Letters Received | 남진

▪7▪

Namjoon.

Έπιασα το χέρι του που είχε πάνω στο κάγκελο. Κοίταξε τα χέρια μας και έπειτα εμένα.

"Namjoon;"

"Seokjin... θ-θέλω να σου πω κατι."

Γύρισε όλο του το σώμα προς το μέρος μου.

"Ναι, φυσικά. Πες μου."

"Ναι... ειναι απλώς... πως..."

Δεν μπορούσα να πω καμία λέξη. Είχα πολύ άγχος για το τι θα απαντήσει ο Seokjin.

Και αν δεν με θελει;

Όχι, δεν θα σκέφτομαι αρνητικά.

Ή τώρα ή ποτέ.

"Ναι Namjoon."

Έπιασα πιο σφιχτά τα χέρια του.

"Seokjin. Μ-Μου α-αρέσεις. Ναι. Μου αρέσεις! Από πριν καν συναντηθούμε μου άρεσες, όταν μου είχες στείλει την φωτογραφία σου. Ήσουν ο πιο όμορφος που είχα δει ποτέ μου. Δεν μπορούσα να μην σε σκέφτομαι. Μετά, μερα με την μέρα, όσο γράφαμε τα γράμματα, ένιωθα πολλά περισσότερα συναισθήματά για εσένα. Την ημέρα που είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε για πρώτη φορα, ήμουν τόσο χαρούμενος και αγχωμένος που επιτέλους θα σε γνώριζα που πραγματικά δεν ξέρω πως να το περιγράψω αυτή τη στιγμή. Ύστερα, όταν σε είδα, όλα άλλαξαν. Ήσουν το πιο όμορφο πλάσμα που υπάρχει στον πλανήτη. Ένιωσα την καρδιά μου να σταματά για μερικά λεπτά, τα χέρια μου να ιδρώνουν και έναν κόμπο στο στομάχι μου. Ένιωθα πως δεν υπήρχε τίποτα γύρω μας. Μόνο εγώ και εσύ. Από εκείνη την μέρα και μετά κάναμε πολύ παρέα, πράγμα που μου αρεσε υπερβολικά, και ένιωθα πολλά συναισθήματά για εσένα. Αγάπη, φόβο, έρωτα. Όλα αυτά τα συναισθήματά με κατέκλυζαν καθημερινώς. Νόμιζα πως επιτέλους βρήκα το άτομο που θα με κάνει χαρούμενο, ευτυχισμένο, θα με συμπαραστέκεται στα δύσκολα και εύκολα, θα είναι με λίγα λόγια για πάντα εκεί, δίπλα μου. Έλεγα πως βρήκα το άλλο μου μισό. Και όντως δεν έκανα λάθος. Για να τελειώνω, Seokjin επειδή έχω πει ήδη πάρα πολλά και σίγουρα θα σε έχω κουράσει με αυτά που λέω-"

"Όχι όχι. Συνέχισε σε παρακαλώ."

Έσφιξε και άλλο τα χέρια μας και δάκρυα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους στα μάτια του. Σκούπισα με το χέρι μου τα δάκρυα που κυλούσαν στα ροζ μάγουλα του και τα χάιδευα. Εκείνος ακούμπησε το κεφάλι του στο χέρι μου και έκλεισε τα μάτια του.

"Seokjin...μου αρέσεις, σ'αγαπώ, όλα αυτά μαζί και αλλα πολλά. Με κάνεις πάντα χαρούμενο και το ίδιο θέλω να κάνω και εγώ για εσένα. Θέλω να σε κάνω για πάντα ευτιχισμενο και να σε προστατεύω. Ελπίζω και εσύ να νιώθεις τα ίδια για εμένα. Αν όχι, δεν με πειράζει. Ήθελα να σου το πω διότι δεν άντεχα να το κρατάω για πολύ ακόμη μέσα μου."

Τον κοίταξα καλύτερα στα δακρυσμένα του μάτια. Δεν έκανε απολύτως τίποτα. Απλώς με κοιτούσε και προσπαθούσε να σταματήσει τα δάκρυα του που δεν γινόταν.

"Seokjin; Πες κάτι..."

Στα ξαφνικά ο Seokjin με ... α-αγκάλιασε. Με αγκάλιασε με τόση δύναμη λες και ήταν η τελευταία φορά που συναντιόμασταν.

"Α-Αυτο σίγουρα θα απαντάει σε όλα αυτά που μου είπες." Έλεγε καθώς έκλαιγε.

"Ναι." είπα και τον αγκάλιασα και εγώ με δύναμη.

Έκρυψα το κεφάλι μου στον λαιμό του. Μπορούσα να μείνω έτσι για πάντα. Εγώ, ο Seokjin και κάνεις άλλος.

Ελλατωσα λίγο την αγκαλιά μας και έπιασα το μάγουλο του. Τον κοίταξα με γλυκά μάτια.

Η απόσταση μας όλο και μικραινε. Ένιωθα πως όλα γύρω μας εξαφανίστηκαν. Δεν ακουγόταν η φασαρία των αυτοκινήτων και των ανθρώπων. Υπήρχε μια ησυχία και εγώ με τον Seokjin.

Και τότε τα χείλη μας ενώθηκαν. Τα χείλη μου ακούμπησαν τα ροζ φουσκωτά χείλη του. Ένιωσα πυροτεχνήματα, όπως λένε μερικοί, γύρω μου.

Σταμάτησα και είδα το πρόσωπο του Seokjin.

"Namjoon... Και εγώ σ'αγαπώ."

Με κοίταξε και το χαμόγελο του μου ζεστανε την καρδιά. Τύλιξε τα χερια του γύρω απο την μέση μου και κοιτούσαμε τα φώτα της πόλης.

"Ξέρεις..." είπα "Χαίρομαι που νιώθεις το ίδιο με εμένα. Νόμιζα πως δεν με έβλεπες με αυτό τον τρόπο."

"Μα φυσικά μου αρέσεις Namjoon. Εισαι το πιο όμορφο άτομο που γνώρισα ποτε και είσαι ο μοναδικός που με έχει κάνει τόσο χαρούμενο."

Τον φίλησα στο μέτωπο.

"Δηλαδή τώρα είμαστε ζευγαρι;" με ρώτησε.

"Υποθέτω πως... ναι!"

Κοιταχτήκαμε στα μάτια και γελάσαμε.

Χαίρομαι που ο Seokjin θα είναι από εδώ και πέρα στο πλάι μου.