S-sige" i gave her a worried smile.
Shems, How na this?
"Look, even though we just became friends. You're already important to me" she gave me smile so that i shouldn't wiggle to much because of worry "and i want to know you better" her serious face cameback again "so i hope our friendship won't ruin this" she holds my hand.
I know it's dramatic but... I feel so emotional right now! ofcourse, i wanna cry this is the first time i felt this.
"I like your brother"
BINABASA MO ANG
𝗟𝗼𝘃𝗲 𝗮𝘁 𝗙𝗶𝗿𝘀𝘁 𝗦𝗶𝗴𝗵𝘁
Short Story| Completed | Valerie and Sean ang parehas na Walang relationship since birth. Mga tagabundok pagdating sa pagibig. Meet Valerie - walang trabaho pero sexy at puno nang ganda sinalo na ata nito lahat nang kagandahan at siguro tulog naman kayo. Meet...
