Samotny ojciec - początki (1) [ZAKOŃCZONE]

6

- Cześć! - przywitała się ze mną. Ja tylko odburknąłem jej ciche "cześć" i odrazu zapytałem:
- To co mi chciałaś powiedzieć?
- Całą prawdę - spojrzała na mnie poważnie.
- To znaczy? Wal prosto z mostu.
- Ja jestem twoją Grace - spojrzała na mnie ze łzami w oczach.
- Jak? Jak to możliwe? Przecież ty nie żyjesz, nawet pogrzeb był - nie mogłem w to uwierzyć, Grace, moja słodka i kochana Grace żyje.
- Już ci wyjaśniam. Wszystko było upozorowane, chciałam zobaczyć czy sprawdził byś się w roli ojca. Twoi koledzy mi wszystko relacjonowali, łącznie z Jacobem. - tłumaczyła mi, spojrzałem na nią gniewnie i krzyknąłem:
- Grace, tak się do cholery jasnej nie robi!  Wiesz jak ja cierpiałem? Jak płakałem?  Tęskniłem, a ty mi odstawiasz jakiś durny teatrzyk, bo chcesz sprawdzić mnie w roli ojca?! Jesteś nienormalna!  Z nami DEFINITYWNIE KONIEC! - wstałem z ławki i wróciłem do domu. Grace próbowała się dodzwonić przez następne trzy godziny. Nie mam zamiaru z nią rozmawiać. W końcu nie wytrzymałem i odebrałem od niej.

- Dorian, skarbie, to nie tak jak myślisz - usłyszałem płaczliwy głos.
- A jak? Odstawiasz jakiś dziwny teatrzyk, wciskasz mi dziecko i upozorowujesz swoją śmierć! Zraniłaś mnie, nie chce mieć z tobą nic do czynienia. - szybko się rozłączyłem. Nie chciałem wspominać, że pokochałem Lucy. Czy bezduszny chuj, który nienawidzi dzieci, może pokochać swojego maluszka? To nie jest możliwe, a jednak. Podszedłem do łóżeczka, w którym leżała. Moja śliczna, moja malutka, nikomu cię nie oddam. Powiedziałem do siebie. Poprawiłem jej fioletową poduszeczkę i różowy kocyk.
Elvis był w łazience, czekałem aż wyjdzie, by móc odprawić go do jego domu. Niespodziewanie dostałem wiadomość z numeru zastrzeżonego:

No no, tatusiek wielki się znalazł, jeśli zależy ci na tym bachorze to pilnuj go, nigdy nie wiadomo, gdzie czai się niebezpieczeństwo...
                                      Twój koszmar 😘