Love And Secrets (boyxboy) #TYS18 #TBA2019

|Κεφάλαιο 2|

Άλντρικ

Όταν ξεκίνησα την φοίτηση μου στο Όκλαντ στην ηλικία των δώδεκα, ήμουν εξαιρετικά απογοητευμένος όταν έμαθα πως θα συγκατοικούσα με έναν τύπο που λεγόταν Κόνορ Σμιθ. Σμιθ; Δεν ήξερα αυτό το επίθετο-γιατί μου έβαζαν για συγκάτοικο έναν κανέναν; Η οικογένεια μου έρχεται στο οικοτροφείο Όκλαντ εδώ και τέσσερις γενιές, και με βάζουν με έναν χαμένο; Ανεπίτρεπτο.

Ύστερα από την ενημέρωση, μας είπαν να πάμε στα δωμάτια μας, να γνωρίσουμε τους συγκάτοικους μας και να ξεπακετάρουμε.

Ήμουν στο δωμάτιο 106. Άρχισα να περπατώ στον διάδρομο, έξαλλος που δεν με έβαλαν με έναν Πίτερσον, ή έναν Μάρσαλ, ή έναν Ντέιβιντσον... Θα ήμουν με έναν Σμιθ, οποίος στο διάολο ήταν αυτος. Η πρώτη μου μέρα στο Όκλαντ ήταν ήδη μια καταστροφή.

Όταν έφτασα στο δωμάτιο, άνοιξα σιγά την πόρτα και είδα τον Κόνορ για πρώτη φορά.

Είχε άφησε το σακβουαγιάζ του στο κρεβάτι κοντά στο παράθυρο, και είχε σκύψει καθώς έβγαζε τα ρούχα του από κει και τα άφηνε στο κρεβάτι. Είδα τα ανάκατα μαύρα μαλλια του, τα οποία είχαν πέσει πάνω στο προσωπο του, οπότε δεν μπορούσα να το δω. Φορούσε ένα γκρι μπλουζάκι. Η πόρτα έτριξε και γύρισε να με κοιτάξει. Τα μαλλιά του έφυγαν από τα μάτια του και μπόρεσα να διακρίνω πως ήταν γαλαζια-βασικά γαλαζογκρίζα. Το πρόσωπο του ήταν μακρύ και τα ζυγωματικά του ήταν ψηλά. Είχε επίσης πολλές γωνιές τόσο στο σαγόνι όσο και στο μέτωπο του. Ο λαιμός του ήταν μακρύς και μόλις σταμάτησε να σκύβει, είδα πως ήταν πολύ ψηλός και λεπτός. Η μπλούζα του είχε μια τρύπα στο δεξί μανίκι και το τζιν του ήταν ξεθωριασμένο. Είχε μια γρατζουνιά κάτω από το αριστερό του μάτι, περίπου δυο εβδομάδων. Παρατήρησα επίσης μια μεγάλη άσπρη ουλή στο αριστερό του χερι, που ανέβαινε μέχρι τον αγκώνα του.

Εντάξει, είχε τα προσόντα να είναι αρκετά εμφανίσιμος, αλλά ήταν κάπως όπως να ναι. Τα μαλλιά του ήταν ανάκατα, τα ρούχα του ήταν φτηνά, και προφανώς ήταν πολύ αδέξιος, αφού δεν μπορούσε να έρθει στην πρώτη μέρα του σχολείου χωρίς να είναι γεμάτος με γρατζουνιές και ουλές. Δεν μου άρεσε.

Χαμογέλασε όταν με είδε και άπλωσε το χερι του, "Γεια, πως πάει; Πρέπει να εισαι ο Άλντρικ."

Έγνεψα και πήγα να του κάνω χειραψία, αλλά αντί για αυτό μου χτύπησε το χέρι και μου έκανε αυτήν την γύφτικη χειραψία που κάνουν οι φτωχοί.

"Τέλεια," είπε, "Ελπίζω να μην σε πειράζει, πήρα το κρεβάτι κοντά στο παράθυρο. Αν το θέλεις εσύ όμως, δεν πειράζει."