Love And Secrets (boyxboy) #TYS18 #TBA2019

|Επίλογος|

Άλντρικ

Υπάρχουν φορές που κοιτάζω πίσω στα χρόνια μου στο Όκλαντ και με δυσκολία πιστεύω πως αυτά τα χρόνια έχουν υπάρξει μέρος της ζωής μου. Υπάρχουν φορές που δεν μπορώ να πιστέψω πόσο γρήγορα πέρασαν τα χρόνια και μου φαίνεται λες και ορισμένα γεγονότα συνέβησαν μόλις χθες. Ο Κόνορ και εγώ έχουμε έρθει τόσο κοντά που είναι πλέον αδύνατο να ξεμπερδέψουμε τις ενωμένες πλέον μας ιστορίες. Δεν έχουμε γίνει μόνο ένα, αλλά πλέον είμαστε δυο άνθρωποι των οποίων οι ζωές έχουν συγχρονιστεί τόσο πολύ που δεν γίνεται να χωρίσουν. Και η αρχική μας ιστορία είναι μέρος αυτού του συγχρονισμού.

Στο διάστημα των τριών χρόνων από την αναχώρηση μας από το Τορόντο και το παρελθόν, ο Κόνορ και εγώ έχουμε χτίσει μια ζωή μαζί στην μεγάλη, όμορφη, κοσμοπολίτικη και δεκτική πόλη του Μοντρεάλ. Ζούμε σε ένα σχετικά ευρύχωρο διαμέρισμα λίγο έξω από την πόλη. Εξαιτίας των επισκευών που κάνει ο Κόνορ που και που στην πολυκατοικία, μας έχουν μειώσει το νοίκι, και μπορούμε πλέον να πληρώνουμε άνετα και να μας μένουν και κάποια χρήματα στην άκρη. Το μικρό μας διαμέρισμα είναι σε ένα κτήριο εκατό ετών και έχει αρκετό χαρακτήρα που υπερνικάει τα πολλά του ελαττώματα. Λατρεύουμε την μούχλα που συσσωρεύεται γύρω από τις πόρτες, το ξεβαμμένο ταβάνι του σαλονιού μας, και το παράθυρο που τρίζει στο υπνοδωμάτιο μας. Μας αρέσει να μαγειρεύουμε μαζί στην κουζίνα, να διαβάζουμε ο ένας δίπλα στον άλλο στον καναπέ στο σαλόνι, και να κοιμόσαστε μαζί στο κρεβάτι που είναι αποκλειστικά δικό μας, και είμασταν ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θελουμε σε αυτό, χωρίς να πρέπει να ανησυχούμε για τρίτες γνώμες.

Όταν πρωτοφτάσαμε στην πόλη, ο Κόνορ έπιασε δουλειά σε μια καφετέρια ενώ εγώ δούλευα σε ένα μαγαζί με ρούχα. Όταν ξεκίνησα το πανεπιστήμιο, έπρεπε να δουλεύω με μερική απασχόληση, και τότε ήταν που τα οικονομικά μας στένεψαν. Ο Κόνορ συνειδητοποίησε πως χρειαζόταν κάτι περισσότερο από μια δουλειά σε καφετέρια, αλλά ήθελε μόνο να δεσμευθεί σε κάτι που θα του άρεσε πραγματικά. Οπότε, έβαλε σε εφαρμογή ένα σχέδιο που σκεφτόταν από τότε που δούλευε στο εστιατόριο στο Βανκούβερ. Ενώ παράλληλα δούλευε στην καφετέρια για να παίρνει τα χρήματα που απελπισμένα χρειαζόμασταν, ο Κόνορ άρχισε να οργανώνει το πώς θα άνοιγε το δικό του εστιατόριο. Του πήρε δυο χρόνια, αλλά ο πανέξυπνος σύντροφος μου άνοιξε ένα μέρος που λεγόταν 'Κοινότητα' που ήταν παράλληλα καφετέρια, εστιατόριο, και μπαρ. Γρήγορα βρήκε μεγάλη επιτυχία. Έγινε μέρος συνάντησης για πολλούς μαθητές, κυρίως εξαιτίας των λογικών τιμών, αλλά και εξαιτίας της ζέστης και χαλαρής ατμόσφαιρας που προσέφερε. Ο Κόνορ ήθελε να φτιάξει ένα μέρος όπου όλοι θα ένιωθαν ευπρόσδεκτοι, και τα κατάφερε.