İMİTASYON KORELİ

Bölüm 23

Aslında bir hafta sonra yazacaktım yeni bölümü ama dayanamadım diyebilirim. Olaylar biraz değişebilir. İyi okumalar...

Umut, insan hayatında bazen her şeydir. Bazen de çok az şey. Ancak şu bir gerçek ki "Umut" bir kapıdır. Yaşamak istediğiniz hayata açılan bir kapıdır. Onu hiçbir zaman kaybetmek istemezsiniz.

--Murat Tunalı --

Beyzanin ağzından;

Uçakta yanımda Ademle birlikte Turkiye'ye doğru gidiyoruz. Ken ile kağıt üzerinde bir evliliğimiz olmadığı için kanunen yapilabilecek hiçbir şey yok.

Özledim. Onu kokusunu tenini gülüşünü sarı saçlarını bile özledim. Hem de daha bir gün bile olmadı. Onsuz geçen her bir  dakikada ölüp ölüp diriliyorum. İnşallah beni ve her animizi unutursun.

Uçaktan indik. Istanbula geldik. İstemiyorum seni istemiyorum bu şehri istemiyorum senden gelecek her şeyi...

Beyaz bir villanın önüne geldigimizde çok yoruldugumu hissettim. Kapı açıldı hizmetçi diye tahmin ettiğim bir kız açtı kapıyı. Üst kata ciktik. Adem şerefsizi bana kalacagim odayi gösterdi. İçeri girdim ve kapıyı onun suratına kapattım. Anahtar olmadığı için kilitleyemedim. Kapinin pat diye açılmasıyla neye uğradığımı şaşırdım. Adem kapıyı kirarcasina. Mongofan malak insan yarmasi... Beni itip duvarla arasına aldı. Ve baas şu sözleri söyledi.

"Bana bir daha böyle davranırsan o güzel kafan uçar anladın mi eh tabikide tek seninki olmaz. "

Beni rahat bırakıp yemek saatini söyleyip gitti.

Aglamaktan gözümde bir damla bile yaş kalmamıştı. aglayamiyordum kader beni o kadar yormuştu ki. Ne tarafa gitsem çıkmazlarla yolum kapanıyordu.

Oda çok güzel bir şekilde dosenmisti. Kırmızı ve bej rengin hakimdi. Bu akşam imam gelecekmis. Nikahımiz kiyilacakmis.  kılımı bile kipirdatamiyorum. Kene bir zarar gelir diye yüreğim hop oturup hop kalkiyor.

Yatağa uzandım.Bu zamana kadar yaşadıklarımı düşündüm. Önce universiteyi bitirdim. Kpss yi kazanamayinca sözleşmeli olarak bir köy okulunda sınıf öğretmeni olarak görev yaptım. Oradanda bir şey olmayinca bir yıl işsiz amcamın tuhafiyesinde çalıştım. En sonunda Kore deki bazı özel okullara başvuru yaptım ve tam goruculerin geldiği gün kabul edildigim açıklandı. İstenmesi akşamı Ademi reddettim. Ertesi gün Koreye gittim. okulum oldu öğrencilerim. Uğruna adayabilecegim bir mesleğim oldu. Daha sonra bir yarışmaya katıldım. Ve ben 22 yıllık ömrümde ilk defa aşık oldum. Aşk dedikleri hiçbir şeymiş. Ama uğruna her şey yapilabilirmiş. Bende uğruna sevdiğimin canını seçtim. Yeter ki o yasasin yeter ki o gülsün.

Yataktan doğruldum.Kenarda bir gitar vardı. Bende elime aldım. Selçuk Balcı Hasret uzun bir yol Turkusunu söyledim.

Günler aylar geçer

Yürek sızım da sen

Hasret uzun bir yol

Kışım yazım da sen

Düşer bir kar tanesi

Saçlarının ucuna

Yastığında özlemin

Kurulur baş ucuma

Bir insanı sevmek ve onun için her şeyi gozealmak ... ben bunların ikisini de yapmıştim. Ama en çok ona bitti dediğimde üzülmüştüm. Ona seni seviyorum demiştim ve bitti diyerek sonlandirmiştim bu aşkı.

Gitarı yerine koydum. Kapıyı açan kadın odaya girdi. Adem bey sizi bekliyor dedi. Bende aşağıya indim. Işte bitmişti her şey. Artık bedenim bu adama ait olacaktı. Ölüyorum ışte bitmişti. Benim için hayat buraya kadardı. Elimden artık hiçbir şey gelmiyor.

Kenin ağzından;

İnanamıyorum Beyza bana bitti dedi ve çekip gitti. Halen daha bünün bir şaka olacağı konusunda düşünüyorum. Ama şu anda yaklaşık 14 saat oldu ve Beyza yok. Gerçekten de bitmis. ama onun tarafından. Ben gerçekten de sevmiştim. Hemde çok. 

Beyza nin ağzından;

Merdivenleri inerken bir yandan da son duami ediyordum. Ben bir gangsterle evleniyordum. Hemde bana tokat atan sırtımda sandalye kiran. Zorba pislik bir gansterle...

En son adımımı da attım. İmami görmemle gözümden bir damla yaşın  akması bir oldu. Hani bitmiştiniz hah... Şimdi mi çıkıyorsunuz. Elimin tersiyle göz yaşımı sildim. Başıma tulbent geçirdim ve hoca dua etmeye başladı. Ve benim bittigim an.

Birden kapı çalındı. Acaba kim bir anda içeri biri girdi bu babamdi ama nasıl öğrendi ki. Elindede tabancası.

"Adem bırak kizimi seninle evlenmek istemiyor ona yaptıklarının yetmedi mi?"

"Amca bak buyugumsun karisma bu işe indir o elindekini de anladın mi beni iyi davraniyorken Trabzona geri dön "

Adem de silahını çıkardı babam tetiği çekti ve Ademde tetiği çekti olamaz babamin kilina zarar gelirse yakarım burayi. Adem tam ateş edecekken babamın önüne geçtim ve ah mermiyle buluştuğum an. Önce bir yanık hissettim. Sanki sobaya dokunursunuz  da eliniz yanar ya öyle bir yanık. Daha sonra yere yigildim. Kendimi iyi hissetmiyordum. Benim de sonum böyle mi olacaktı. Böyle mi olacaktı hah!!!

Yavaş yavaş gözlerim kapanmaya başladı. Gerçekten de buraya kadarmış. Ölmeden önce bari aşık olabildiğim için şanslıyım. Artık karnımdaki agri bütün vücudumu ele geçirdi. Dayanamıyorum baba ben galiba ölüyorum. Hakkını helal et baba...

Seni uzduysem affet beni... Allahaismarladik baba... Annemi op benim için... Kene onu çok sevdiğimi onun için onun can sağlığı için bütün bunları yaptığımı söyle... Onu ne kadar çok sevdiğim bir gerçek...

Gözlerimden akan yaşlar kanlara dönüştü sanki

Ölümün bu kadar acı vereceğini hiç tahmin etmezdim. Acı bütün bedenimi sardı artık elveda hoşçakalın...

Yeni bölüm için 20 vote bekliyorum artık bir şey belirlemek lazım dimi ama :)

Multimedia adem