Love And Secrets (boyxboy) #TYS18 #TBA2019

|Κεφάλαιο 18|

Κόνορ

Έβρεχε όταν έφτασα στο Βανκούβερ. Δεν μου πήρε και πολύ για να αναγνωρίσω τον Μαρκ Φόρτιν, τον ανάδοχο πατέρα των δυο μου μικρότερων αδελφών. Τον είχα γνωρίσει όταν είχα έρθει στο Βανκούβερ για τα Χριστούγεννα. Από ό,τι θυμόμουν, δεν ήταν και ο πιο φιλικός άνθρωπος εκεί έξω.

Στην διαδρομή για το σπίτι, δεν είπε τίποτα. Ο ήχος της βροχής να χτυπάει την οροφή του αυτοκινήτου ήταν από τους λίγους ήχους που ακούγονταν. Εγώ ήμουν αυτός που έσπασε την σιωπή, "Πως είναι ο Μάικλ;" ρώτησα.

Ο κ. Φόρτιν ανασήκωσε τους ώμους του, μη παίρνοντας την ματιά του από τον δρόμο, "Οι γιατροί δεν πιστεύουν πως θα τα καταφέρει."

"Το ξέρω," είπα, "Αλλά πως είναι τώρα; Τον επισκέπτεστε, σωστά;"

"Η γυναίκα μου και εγώ τον έχουμε επισκεφτεί δύο φορές. Είμαστε πολύ απασχολημένοι, ξέρεις. Έχουμε τέσσερα ανάδοχα παιδιά."

"Δεν τον έχει επισκεφτεί κάποιος άλλος; Ο Ντέρεκ;"

"Ο Ντέρεκ ήρθε μαζί μας μια φορά."

"Αυτό μόνο;" δεν μπορουσα να το πιστέψω. Οι Φόρτιν υποτίθεται πως ήταν οι γονείς του. Δεν σήμαινε αυτό ότι έπρεπε να φροντίζουν και να είναι εκεί όταν ένα από τα παιδιά τους είναι άρρωστο; Ο Μάικλ ήταν στον νοσοκομείο εδώ και έναν μήνα τώρα.

"Ο Ντέρεκ έχει σχολείο, ξέρεις."

"Αλλά ο Μάικλ πεθαίνει."

"Ο Θεός τον φροντίζει," ο Φόρτιν είπε λες και ήταν προφανές.

Είχαμε φτάσει μπροστά από την πολυκατοικία.

Ο Φόρτιν βγήκε από το αμάξι και το ίδιο έκανα και εγώ, "Πάρε την τσάντα σου," μου είπε, ανοίγοντας το πορτμπαγκάζ.

Πήρα την τσάντα μου και τον ακολούθησα στο κτήριο. Ζούσαν στον πέμπτο όροφο μιας ψηλής πολυκατοικίας. Το διαμέρισμα τους μύριζε σαν μούχλα. Μου θύμιζε το διαμέρισμα στο οποίο είχα μεγαλώσει. Μπήκαμε στο σαλόνι. Υπήρχε ένας λαχανί καναπές και μια πολυθρόνα ίδιου χρώματος, και μια σχετικά μικρή τηλεόραση. Οι τοίχοι ήταν γκρι και είχαν ξεφλουδίσει σε αρκετά σημεία. Είδα επίσης ένα μεγάλο τραπέζι με έξι καρέκλες. Ο Φόρτιν με οδήγησε σε έναν μικρό διάδρομο όπου υπήρχαν δυο δωμάτια και δυο μπάνια. Οι Φόρτιν κοιμόντουσαν στο ένα και τα αλλά τέσσερα παιδιά στο άλλο. Θα κοιμόμουν στο κρεβάτι του Μάικλ, στην κουκέτα που μοιραζόταν με τον εντεκάχρονο αδελφό μου, τον Ντέρεκ.